محتواي فيلم «50 كيلو آلبالو» باعث ايجاد تناقض‌گويي‌ها و تنش‌هاي فراواني ميان اعضاي وزارت فرهنگ و ارشاد شده است، مسئله‌اي كه رسانه‌ها و نيروهاي انقلابي در مورد ضعف محتوا و عبور بي‌پرواي فيلم از خط‌قرمز‌هاي انقلاب بار‌ها هشدار داده بودند، حالا بعد از بي‌اطلاعي وزير فرهنگ و ارشاد از محتواي فيلم! و اظهارات حسين نوش‌آبادي، سخنگوي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، درباره فيلم «50 كيلو آلبالو» مبني بر اينكه در اين فيلم «برخي ضوابط رعايت نشده و اين فيلم براي پخش در شبكه خانگي اصلاح مي‌شود» كارگردان اثر در نامه‌اي سرگشاده خواستار استعفاي وزير فرهنگ و ارشاد شده است؛ مسئله‌اي كه تنها از نبود مديريت صحيح و رعايت نكردن مر قانون سرچشمه مي‌گيرد.
كار شوراي پروانه ساخت چيست؟ فرآيند توليد يك فيلم از صدور پروانه ساخت آن آغاز مي‌شود، شورايي كه با حكم رئيس سازمان سينمايي بر مسند كار قرار مي‌گيرد، اعضايي از قبيل مجيد رضا بالا، منوچهر شاهسواري، جمال شورجه، محمدباقر قهرماني، حسين كرمي، مازيار ميري و اكبر نبوي مجوز ساخت را صادر مي‌كنند. اين روند براي فيلم 50 كيلو آلبالو سه بار تكرار شده است، بار اول در سال ۱۳۸۸، بار دوم در سال ۱۳۹۳ و بار سوم در سال ۱۳۹۴ و به گفته كارگردان فيلم از «آغاز فيلمبرداري جمال شورجه، نماينده شوراي پروانه ساخت وزارت ارشاد، تعهدنامه‌اي كتبي از مصطفي شايسته، تهيه‌كننده فيلم، دريافت كردند و در اين متن، تهيه‌كننده تعهد داده است كه ١٤ نكته مهم را در زمان ساخت فيلم در نظر بگيرد و پروانه نمايش فيلم منوط به اعمال اين موارد صادر شده باشد»، نكاتي از قبيل: انكار يا سست كردن اصل توحيد و ديگر اصول دين مقدس اسلام و يا اهانت به آنها، به هر شكل و طريق كه باشد، نفي يا تحريف و يا مخدوش كردن فروع دين مقدس اسلام و اشاعه اعمال رذيله و فساد و فحشا است، اما از سوي ديگر كارگردان فيلم در نامه سر گشاده خود به وزير فرهنگ و ارشاد به صراحت از تطابق ميان فيلمنامه و فيلم ساخته شده اذعان دارد: «فيلمي كه امروز روي پرده است، دقيقاً براساس همان متني ساخته شده كه از سوي وزارت ارشاد در سه نوبت تأييد شده بوده و تفاوت‌هايي كه بين متن فيلمنامه و فيلم اكران‌شده ديده مي‌شود، عمدتاً ناشي از مميزي‌هايي است كه از سوي وزارت ارشاد اعمال شده است... مقايسه اين متن با فيلمي كه امروز روي پرده سينماهاي كشور است به‌روشني ثابت مي‌كند كه سازندگان فيلم تا چه اندازه و با چه ميزان وسواس و دقتي به تعهدهاي خود پايبند بوده‌اند.»
اما اين تناقض زماني آشكار مي‌شود كه به وضوح در فيلم 50كيلو آلبالو از كشف حجاب بازيگر زن فيلم تا شوخي با خط‌قرمز‌هاي اسلام مانند دوشوهري و شوخي‌هاي جنسي زننده و از سوي ديگر مورد تمسخر قرار دادن شعار مرگ بر امريكا در فيلم ديده مي‌شود.
شوراي عالي نظارت كجاي كار است؟بعد از صدور پروانه ساخت، نوبت به شوراي عالي نظارت مي‌رسد، با اعضايي كه به صورت مستقيم توسط وزير فرهنگ و ارشاد منصوب مي‌شوند، اعضايي از قبيل: حجت‌الاسلام والمسلمين سيد مهدي خاموشي، حسام‌الدين آشنا، محمد علي حسين نژاد، حسين كرمي، محسن مهاجراني، محمد مهدي عسگرپور و حبيب ايل بيگي كه براساس ماده ۱۱ آيين‌نامه نظارت بر نمايش فيلم و اسلايد و ويدئو و صدور پروانه نمايش مصوب ۱۹/۵/۸۲ هيئت وزيران انتخاب مي‌شوند، كه به گفته ماني حقيقي ، فيلم 50 كيلو آلبالو دوبار در شوراي پروانه نمايش بازبيني شده است و با 17 اصلاحيه مجوز اكران گرفته است، اما در آخرين بند قوانين نظارت بر اكران به صراحت گفته شده است: به فيلم‌هايي كه از ارزش تكنيكي و يا هنري نازلي برخوردار بوده و يا ذوق و سليقه و پسند تماشاگران را به انحطاط و ابتذال بكشد، نبايد اجازه اكران داد، اين در صورتي است كه كارگردان فيلم درباره ارزش هنري فيلم و سليقه مخاطب اين گونه مي‌گويد: « چالش اصلي در ساختن يك فيلم كمدي عام‌پسند در شرايط فعلي ما اين است كه موفق شوي تا حد امكان فيلم را از آنچه «محتوا» ناميده مي‌شود، خالي كني... لازم بود فيلم را كاملاً از خودم خالي كنم... تصميم گرفتم معادل سينمايي «پفك نمكي» را بسازم؛ چيزي خالي از معنا، خالي از هويت، خالي از سليقه» با اين اصول تنها سؤالي كه مطرح است، اين است كه چگونه به اين فيلم اجازه اكران داده‌اند.
اما زماني موضوع حاد و كمي عجيب مي‌شود كه در حاشيه ديدار آيت‌الله مكارم شيرازي، علي جنتي وزير فرهنگ و ارشاد درباره فيلم 50 كيلو آلبالو چنين مي‌گويد: «اگر از چگونگي فيلم 50 كيلو آلبالو خبر داشتم، اجازه ساخت و اكران به آن را نمي‌دادم.»
اظهارنظري كه باعث ايجاد شبهات زيادي در ذهن مخاطب مي‌شود كه آيا خط قرمز و خط‌مشي صدور پروانه ساخت و نمايش سليقه‌اي است؟(كه با در نظر گرفتن 14 بند به وضوح مشخص است كه اين گونه نيست) و يا افرادي كه به طور مستقيم توسط وزير فرهنگ و ارشاد و يا با يك واسطه اعضاي صدور پروانه نمايش كه توسط رئيس سازمان سينمايي انتخاب مي‌شوند، مورد اعتماد و قابل‌اطمينان نيستند؟
اما زماني اين مسئله كمي خنده‌دارتر مي‌شود كه حبيب ايل‌بيگي رئيس اداره نظارت و ارزشيابي درباره اظهار نظر وزير فرهنگ و ارشاد در مصاحبه‌اي با خبرگزاري مهر مي‌گويد: «اظهارنظر وزير نسبت به اين فيلم نشان مي‌دهد كه همه فيلم‌ها مورد پسند و سليقه مسئولان نيست، اما اين را هم بايد بدانيم قرار نيست هر فيلمي كه اكران مي‌شود براساس سليقه مديران باشد. وي ادامه مي‌دهد: در واقع به صورت قانوني شوراي صدور پروانه نمايش تعيين‌كننده اكران يك فيلم است. اين مسئول سينمايي دولت يازدهم در جايي ديگر از اين گفت‌وگو با تشبيه «۵۰ كيلو آلبالو» به چيپس و پفك اظهار مي‌دارد: عده‌اي چيپس و پفك را دوست دارند، اما لب به آن نمي‌زنند، در واقع يك عده‌اي مي‌دانند كه اين نوع از خوراكي ضرر دارد و آن را مي‌خورند و يك عده‌اي لب به آن نمي‌زنند.»
در آخر بايد به اين نكته اشاره كرد كه افراد جامعه با مسئولان متفاوت هستند، اقدام فرد تنها باعث ضرر به خود فرد مي‌شود، اما اقدام اشتباه و يا سهل‌انگاري يك مسئول و مدير باعث آسيب‌رساني و مشكلات فراواني براي جامعه مي‌شود و از سوي ديگر به‌‌رغم تكذيب حمايت مديران معاونت سينمايي از اكران فيلم‌هاي خاص در شهرهاي فاقد سينما، مسئولان استاني وزارت ارشاد در سايت رسمي اين وزارتخانه خبر از اكران «من سالوادور نيستم» و «۵۰كيلو آلبالو» داده‌اند. در هر حال با اين مديريت فرهنگي بي‌ضابطه، مغشوش و غيراصولي ما هم مانند كارگردان فيلم مستهجن 50 كيلو آلبالو، لطفاً كار را به كاردان بسپاريد تا اين گونه مهم‌ترين وزارت كشور به محفلي بي‌قانون و پر تناقض كه باعث تمسخر ديگران شده است، تبديل نشود.
گزارش کامل و مستندی بود
