همچنان لباس‌هاي كاروان ايران در المپيك ريو سوژه كاربران شبكه‌هاي اجتماعي است و هر روز كه مي‌گذرد انتقادها نسبت به طراحي جنجالي اين لباس‌ها بيشتر مي‌شود، مسئولان كميته ملي المپيك ترجيح داده‌اند سكوت كنند و در بيانيه‌اي با پذيرفتن انتقادها از برطرف شدن ايرادها خبر مي‌دهند. با اين حال به نظر مي‌رسد نبايد از رونمايي از چنين طرحي كه هجمه‌هاي زيادي را متوجه طراحان آن و متوليان ورزش كرده، آن هم در سيستم مديريتي حاكم بر ورزش زياد تعجب كرد.
سيستم مديريتي ورزش ايران پر است از بروز چنين اتفاق‌هايي كه در حوزه‌هاي مختلف رخ مي‌دهد و ناكارآمدي اين سيستم را بيشتر از قبل به رخ مي‌كشد و نشان مي‌دهد كه با ادامه چنين مسيري نبايد انتظار كار فوق‌العاده‌اي را داشت. لباس‌هاي فرم كاروان ايران در المپيك يكي از مواردي است كه به خوبي نمايانگر جريان حاكم بر تصميم‌گيرندگان ورزش كشور را نشان مي‌دهد و در بخش‌هاي مختلف ورزش مي‌توان نمونه كارهاي نه سنجيده و بدون برنامه‌ريزي مانند لباس‌هاي كاروان ايران را ديد. اين جريان بيشتر از آنكه منافع ملي و تلاش براي ارائه بهترين خدمات را به ورزشكاران در نظر بگيرد، ورزش را تبديل به ميداني كرده است كه اولويت‌هاي آن، سياست‌هاي جناحي و همچنين تسويه‌حساب‌هاي شخصي و سياسي است، در چنين سيستمي بايد گفت سود و منفعت شخصي جاي سود و منفعت ملي را مي‌گيرد و نتيجه آن مي‌شود در لباس‌هاي پرحاشيه كاروان كشورمان ديد. اين در حالي است كه يك سيستم درست و منطقي هيچ وقت چنين سوژه‌اي را دست بقيه نمي‌دهد و اجازه نمي‌دهد كه يك اتفاق و آبروريزي در اين حد شكل بگيرد. اين موضوع به فقدان يك سيستم مديريتي خوب و كارآمد برمي‌گردد، كه جاي خالي چنين مديراني را مي‌توان در رونمايي از لباسي را ديد كه مسئولان آن حتي از طراحي يك لباس شكيل براي كاروان كشورمان در المپيك درمانده و عاجز هستند.
نمونه اقدامات سخيف و البته پرحاشيه‌اي از اين دست را مي‌توان در وزارت ورزش ديد، وزارتخانه‌اي كه مديريت ورزش را در مسير سياست‌هايي كه مقابل رشد و توسعه ورزش است، پي مي‌گيرد و در اين مدت اين سياست هزينه‌هاي زيادي را هم به ورزش اعمال كرده است. اين سوءمديريت مي‌خواهد طرح فاجعه‌وار لباس كاروان المپيكي‌ها باشد و چه دخيل دادن مسائل سياسي در تصميم‌گيري‌ها. نمونه بارز اين برخورد را در نوع برخورد با المپيكي‌هاي كشورمان مي‌توان ديد، طوري كه مسئولان اين وزارتخانه با دخيل كردن مسائل سياسي و شخصي در تصميم‌گيري‌هايشان، روزهاي سختي را براي برخي رشته‌هاي ورزشي رقم زده بودند. اين در حالي است كه وزارت ورزش به عنوان متولي ورزش كشور، وظيفه دارد بدون در نظر گرفتن اختلافات، با مسئولان فدراسيون‌ها از در همكاري وارد شود و امكاناتي كه مي‌خواهند را در اختيارشان دهد. با وجود اين وزارت ورزش بدون توجه به اين اصل مهم كه پيشرفت ورزش را رقم مي‌زند، در مسيري حركت مي‌كند كه مديران و طراحان لباس كاروان ايران رفته‌اند و تصميم‌هاي اين وزارتخانه هزينه‌هايي كه براي ورزش دارد، شايد بيشتر از نفع آن باشد. با توجه به اين اولويت‌ها و برخورد سياسي با قضايا، بديهي بود كه ورزش در ماجرا كت و شلوار كاروان ايران كه انتقادات بي‌شماري را متوجه كميته ملي المپيك كرده است، ترجيح داده به جاي اينكه وارد عمل شود و اجازه ندهد كه كاروان ايران با چنين لباسي در ريو رژه برود، با نشستن بيرون گود؛ اين مسئله را كه حساسيت‌هاي زيادي را در سطح جامعه به همراه داشته است، پاي خود را از اين ماجرا بيرون كشيده تا هجمه‌ها فقط كميته ملي المپيك را در بر بگيرد، اين در حالي است كه گودرزي به عنوان وزير ورزش بايد فعال‌تر وارد مي‌شد و اجازه نمي‌داد كه طراحي يك لباس فاجعه‌وار، ورزشكاران كشورمان را تبديل به سوژه‌اي براي خنده كند.
نگاه سياسي وزير و اختلاف با رئيس كميته ملي المپيك هم دست‌كم از طراحي زشت لباس‌هاي كاروان ايران در المپيك ريو ندارد تا ثابت شود در چنين سيستمي نبايد از حاشيه‌هاي مراسمي به خاطر اينكه همه چيزمان بايد به همه چيز بيايد و براي عدم تكرار چنين اتفاقي بايد سيستم مديريتي ورزش اصلاح شود و مديراني حاكم شوند كه برخلاف ارتباطات و نگاه سياسي و شخصي مبني بر ضابطه‌ها و منافع ملي تصميم‌گيري كنند.
