اگرچه دو سال پيش با پيگيري هاي مداوم بساط فاضلاب از بستر رودخانه هاي نورآباد
به طور کامل برچيده شد اما ناتمام ماندن گام بعدي که ايجاد سيستم تصفيه خانه فاضلاب
شهري بود، پرونده آلودگي هاي زيست محيطي شهر
75 هزار نفري نورآباد را همچنان باز گذاشت.
*****
از سالها پيش رودخانه هاي گچينه و بادآور نورآباد
که از مرکز شهر مي گذشت، بستر فاضلاب هاي شهري و خانگي اين منطقه بود و سالانه بيش
از 60 هزار متر مککعب فاضلاب خانگي و فضولات دامي وارد اين دو رودخانه مي شد. مسئله
اي که علاوه بر آلودگي آب هاي سطحي و محيط زيست جان ساکنان اين منطقه را با تهديد جدي
روبرو مي ساخت. آلودگي اين رودخانه و نواحي اطراف آن و بوي تعفن ناشي از اين فاضلاب
ها ، در کنار شيوع بيماري هاي گوناگون زندگي را بر اهالي اين شهر تنگ کرده بود.
بر اساس بررسی صورت گرفته در160 نقطه فاضلاب خانگی
وارد این دو رودخانه می شد و آب ورودی به داخل شهر بر اثر گذر از بستر رودخانه و اختلاط
با فاضلاب شهری سبب ایجاد مشکلاتي برای بخش کشاورزی شده وسلامت و بهداشت عمومی شهروندان
را به خطر مي انداخت. از اين رو چاره اي جز احداث تصفيه خانه فاضلاب شهري وجود نداشت
اين بود که اين طرح در دستور کار قرار گرفت.
قصه اي ناتمام براي آلودگي ها
سال 79 در پي تشديد اوضاع نابسامان دفع فاضلاب شهري
و بروز آلودگي هاي زيست محيطي در مناطق مختلف نورآباد و شيوع بيماري هاي متعدد، عملیات
ساخت تصفیه خانه فاضلاب نورآباد با هدف ایجاد یک سیستم بهداشتی و اصولی آغاز شد.
قرار بود اين پروژه حياتي نهايتا ظرف سه سال به
بهره برداري برسد اما هر بار مانعي بر سر راه اين طرح قد علم مي کرد و بدون توجه به
اثرات مخرب اين مشکل زيست محيطي در بين بهانه تراشي هاي مسئولان و پيمانکاران کش مي
آمد. تا آنجا که حالا بعد از گذشت 16 سال از کلنگ زني، پيشرفت فيزيکي اين پروژه تنها
16 درصد برآورد شده است! سالي يک درصد پيشرفت براي پروژه اي که اهمال در آن با سلامت
اهالي يک شهر ارتباط مستقيم و تگاتنگي دارد. در حالي که روز بروز وضعيت بهداشت و سلامت
اهالي شهر نورآباد به نقطه بحراني نزديک مي شود، اين تصفيه خانه در صدر پروژه هاي رکوددار
استان جا مي گيرد و از اين دولت به آن دولت و از اين مسئول به ان مسئول دست به دست
مي شود!
اولين بار در سال 79 کلنگ احداث تصفيه خانه مذکور
به زمين زده شد، پس از آن در گرداب بي نظارتي، تعويض پيمانکار، بي پولي افتاد و تا
12سال بعد فراموش شد. بالاخره در سال 91 کلنگ دیگر با حضور مدیرعامل وقت آب و فاضلاب
شهری کشور به زمین زده شد و قرار بود اين پروژه جزو طرح هاي زودهنگام با شرايط خاص
قرار بگيرد و بلافاصله پس از تزريق بودجه با جديت آغاز شود و در کمترين زمان ممکن به
نقطه بهره برداري برسد. اما باز هم اين پروژه با حرکت لاک پشتي در پس بي توجهي ها و
اهمال کاري ها ماند و طبق معمول بي اعتباري به عنوان بهانه نخ نماي هميشگي مانع پيشرفت
اين تصفيه خانه شد.
وعده جديد هم رسيد
پس از فراز و نشيب و وعده و وعيد بسيار براي راه اندازي تصفيه خانه
نورآباد بالاخره آخرين وعده هم اعلام شد! چند روز پيش
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب شهری لرستان با اشاره به رایزنی‌های فراوان مسئولان اجرایی استان
و همچنین شهرستان با بخش خصوصی برای اجرای تصفیه‌خانه فاضلاب نورآباد سال بهره برداري از اين پروژه را پايان نيمه اول
95 اعلام کرد.اگرچه حمیدرضا کرم وند در خصوص نحوه عمليات اجرايي
و جذب سرمايه گذار اطلاعات دقيقي ارائه نداده
است اما بنا به گفته اين مسئول به سرانجام رسدين اين طرح با جديت در حال پيگيري است
و تا پایان نیمه اول سال ۹۵ نحوه اجرای تصفیه‌خانه شهر دلفان تعیین
تکلیف می‌شود.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب شهری لرستان همچنين بابیان
اینکه پیمانکار این پروژه به دلیل نداشتن توانایی مالی نتوانسته زمینه را برای اجرای
آن فراهم کند گفت: در این راستا قرارداد «بی او تی» تنها راه اجرایی شدن تصفیه‌خانه
فاضلاب شهر دلفان است!
قرارداد های بی.او.تی (B.O.T)
یا ساخت، بهره برداری و انتقال به قراردادهایی گفته
می شود که در آن شرکت یا شرکتهایی در قبال امتیازاتی، به اجرای پروژه های سنگین اقدام
نموده، مدت محدودی از پروژه اجرا شده، منتفع گردیده و سپس پروژه یعنی مستحدثات را به
طوریکه امکان فعالیت کامل را داشته باشد، بلا عوض به طرف دیگر انتقال می دهند.
از انجا که با اقدامات صورت گرفته تصفیه‌خانه‌های
شهرهای کوهدشت و دورود به روش «بی او تی» به مناقصه گذاشته شده انتظار مي رود تا پایان
نیمه اول امسال هم بتوان اقدامات لازم در اين خصوص را براي تصفيه خانه مذکور به انجام
رساند.
جا دارد بعد از گذشت 16 سال از آغاز اين پروژه که با وجود جمعيت 75 هزار نفري شهر نورآباد، پروژه اي ضروري و حياتي براي شهر محسوب مي شود موانع
را از سر راه اين طرح برداشت و به طور جدي براي برهره برداري از آن وارد عمل شد
