موضوع «زن» يكي از محورهايي است كه برخي از كساني كه در عرصه هنر فعاليت دارند، آن را دستمايه آثار خود قرار داده‌اند و به شكل‌هاي مختلف به آن مي‌پردازند. در آثار هنرمندان شرقي عموماً «زن» كانون عشق و محبت و زيبايي بود، اما در مقابل در آثار هنرمندان غربي از «زن» به عنوان نماد برهنگي استفاده مي‌شود. اخيراً نمايشگاه «شيرزن» در گالري «طراحان آزاد» برگزار شده و اين گونه به جايگاه زن نگريسته است كه «جهان امروز نيروي زايش و آفرينشِ انديشه و عشق او را تقليل مي‌دهد و برخلاف رويه صلح، اين بار او همچون جنگاوري با ابزار خشونت بقا را پيگيري مي‌كند.» اين آثار مربوط به «نجواي عرفاني» است در بيانيه معرفي اين نمايشگاه آمده است: «ايزدبانو در اين مجموعه، زن امروز خاورميانه در حال جنگ است؛ جايي كه اسطوره‌هاي جنگ و صلح، آفرينش و مرگ از آن سربرآورده‌اند. زنِ آثار اين هنرمند در حالت مسخ‌شدگي و سرگرداني، گاه به هيئت نيمه حيواني در مي‌آيد و از موقعيت انساني خويش دور مي‌شود.
نگاه كردن به آثار اين هنرمند به ما گوشزد مي‌كند؛ آن هنگام كه آفرينش تمام مي‌شود، شروع نبرد است.» درباره اين نمايشگاه با چند نفر از هنرمندان پيشكسوت گفت‌وگويي صورت گرفت كه يكي از كارشناسان اظهار داشت: «تصاوير اين نمايشگاه كمي ناهنجار هستند و به خصوص راجع به زن طبايع منفي دارد و از لحاظ تكنيك هم يك كلاژ ناموزون به نظر مي‌آيد.»
در ادامه كارشناس ديگري در گفت‌وگو با «فارس» بيان داشت: «در اين آثار نمادهايي يوناني نهفته است كه مي‌توان به اثري كه در آن شير يك گرگ را مي‌خورند و همچنين اژدهايي كه دُم نوك تيز دارد، اشاره كرد. اين نگاه يوناني و جن‌زده است. اينها جن هستند. وقتي موجودات را از حقيقت جايگاه خودش خارج مي‌كند و اين‌گونه به‌هم مي‌ريزد، تحت‌تأثير توهمات موجودات دخاني است.» وي درباره جايگاه فكري نقاش اين تابلوها گفت: «اسلام كه در اين آثار تعطيل است حتي پايه فكري درستي ندارد. تحت‌تأثير تفكر جن‌زدگي يونان است. غير از اينكه توليد حس نمي‌كند و اطلاعات شفاف نمي‌دهد و فضا ندارد. مخاطب را وارد حيطه تفكري يا فضاي تنفسي فرهنگي نمي‌كند.»
اين پيشكسوت نقاشي يادآور شد: «اين تابلوها ملغمه‌اي از تفكر يونان با يك‌سري از نوستالژي‌هاي ايران بدون اسلام است. حال و هواي دين در اين كدها ديده نمي‌شود. اينكه يك فرشته بالاي كار بگذارند، دين نيست. شيطان‌پرست‌ها هم از اين عنصر انساني بالدار زياد استفاده مي‌كنند. ضمن اينكه ما فرشته برهنه نداريم و اين اثرات تفكرات يونان است.» اين كارشناس در خصوص جايگاه زنان در اين آثار خاطرنشان كرد: «در اين تابلوها چون برهنگي هست، مي‌خواهند آن را به زنان وصل كند. وگرنه ربطي به زن ندارد و موضوع زنانه نيست. زن يك تعريفي دارد اگر تصوير كماندوي زن نقاشي شود، ممكن است آن كماندو باشد، اما زن نيست؛ ممكن است يك زني بي‌رحم و خشن باشد، اما زن‌ها بي‌رحم نيستند. وقتي هنرمندي مي‌خواهد درباره زن اثري بكشد، بايد سايه ويژگي‌هاي مطلق زن روي كارها باشد؛ يا بايد از ديد غربي‌ها نگاه كرد يعني زن، نماد برهنگي باشد؛ يا در فرهنگ شرقي زن را نماد محبت و عشق و صميميت و زيبايي می‌دانند. در اين آثار هيچ احساس لطافتي وجود ندارد اينكه صورت يك زن را در تابلو بكشند، تصويري از زن نيست.» وي يادآور شد: «زن يك فرهنگ، تفكر و روحيه است. هيچ كدام در اين نمايشگاه نيست، مثلاً جنس مؤنثي كه در داعش است، زن نيست؛ او يك مريض است شبيه زن. بايد حداقل مفاهيم عام زن استفاده شود، طوري كه هر زني به آن نگاه كند و در آن حيطه جايگاه خودش را يابد.» اين كارشناس هنر گفت: «اين كارها خيلي به هم ريخته است؛ كسي كه اين كارها را كشيده معياري ندارد كه با او پاي صحبت بنشينيم. حتي اگر به او بگوييم اين كار خلاف مردانگي است، مي‌‌گويد مرد چي هست؟! متأسفانه دانشجويان ما را به سمت بي‌مسئوليتي برده‌اند و هر چيزي كه مي‌خواهند به تصوير مي‌كشند.»
