زخم كج سليقگي به بدنه اقتصاد مقاومتي

لباس‌ها را كه نگاه مي‌كني بي‌اختيار مي‌گويي كدام نابلدي اين طرح را داده و كدام ناواردي آن را دوخته است. حتي سري‌دوز‌هاي چهارراه سپه هم بهتر از اين مي‌توانستند مانتوهاي بانوان المپيكي ايران را از زير دوخت در بياورند. كت و شلوار مردان المپيكي را هم كه نگو به طور حتم حراجي‌هاي ميدان امام‌حسين(ع) و انبوه‌دوزان باب همايون بسيار بهتر و ظريف‌تر مي‌توانستند براي ملي‌پوشان كاروان كشورشان در المپيك ريو لباس تهيه كنند. از ست‌هاي ورزشي زيروروي چيني هم كه نگوييم بهتر است. خيلي بهتر از اينها را مي‌شود در منيريه خودمان پيدا كرد. حداقل واليبال ايران با پوشيدن توليدات يك شركت داخلي در معتبرترين سطح واليبال دنيا اين را ثابت كرده كه مي‌شود رو به توليدات داخلي آورد. سؤال اينجاست كه مسئولان كميته ملي المپيك چه معجزه و تفاوتي در توليدات شركت لي نينگ چين ديده‌اند كه اينگونه خنجر برداشته و بر بدنه اقتصاد مقاومتي زدند. البته وقتي تمام كارها به دقيقه 90 مي‌رسد و بدون برنامه‌ريزي انجام مي‌شود جز اين هم نمي‌توان انتظار داشت. اين چند سطر تمام آن چيزي نيست كه مي‌توان از مراسم ديروز رونمايي از البسه كاروان ورزشي ايران در المپيك ريو گفت، بايد خدمت آقاي كيومرث هاشمي بابت اين انتخاب تبريك گفت، بايد به مسئولان كميته ملي المپيك آفرين گفت كه مي‌توانستيد چرخ‌هاي توليد ملي را با همين كاروان به حركت درآوريد اما رفتيد با نابلدها و چيني‌ها قرارداد بستيد، چيني‌هايي كه خودشان در المپيك آديداس مي‌پوشند.

نكته جالب اينكه در اين مواقع آقايان مسئول هميشه مي‌گويند اولويت‌مان شركت‌هاي داخلي بوده است. جناب هاشمي هم ديروز اين را گفت؛ ولي نمي‌دانيم چرا هميشه در لحظه آخر خوب‌هاي داخلي‌ كنار مي‌روند و بي‌كيفيت‌ها و خارجي‌ها جلو مي‌آيند. يكي از همين آقايان مسئول ورزش مي‌گفت: داخلي‌ها پول مي‌خواهند، ما مي‌گوييم خب بخواهند پول خودمان صرف چرخش چرخ‌هاي توليدي‌ها، سر كار رفتن جوان‌ها و كارگرها و معرفي توليدات داخلي خودمان مي‌شود، اما آقايان شعار مردم‌فريب صرفه‌جويي در هزينه را سر مي‌دهند كه بله «هدف اصلي ما اين بود كه كوچك‌ترين هزينه‌اي متحمل نشويم»، بله درست مي‌گوييد ما هم كه...

مي‌گويند چند كشور ديگر نيز در المپيك از اين برند استفاده مي‌كنند، ما منتظر شروع المپيك مي‌مانيم. 12 روز ديگر تعدادشان را مي‌شماريم و بعد با عدد دوباره در خدمت شما خواهيم بود، هرچند كه آن روز هم ديوار حاشا بلند است. يك كلام و آن اينكه كاروان ايران در المپيك 2016 ريو مي‌توانست با بهترين طرح البته توليد داخلي آن هم در روزهايي كه توليدكنندگان داخلي ايران نمايشگاه ترتيب داده‌‌اند كه در برزيل حاضر شوند، ولي حالا بايد شلاق پوشيدن لباس‌هاي بدطرح و توليدات شركت گمنام چيني كه تنها به خاطر قهرماني‌هاي رئيس‌اش در المپيك‌هاي دورتر شناخته مي‌شود را بر تن‌مان و بر تن ملي‌پوشان المپيكي تحمل كنيم چراكه آقايان مسئول نتوانستند يا بهتر بگوييم كه نخواستند با توليدكنندگان خوب و طراحان بزرگ داخلي حتي براي همان 50درصدي كه خودشان مدعي هستند كنار بيايند. ديروز به‌رغم تمام خنده‌ها، شوخي‌ها، سخنراني‌ها و ارائه برنامه‌هاي صرفه‌جويانه، روز تلخي براي ورزش ايران بود. روزي كه ورزش به بدنه اقتصاد مقاومتي و شعار اقدام و عمل براي رسيدن به آن زخم زد، زخمي بد، زخمي كه مقابل چشم دنيا قرار است نمايشش بدهيم، زخمي كه در رژه كاروان ايران در المپيك ريو ما را مي‌رنجاند، اما مسئولان ورزش كشور به طور حتم به آن مي‌خندند.مسئولان ورزش با اين كج‌سليقگي دو ضربه به اقتصاد مقاومتي زدند. اول با انتخاب بد داخلي توانمندي‌هايمان را زير سئوال بردند و دوم با روي آوردن به خارجي‌ها شايستگي‌هايمان را ناديده گرفتند.