ويژه برنامه‌هاي رمضاني صداوسيما امسال رشد قابل توجهي كرده است؛ برنامه‌هايي كه از پيش از اذان صبح آغاز و تا نيمه شب ادامه دارند. اين افزايش ناگهاني باعث شده تا عيوب برنامه‌هاي مختلف بيشتر به چشم بيايد و حس ايجاد رقابت ميان شبكه‌ها را براي ديده‌شدن بيشتر كند؛ برنامه‌هايي كه شايد در رقابت با «ماه عسل» همه چيز داشته باشند به غير از خلاقيت و ابتكار!
هم اكنون از شبكه اول تا شبكه افق ويژه برنامه‌هاي ماه رمضاني تقريباً با سر و شكلي شبيه به هم اجرا مي‌شود و حتي در انتخاب مهمان‌ها نيز اين تشابه‌ها به چشم مي‌آيد. تكراري بودن بيش از حد برنامه‌هاي ماه رمضاني نشانگر اين است كه يك برنامه‌ريزي صحيح در توليد برنامه‌ها صورت نگرفته است. برنامه‌ريزي كه اختيار آن فراتر از سطح مديريت شبكه‌هاي تلويزيوني است. نمونه اشتبا‌ه‌هاي مديريتي در توليد برنامه هنگام افطار را در توليد «شهرباران» برنامه شبكه اول سيما مشاهده مي‌كنيم. برنامه‌اي قديمي با شش سال سابقه اجرا كه سال گذشته اجرا نشد و امسال دوباره به آنتن شبكه بازگشت. احسان ارغواني، تهيه‌كننده «شهرباران» كه دومين سال است تهيه‌كنندگي اين برنامه را دارد، درباره اينكه چرا سال گذشته اين برنامه اجرا نشد و امسال دوباره توليد شد، به «جوان» مي‌گويد: «سال گذشته سياست مديران شبكه اين بود كه چون ماه عسل برنامه دم افطار است، همين برنامه براي تلويزيون كافي است.» اين در حالي است كه بايد قبول كنيم تلويزيون بايد به سليقه‌هاي مختلف احترام بگذارد و براي كساني كه تمايلي به «ماه عسل» ندارند نيز برنامه داشته باشد. ارغواني در اين باره با اشاره به برنامه‌هاي ورزشي سيما مي‌گويد: «نمي‌شود گفت چون 90 ساخته مي‌شود ديگر نبايد برنامه ورزشي در ديگر شبكه‌ها ساخته شود. هم اكنون برنامه شب‌هاي فوتبالي در شبكه ورزش ساخته مي‌شود و به نوبه خودش مخاطبش را جذب كرده، شايد اين برنامه «90» نشود، اما بيننده خودش را دارد». اما سؤال اينجا است كه آيا توليد برنامه‌هاي ديگر بايد مشابه با برنامه ماه عسل باشد؟ يعني بيننده مجبور است همان فضا را در شبكه‌هاي ديگر نيز تحمل كند؟ تهيه‌كننده برنامه «شهرباران» كه شباهت‌هايي با «ماه عسل» دارد، اين مسئله را ناشي از تصميم شبكه‌ها مي‌داند و مي‌گويد: «ماه عسل محصول گروه اجتماعي شبكه 3 و شهر باران محصول گروه معارف شبكه اول است؛ دو گروهي كه حوزه برنامه‌سازي‌شان از زمين تا آسمان با هم متفاوت است. گروه معارف شبكه اول دو برنامه سحر و افطار دارد كه اولي كاملاً معارفي است، اما در برنامه افطار خواسته شده به سمت سوژه‌هاي اجتماعي معارفي برویم و وقتي پاي سوژه‌هاي اجتماعي وسط مي‌آيد، ناخواسته شباهت‌هايي با ديگر برنامه‌ها پيدا مي‌شود كه دست ما نيست. اين شباهت است، اما تقليد نيست.»
نكته جالب‌توجه درباره برنامه پيش از افطار شبكه اول سيما، اين است كه اصولاً توليد اين برنامه نه بر اساس برنامه‌ريزي شبكه، بلكه به خاطر تغييرات در سطح سازمان صداوسيما رخ داده است. ارغواني با بيان اينكه وقتي برنامه را به من سپردند، تقريباً هفت روز وقت داشتيم، مي‌گويد: «زمان آقاي سرافراز و پورمحمدي نگاه اين بود كه شبكه يك برنامه ويژه افطار نداشته باشد، ولي به محض اينكه آقاي علي عسكري آمدند و آقاي ميرباقري معاون سيما شدند، تصميم گرفتند به خاطر اينكه شبكه يك، شبكه ملي كشور است، بايد ويژه برنامه افطار داشته باشد. آقاي شريعت پناهي، سرپرست وقت شبكه اول اين مسئله را قبول نكرد، اما ديديم مسئله «بايدي» است و گزينه ديگري نيست، آن زمان من در حال پيش‌توليد سري جديد «امروز هنوز تموم نشده» بودم و چون من تجربه شهرباران را داشتم قبول كردم كمك كنم و در اين چند روز دكور زديم، آيتم تعريف و مهمان دعوت كرديم.» با وجود اينكه تلاش شده اثرات جمع‌كردن برنامه در هفت روز كمتر به چشم بيننده بيايد، اما خود تهيه‌كننده نيز معتقد است اگر وقت بيشتري داشت كار متفاوت‌تري انجام مي‌داد. وي با بيان اينكه «ماه عسل» بهترين برنامه اجتماعي سيما است، درباره اين برتري مي‌گويد: چون آنها وقت دارند و فكر پشت برنامه است. وقتي يك سال زمان داشته باشيد تا برنامه را تهيه كنيد، فكر مي‌كنيد، اتاق فكر تشكيل مي‌دهيد و در حوزه‌هاي مختلف سوژه‌يابي مي‌كنيد و در نهايت بهترين‌ها را انتخاب مي‌كنيد.» مسئله‌اي كه ديگر برنامه‌هاي تلويزيوني ويژه ماه مبارك رمضان نيز به آن دچار هستند و شايد برنامه ريزي براي توليد آنها بهتر از شرايط «شهر باران» نباشد.
