زيباكلام طي سخناني با اشاره به اينكه سينماگران ايراني را مي‌توان به سه گروه تقسيم كرد، گفته بود: «گروه اول سينماي حكومتي است كه در وضعيت فعلي سمبل آن ابراهيم حاتمي‌كيا و مسعود ده‌نمكي است. گروه دوم سينماي گيشه‌اي است كه از قبل انقلاب با پرويز صياد و شهناز تهراني و فيلمفارسي به وجود آمده است و امروز نيز وجود دارد. اقليت سوم سينماي هنري و سينماي هنر براي هنر است و افرادي همچون رخشان بني‌اعتماد در اين گروه قرار دارند. هنر حكومتي در هيچ زمان و هيچ جامعه‌اي چيزي براي ارائه نداشته است. هنر حكومتي در كشورهايي همچون شوروي، چين و كوبا كه مهد اين‌گونه هنرها بوده ره به جايي نبرده و در ايران نيز قطعاً موفق نمي‌شود. گروهي هرچقدر مي‌خواهند مي‌توانند به اين‌گونه سينما حمله كنند اما آنچه از سينماي ايران به‌عنوان باقيات الصالحات باقي مي‌ماند، سينماي حكومتي نيست، بلكه سينمايي است كه امثال خانم بني‌اعتماد و فرهادي علمدار آن هستند.» پس از سخنان صادق زيباكلام و حاشيه‌هايي كه اين موضوع در پي داشت، حبيب صادقي هنرمند نقاش و دبير كل جشنواره جهاني هنر مقاومت با اشاره به سخنان زيباكلام، يادداشت شفاهي در اختيار خبرگزاري «تسنيم» قرار داده كه به اين شرح است:
مي‌گويند آدم‌ها اسم خود را از آسمان با خود مي‌آورند. نام من صادقي است اما من بايد در آينه به خود نگاه كنم و ببينم «صادق» هستم؟ من كاريكاتوريستم و كاريكاتورِ كلامي هم بلدم، پس به آقاي زيباكلام مي‌گويم نام شما «زيباكلام» است اما آيا كلامِ زيبا به كار مي‌بريد؟
اينكه شرافت يك نازنيني همانند ابراهيم حاتمي‌كيا و هنرورزي و معناشناسي او را اينچنين ترجمه كردن، مقداري بي‌انصافي است و به قول مولوي «مرغ من در حسرت فهم درست!». اين كمال مردن لحظه به لحظه ما است. تمبر عمر 5 دقيقه‌اي دارد، اگر بر پاكت بچسبانيد و بخواهيد آن را بكنيد، ديگر نه تمبر به درد مي‌خورد و نه پاكت قابل استفاده است. آقاي زيباكلام در حوزه گفتمان شش ماه قبل از انتخابات سبز مي‌شود و به نفع هر كسي زيبا كلام يا كلام زيبا مي‌گويد، حال اجازه دهند بنده حبيب صادقي سخني بگويم؛ فكر مي‌كنم جوانمردي و شرافت حكم مي‌كند كه در مقابل تاريخ وجدان داشته باشيم. اينكه بنده نگران باشم و بگويم بنده موسوم به اين هستم كه به ما هم تمبر حكومتي بچسبانند، اشكالي ندارد. حكومت ما نه سوسياليستي و نه كاپيتاليستي است و ما هم نقاشان كره شمالي نيستيم. ما نقاشاني هستيم در سرزميني كه روزگاري اشاره انگشت حضرت علي عليه‌السلام به سوي ما بود. اگر هنرمند حكومتي به اين مفهوم است من حكومتي‌ترين نقاش جهان هستم.
