اولاد آدم يك كار آب و نان‌دار پيدا كرده و مانده است كه به شما بگويد چه كاري است يا خير؟ يعني اولاد آدم كه بخيل نيست، اما واقعيتش اين است كه اگر دست زياد بشود، آن وقت ديگر نمي‌شود جمعش كرد.... از طرف ديگر، چرا وقتي همه دارند مي‌خورند، شما و اولاد آدم نخوريد؟ فيش هم كه ندارد تا لو برويم! خودشان هم كه كنتور ندارند! راه باز است و جاده دراز. يعني اصلاً در فضاي پسابرجامي بايد همه راه‌ها باز باشد. به قول بابك جان (يا شايد يكي شبيه او بود): همه راه‌ها بايد به جيب من ختم شوند!
بنابراين اولاد آدم به شما خبر ظهور شغل جديدي كه گشنگي را مي‌رهاند و با خود شاسي بلند و ويلا و سفر دور دنيا را براي شما و خانواده و هفت جد و آبادتان به ارمغان مي‌آورد را بشارت مي‌دهد. خبري كه اگر ربيعي مي‌داد، الان به او جايزه ايجاد اشتغال نوبل را مي‌دادند.
عارضم به حضور انور با سعادت جنت مكانتان كه طوطيان شكرشكن پارسي‌گفتار به اولاد آدم راپرت داده‌اند كه در دوران پسابرجام شاهد شكل‌گيري شغلي به نام دلالان جذب سرمايه خارجي هستيم؛ اين را حتي برخي دولتمردان هم تأييد كرده‌اند. همين چند روز پيش بود كه محمدعلي خزاعي، رئيس سازمان سرمايه‌گذاري خارجي اعلام كرد كه برخي از اين دلالان حتي در استان‌ها، به استانداران مراجعه كرده و گفته‌اند كه حاضرند در مقابل دريافت وجوهي، سرمايه‌گذار خارجي به استانشان بياورند. اين همان كاري است كه ممكن است برخي استانداران را بابت رقابت كاذب در جذب سرمايه براي استانشان، راغب كند.
ما مي‌رويم، از آنها پولشان را مي‌گيريم و بعد مي‌رويم پيش عموجان خاوري مشغول ساخت و ساز براي ملت مظلوم كانادا مي‌شويم! حالا پيش اين عمو نرفتيم، از دولتي سر دوستان، آنقدر عمو و دايي و عمه و خاله داريم كه نگو و نپرس.... نگوييد كه به همين راحتي‌ها كه نمي‌شود!.... مي‌شود! در درون هر آدم دلالي است كه دولت تدبير او را به خود فرا مي‌خواند.
يعني دلالي آنجايي شكل مي‌گيرد كه فرد بدون اينكه فاينانسر باشد و بدون اينكه شركت مالي حقوقي داشته باشد كه ارتباطات و سابقه داشته يا پروژه‌هايي را تأمين كرده باشد، يكباره ظاهر شده و با يكي از طرفين صحبت كند و خود را نماينده طرف مقابل بداند، اينها هم كه آدم نديده! تا بگويي: هلو؛ مي‌گويند: پليز! بپر تو گلو!
البته واضح و مبرهن است كه اين دلالي‌ها به دو شكل صدمه مي‌زند؛ يك صدمه اينكه طرف سرمايه‌گذار خارجي وقتي با حقه‌بازي مواجه مي‌شود، دلسرد شده و هيچ‌گاه در ايران سرمايه‌گذاري نمي‌كند. صدمه دوم به حيثيت و آبروي كشور وارد مي‌شود، چون در سطح بازارهاي پولي و مالي پخش مي‌شود و به وجهه كشور آسيب مي‌زند و بسيار اتفاق بدي است. اين اتفاق‌ها باعث بازگشت سرمايه‌گذاران مي‌شود. در داخل هم ممكن است عده‌اي را آلوده كند. اما مگر براي ما منافع ملي مهم است؟ مگر نگاه خارجي‌ها مهم است؟ مگر فردا كسي مي‌آيد و يقه ما را مي‌چسبد كه از كجا آورده‌اي و چرا آلوده شده‌اي؟
حالا اصلاً نخواهيم سر داخلي‌ها را گول بماليم. سر خارجي گول ماليدن آنقدر حال مي‌دهد كه نگوييد و نپرسيد. همين خزاعي خودمان مي‌گويد: حتي مواردي هم مشاهده شده كه فردي سراغ يك سرمايه‌گذار خارجي رفته و حتي براي پركردن فرم‌هاي سرمايه‌گذاري اخاذي كرده و فضا را طوري جلوه داده‌اند كه انگار فضا سخت است و سرمايه‌گذار خارجي هم دچار مشكل شده است. مي‌بينيد! ما اينجا در حالي كه حتي براي سرمايه‌گذاران داخلي هم با وجود نعمت‌زاده و طيب‌نيا، كوچك‌ترين مشكلي نداريم و تمامي امكانات و قوانين را دربست در اختيار ايشان قرار داده‌ايم، اما اصول بيزينس تدبيري، حكم مي‌كند كه به خارجي‌ها دروغ بگوييم و لولو نشان بدهيم!
اولاد آدم همين روزهاست كه با شاسي بلندش براي شما بوق بزند! همين روزهاست كه بستني طلا بخورد. همين روزهاست كه برود پاتايا. همين روزهاست كه يك ويلا در شمال، دو تا در قبرس، سه تا در آنتاليا و چهارتا در دوبي و پنج تا...
اولاد آدم به شما بشارت بدهد تا موقعي كه اين دولت شفافيت ندارد، پتانسيل شكل‌گيري دلالان جذب سرمايه‌گذار خارجي در اقتصاد ايران وجود دارد. تا موقعي كه مديران فيش‌هاي حقوقي خود را پنهان مي‌كنند و ده‌ها برابر حقشان، حقوق مي‌گيرند، مي‌شود به دلالي پسابرجامي اميدوار بود!پس تعارف نكنيد و بياييد سر سفره...
