طبيعت هر سيستم مديريتي آن است كه اگر در بخشي از آن يك مشكل به‌وجود بيايد به خاطر ارتباط و تأثيرگذاري بخش‌هاي مختلف بر كار يكديگر اين مشكل مي‌تواند به تمام سيستم سرايت كند و در روند كلي آن به سمت تحقق اهداف، خلل ايجاد كند.
امروز مديريت پر از چالش دانشگاه رازي كرمانشاه نيز مستثني از اين قاعده نيست، اما آن مشكلي كه سبب شده در بخش‌هاي مختلف آموزشي، صنفي، ارتباط با حوزه‌هاي مديريتي استاني و خصوصاً فرهنگي ما با سردرگمي مسئولان دانشگاه مواجه باشيم عبارت است از:
- عدم التزام به قانون و اسناد بالادستي
- رويكرد افراطي سياسي‌كاري مسئولان
- نداشتن اولويت كاري در مسائل كلان
سرانه اختصاصي دانشگاه رازي از بودجه سالانه دولت، قريب به 115 ميليارد تومان است اما آيا به نسبت اين هزينه بازدهي لازم و مورد قبولي براي جامعه دارد. خير، عدم سرمايه‌گذاري در موضوع ارتباط با صنعت، كارآفريني، توليد و تهيه ابزارهاي فرهنگي و. . . سبب شده كه اين دانشگاه نه تنها يك دانشگاه مولد نباشد بلكه صرفاً مصرف‌كننده است كه اين تناقض جدي با وضعيت امروز جامعه ما دارد. مسئله ديگر موضوع قانون است كه مظلوم‌ترين واژه در ادبيات مديريتي دانشگاه است، آنچه بيشتر ملموس است تصميم‌هاي كاملاً سليقه‌اي است. درصورتي كه قانون، ريل‌گذاري به سمت اهداف را محقق مي‌سازد، اين مسئله در زمينه آموزش، حقيقتا دانشجويان را دچار سردرگمي كرده است. امروزه ما شاهد آن هستيم كه تمام افتخار تيم مديريتي دانشگاه، توسعه فضاي عمراني است اين درحالي است كه به نظر دانشجويان و كارشناسان هيچ‌گونه، دقيقاً هيچ‌گونه، برآوردي از جنبه‌هاي مختلف صورت نگرفته است و اين خطر جدي است كه آينده دانشگاه را به شدت تهديد مي‌كند چراكه هيچ‌گونه برنامه‌اي براي تبديل شدن اين دانشگاه به يك دانشگاه مولد وجود ندارد، قطعاً با ايجاد دانشكده‌هاي گروه‌هاي جديد آموزشي، علم نافع و علمي كه راهگشاي مسائل و معضلات جامعه باشد توليد نمي‌شود چراكه اينها صرفاً سخت‌افزار هستند حال آن كه از نرم‌افزار غافل شده‌ايم و فضاي علمي دانشگاه را صرفاً در ايجاد ساختمان مي‌بينيم حال آنكه دانشگاه براي رشد علمي نياز به فضاي عاري از تشنج و استرس‌هاي ناشي از سياسي‌كاري دارد، نياز به رفع دغدغه‌ها و نيازهاي روزمره دانشجويان و اساتيد دارد. در حوزه فرهنگي كه در واقع نبض ماهيت‌بخشي به قشر تحصيلكرده است، دانشگاه اين روزها حال و روز خوشي ندارد. متأسفانه رويكرد افراطي مسئولان در سياسي‌كاري و سپردن اين حوزه به سياسي‌ترين افراد دانشگاه قطعاً آينده خوبي را براي دانشگاه در بر نخواهد داشت. اين موضوع سبب آن شده كه اگر افرادي كه دلسوز كشور و دوستدار انقلاب هستند اگر همخط با آقايان نباشند سريعاً برچسب افراطي و تندرو بخورند و تا حد امكان محدوديت‌هاي جدي بر آنها اعمال شود. اما در آن طرف قضيه ضمن هشدار رهبر انقلاب مبني بر عدم‌تشكيل تشكل‌هاي يك بار مصرف با ماهيت جناحي و حزبي، آقايان، سينه‌چاك جريان‌ها و احزابي هستند كه به تعبير خودشان دنبال سهم‌خواهي هستند. بنابراين ما امروز در دانشگاه رازي كرمانشاه شاهد اين موضوع هستيم كه دانشگاه تا حد زيادي به توسعه فيزيكي دانشگاه مي‌پردازد و از تزريق فضاي علمي مساعد كه يكي از لازمه‌هاي آن دور كردن تشنج از فضاي علمي است اهمال مي‌كند و فضاي فرهنگي به دست كساني سپرده شده است كه دقيقاً بر خلاف رشد و توسعه دانشگاه حركت مي‌كنند كه باعث ايجاد نارضايتي دانشجويان شده است.
*دبير انجمن اسلامي دانشجويان مستقل دانشگاه رازي كرمانشاه
