اگر سياست را كنار بگذاريم، اقتصاد دومين معيار توليد اثر در سينماي هاليوود است؛ اقتصادي كه بر مبناي مقايسه هزينه توليد و فروش يك اثرسنجيده مي‌شود، سال گذشته سينما را مي‌توان «هنر تاريخ» ناميد، آثاري بر مبناي داستاني حقيقي و يا بر اساس تخيل و تصور نويسندگان، كه در دل تاريخ دور و يا نزديك قصه خود را روايت مي‌كردند، از بهترين فيلم اسكار2015، «كانون توجه» (افشاگر) و يا «پل جاسوس‌ها»، «دختر دانماركي»، «مستقيم بيرون كامپتن»«حق رأي»، «زن طلايي»، «در دل دريا»، «بند باز»، «ختم سياه»، «ترامبو»، «افسانه»، «كودك 44»، «اورست»، «كارول»، «بروكلين»، «استيو جابز»، «ركورد بزرگ» تا فيلم تحسين شده «اتاق»، روايت يك حادثه در پس تاريخ است كه اگر از محتواي «خوب، بد و زشت» آنها گذر كنيم به نكته‌اي حقيقي در اين ليست بلند‌بالا كه تنها گوشه‌اي از سينماي تاريخي سال گذشته هاليوود است بر مي‌خوريم؛ مسئله‌اي كه به خوبي نشان داده است حوادث تاريخي چه مقدار دراماتيزه و قصه‌گو هستند و به همين دليل سينماي مبتني بر قصه‌گويي كه بر مبناي اقتصاد استوار است به دنبال وقايع تاريخي شگرف مي‌رود.
اما مگر تاريخ 233 ساله امريكا به چه ميزان حوادث تاريخي مهم دارد كه در اين 113 سال پيدايش سينماي هاليوود ناگفته مانده است. سينماي هاليوود به دنبال سود و منافع كمپاني‌هاي خود است و براي خلق يك اثر جذاب از مردم يا تاريخ هيچ كشوري اجازه نمي‌گيرد و برمبناي سياست و بينش خود وقايع تاريخي را به نگارش در مي‌آورد؛ مسئله‌اي كه به وضوح در فيلم« 300» يك و دو، «آرگو» و به تازگي در فيلم در حال تهيه «مولانا» ديده مي‌شود و مطمئناً هاليوود هيچ‌گاه از تاريخ عظيم و شخصيت‌هاي مهم ايراني به راحتي عبور نخواهد كرد.
زيبايي تاريخ برپايه قصه‌گويي و كشمكش‌هاي حوادث آن است، مسئله‌اي مهم كه باعث ايجاد خلق يك اثر در هنر هفتم مي‌شود اما نه تنها در سينماي ايران اثر قصه‌گو و قهرمان محور جايگاه ويژه‌اي ندارد بلكه توسط روشنفكراني كه تنها آمالشان پيروزي در جشنوار‌ه‌هاي اروپايي است بايكوت مي‌شود، گروهي كه از فيلم قصه‌گو مي‌ترسند و به همين دليل به منتقدان خود «خر» مي‌گويند زيرا مي‌دانند كه با وجود چنين آثاري بازار كساد آنها بيشتر از قبل كم رونق‌تر مي‌شود و ناتوانايي آنها در خلق چنين آثاري بيشتر نمايان مي‌شود و ديگر فيلم ضد قهرمان و بي‌قصه‌هاي آنها ديده نمي‌شود و به همين دليل در مصاحبه‌هاي خود اينچنين مي‌گويند: «يكي از مورخان و منتقدان سينماي انگليس به من مي‌گفت كه بسيار مايه حيرت است كه آن موج قوي سينماي هنري اروپاي‌شرقي، ژاپن و روسيه رفته‌رفته توسط سينماي امريكا بلعيده شدند و از ميان رفتند ولي سينماي ايران هنوز همچنان مي‌تازد و به موفقيت‌هاي چشمگيري دست پيدا مي‌كند.»
در هر حال سينماي قصه‌گو كه در پس حوادث تاريخي روايت مي‌شود باعث ايجاد آشنايي و شناخت بهتر مردم يك كشور از تاريخ خود مي‌شود و به همين دليل مقام معظم رهبري در ديدار با خانواده‌هاي شهداي هفتم تير و جمعي از خانواده‌هاي شهداي مدافع حرم درباره اين موضوع مي‌گويند: «حادثه را بايد احيا كنيد، زنده نگه داريد. باز هم مردم و روحيه انقلابي خود مردم است كه اين حوادث را زنده نگه‌داشته است، وَالّا ما يك فيلم درباره اين حادثه بزرگ نداريم؛ يك اثر هنري درباره حادثه هفتم تير نداريم كه حقايق را روشن كند، معلوم بشود اينها چه كساني بودند؟ چه بودند؟ آنهايي كه شهيد شدند چه كساني بودند؟ شهيد بهشتي چه كسي بود؟ آن وزراي مخلصِ مؤمنِ پاك‌باخته‌اي كه با همه وجود وارد ميدان بودند و ما با اينها زندگي كرده بوديم، با اينها كار كرده بوديم، اينها را از نزديك مي‌شناختيم، چه كساني بودند؟ چه بودند؟ هنوز ما يك اثر هنري نداريم، يك فيلم سينمايي نداريم، يك نمايش تجسّمي نداريم، يك رُمان خوب نداريم؛ اينها كارهايي است كه ما نكرديم و بايد بكنيم. اين حالا مربوط به آن مجموعه.»
البته در اوضاع بي‌سامان و پر آشوب اين روز‌هاي وزارت فرهنگ و ارشاد كه براي صدور پروانه ساخت فيلم‌هاي ضداخلاقي و سخيف حكم حكومتي توسط رئيس سازمان سينمايي ابلاغ مي‌شود و هر لحظه مطلبي درباره ولنگاري فرهنگ كشور مطرح مي‌شود نبايد توقع دغدغه سينماي تاريخي كه بازگو كننده حوادث مهم انقلاب است از چنين وزارتخانه‌اي داشت.
نگاه متفاوت و بسیار زیبایی بود،دمتون گرم 
