دست‌هاي پشت پرده و فشار سياسيون باز هم فوتبال را نشانه رفته و نگراني‌هاي زيادي را به وجود آورده است؛ نگراني‌هايي كه تصور مي‌شد با تغييرات صورت گرفته در فدراسيون فوتبال به پايان رسيده باشد، اما گويا همچنان ادامه دارد. انتخاب تاج به عنوان رئيس جديد فدراسيون فوتبال، روزنه‌هاي اميد زيادي ايجاد كرد. نه فقط چون دوران رياست پرابهام و البته هشت ساله كفاشيان به پايان رسيده بود، بلكه از آن جهت كه مديريت اين فدراسيون بعد از هشت سال مي‌تواند با نگاهي تازه و نو مواجه شود. رئيس جديد، بدون شك نگاهي متفاوت از كفاشيان به فوتبال و مسائل آن داشت. اين را مي‌شد از همان نخستين جلسه او با سرمربي تيم ملي و آرام كردن او با وجود عدم مهيا شدن شرايط دريافت، اما با گذشت روزها از اين انتخاب، فوتبال يك بار ديگر با دغدغه‌هاي قديمي مواجه شده و نگراني‌هايي كه پيش‌تر و زمان كفاشيان نيز وجود داشت، كم‌كم خودنمايي كرده و آشكار مي‌شوند.
تاج، ديگر رئيس اصفهاني فدراسيون فوتبال برخلاف همشهري خود، با حمايت كامل وزارت وارد ميدان شد. او اگرچه حمايت كفاشيان را نيز به نوعي پشت سر داشت اما از سوي وزارت ورزش نيز براي رسيدن به اين جايگاه حمايت شد. اين مسئله در نگاه اول مي‌تواند به معناي تعامل و بسته شدن اختلافات تأثيرگذار و دردسرساز وزارت ورزش با فدراسيون فوتبال باشد، اما به شرط آنكه اين هماهنگي و تعامل نخواهد به معني دخالت مستقيم وزارت ورزش در فوتبال و حتي ساختمان مديريتي فدراسيون ترجمه شود.
آنچه مسلم است، گودرزي از همان روز اول اگرچه شعارهايش ضدفوتبالي بود اما عمده تفكراتش حول محور مديريت اين فدراسيون مي‌گشت، به طوري‌كه كفاشيان را مجبور به نشستن پاي ميز مذاكره كرد و رضايت او را براي چيدن مهره‌هاي خودي در فدراسيون و كنار زدن برخي مهره‌هاي رئيس هميشه خندان فدراسيون فوتبال گرفت. البته امروز وزارت ورزش براي نشستن پاي ميز اين مذاكره با تاج نيازي به اهرم فشار ندارد اما اگر قرار باشد اين رابطه دوستانه و تعاملي كه بين وزارت و تاج وجود دارد بار ديگر به مهره‌چيني مستقيم وزير در فدراسيون فوتبال بينجامد، آينده درخشان و روشني را به دنبال ندارد.
تعامل داشتن با وزارت ورزش و دوري از هرگونه تنشي، بدون شك مي‌تواند به سود فوتبال و مديريت تاج در فدراسيون باشد اما فوتبال قبل از هر چيزي نياز به استقلال دارد و رئيس جديد فدراسيون اگر نتواند اين مسئله را به گودرزي تفهيم كند، با دردسري جدي مواجه خواهد شد؛ دردسري كه مي‌تواند آينده‌اي مبهم براي او و فوتبال به تصوير بكشد.
وزارت ورزش پيش از اين و در زمان رياست كفاشيان ثابت كرده مي‌خواهد امور فدراسيون فوتبال را هم به مانند ساير فدراسيون‌هاي ورزشي به دست بگيرد. آن زمان اگرچه رئيس خنده‌روي اين فدراسيون گاهي، با تهديد به تعليق، گودرزي را دور مي‌زد، اما گاهي هم ناچار بود به نرمش نشان دادن و سر خم كردن برابر فدراسيون فوتبال كه مهم‌ترين آن كنار گذاشتن برخي نفرات فدراسيون و جايگزين كردن مهره‌هاي وزارت بود. اما حالا به نظر مي‌رسد با توجه به حمايتي كه وزارت ورزش از تاج براي نشستن روي صندلي رياست فدراسيون فوتبال داشته، در پي آن است تا حق خود را از اين حمايت و جانبداري بگيرد و مهره‌هايش را راهي ساختمان سياهرنگ خيابان سئول كند. حال آنكه قبول اين مسئله از سوي تاج نه به معناي تعامل او با وزارت ورزش كه به معناي از بين رفتن استقلال فدراسيون فوتبال است و صدالبته كه به سود فوتبال تمام نخواهد شد.
بعد از ماجراي كرش و تيم ملي، حالا عبور از مانع وزارت ورزش، دومين آزمون تاج، به عنوان رئيس جديد فدراسيون فوتبال است اما به نظر مي‌رسد تاج در اين آزمون دوم اندكي بيش از ماجراي كرش با چالش مواجه شود، چراكه اهرم‌هاي فشار او را در بر گرفته‌اند و شايد اين مهم‌ترين دليل عدم معرفي دبيركل فدراسيون و رئيس جديد سازمان ليگ باشد.
هرچند مي‌توان اين تعلل را به حساب گذاشت اينكه تاج مي‌خواهد همه جوانب كار را بسنجد و بهترين تصميم را بگيرد اما آنچه كه از گوشه و كنار به گوش مي‌رسد چيزي جز يك بررسي دقيق روي انتخاب مهره‌ها و پست‌هاي فدراسيون فوتبال است. در واقع اينطور گفته مي‌شود كه دولتي‌ها همانند قبل دوست دارند دستي بر آتش داشته باشند و براي رسيدن به اهداف خود نيازمند اين هستند كه مهره‌هاي آنها در فدراسيون حضور داشته باشند و اين يعني همان دخالت سياسيون و دولتي‌ها در فوتبال؛ مسئله‌اي كه استقلال فدراسيون فوتبال را زير سؤال برده و آينده مبهم و تاريكي را براي آن به تصوير مي‌كشد و از تاج، به عنوان رئيس جديد و آشنا به امور فوتبال انتظار مي‌رود كه به سختي برابر اين فشارها ايستادگي كرده و فوتبال را قرباني تعامل‌هاي پشت پرده نكند. هرچند كه تاج تأكيد دارد كه فشارپذير نيست و مهره‌هاي فدراسيون را خودش انتخاب مي‌كند؛ مسئله‌اي كه صحت آن مي‌تواند روزنه اميد ديگري براي فوتبال در آينده باشد.
