شبكه‌هاي ماهواره‌اي هم اينقدر بد نيستند، خصوصاً سريال‌هاي تركي و ايراني شبكه جم تي‌وي! حالا چرا؟ چون لااقل مي‌شود با اينها، نبوغ يك سري بازيگر و فيلمساز ايراني را ديد و تازه فهميد بازي نچسب و كار بي‌ريختِ بقيه يعني چه! بالاخره اين هم خوبي ماهواره هست كه آدمي مي‌فهمد تلويزيون خودمان كجا و توليدات بقيه كجا!
البته نه اينكه سريال‌هاي ما همگي آش دهن‌سوزي باشند، ولي در حد قياس واقعاً يك سر وگردن بالاتر از عمده توليدات ماهواره‌اند. اتفاقاً بايد آنوري هم بسازد و پخش كند تا اينهايي كه همين داخل نشسته‌اند و مدام فاز انتقاد دارند، كمي فرق خوب و بد را تشخيص بدهند. اين نيز مي‌تواند كاركرد خوب ماهواره باشد. از كنايه كه بگذريم؛ با كمي انصاف مي‌شود گفت كه برخي برنامه‌هاي تلويزيون انصافاً براي ماهواره شاخ شده‌اند. البته اولويت فعلي رسانه ملي آنطور كه مشخص است برنامه‌هاي گفت‌وگومحور عام‌پسند است. مثال بي‌رقيبش را مي‌شود «ماه عسل» فرض كرد كه البته براي يك دوره خاص بود، اما همين «خندوانه»، «نود» و «دورهمي» نيز همه جوره براي ماهواره شاخ و شونه مي‌كشند.
زماني مي‌گفتند فلان سريال ايراني خيابان‌خلوت‌كن است؛ شايد الان نشود به‌طور مصداقي از سريالي اسم برد، ولي زماني كه خندوانه يا نود هم پخش مي‌شود، اينها نيز مخاطب ميليوني دارند. مسابقات پيامكي اين برنامه‌ها به نوعي اثبات قضيه‌اند. اين يعني برنامه جذاب و خلاق، مخاطب را درگير مي‌كند حتي مخاطبي كه عادت به سريال‌هاي بيمزه تركي جم تي‌وي و ماهواره كرده است نيز سرش به برنامه‌هاي تلويزيون داخل گرم مي‌شود. وگرنه شبكه‌اي مثل نسيم، مگر چند سال است كه راه افتاده است، اما كمتر برنامه‌سازي هست كه دلش نخواهد برايش توليد برنامه كند؛ چون مخاطبش را پيدا كرده و البته هم نگه داشته است. پس مي‌شود برنامه‌هاي جذاب سالم ساخت بدون هيچ انحراف و چيپ‌سازي، ولي بيننده را پاي تلويزيون نشاند. همان كاري كه ماهواره مي‌كند، اما كاملاً برعكسش يعني با قصه بي‌كيفيت مثلاً عشقي؛ دنبال مخاطب مي‌گردد. اينها نيز دنبال ذائقه‌سازي هستند حالا به شيوه ديگرش. تصور كنيد همين شبكه‌هاي ماهواره‌اي تا اندازهاي دستشان خالي شده كه مجبورند دست به دامن بازيگران ايراني شوند تا به‌وسيله يكي دو سريال حتي بي‌كيفيت، همچنان روي پا بمانند؛ بازيگراني كه اينجا به هر دليل به زور نقشي بهشان مي‌رسيد، امروز شده‌اند بازيگران تاپ شبكه جم تي‌وي! با اين توليد كردن‌ها فاتحه مجموعههاي نمايشي اين نوع شبكه‌ها را انگاري بايد خواند.
تلويزيون ما اتفاقاً به‌جاي الگو گرفتن و رقيب فرض كردن اين شبكه‌ها بايد كار خودش را بكند؛ يعني سريال جذاب قصه‌محور بسازد، برنامه‌هاي تركيبي عام‌پسند توليد كند، روي آيتم‌هاي گفت‌وگومحور مانور بدهد، البته اگر بتواند دست از سر يك سري بازيگر و عوامل تكراري بردارد كه چه بهتر! مخاطب رسانه ملي با اين هجمه شبكه‌هاي ماهواره‌اي حتماً فرق برنامه باكيفيت و بي‌كيفيت را تشخيص مي‌دهد كه به سمت يكي همچون «خندوانه» هجوم مي‌برد يا حتي «هفت» را ول نمي‌كند.
اين را يادمان نرود كه بيننده دنبال سرگرمي است و توليداتي كه كمي هم كه شده، اينها را سر ذوق بياورد. سريال‌هايي كه برايشان قصه بگويد و بتواند خانواده را دور هم جمع كند. همين شب‌ها نيز اگر كانال‌هاي تلويزيون داخل را كمي جابه‌جا كنيم، اين جور سريال‌ها و برنامه‌ها را روي آنتن مي‌بينيم. «پريا»، «چرخ و فلك» و غيره نيز براي يكي دو ساعتي، مي‌توانند حال بيننده را خوب كند. البته اگر تلويزيون كمي دست از سر گيردادن‌ها و محدوديت‌هاي نانوشته بردارد و احتياط را كنار بگذارد، لااقل در برنامه‌هاي شبانه مي‌تواند به قولي دست ماهواره را از مخاطب ايراني كوتاه كند. تا به الان نيز كم موفق نبوده و با برنامه‌هاي سالم، در ساعاتي واقعاً كارش به بار نشسته است. نمونه‌اش برنامه‌هايي بود كه اشاره شد.
