شاخصه مردمي بودن از نظر سرمقاله نويس روزنامه شرق!

احمد غلامی، سردبير روزنامه شرق در سرمقاله ديروز آن نشريه به بهانه نقد تحلیل مشاور فرهنگی روزنامه «کیهان» با تيتر «از کیهان تا کیان» به طرز رندانه اي سعي كرده تا بين آنچه وي تحليل و تفاوت اصلاح طلبي و اصولگرايي خوانده؛ براي مخاطبانش مردم را در مقابل نظام ترسيم و تصوير نمايد.

هر چند اين مطلب علي الظاهر به بهانه نقد ديدگاه هاي حسن شایانفر، مشاور فرهنگی حسین شریعتمداری و مدیر دفتر پژوهش‌های مؤسسه کیهان و مضمون مستتر در اظهارات شايانفر شكل گرفته اما سردبير روزنامه شرق با ترسيم يك تئوري متوهمانه ذيل اين مدعا كه «دو جناح همواره در سیاست داخلی ما حضور دارند که یکی از آن جناح‌ها مقبولیت حکومتی دارد اما جایگاه اجتماعی کم‌رنگ‌تری دارند{اصولگرايان}، و دیگری اقبال اجتماعی دارد اما جایگاه حکومتی ندارد{اصلاح طلبان}، در فضايي آرزومندانه و «سوبژكتيو» كه واقعيت و حقيقت در آن راهي ندارد؛ تلاش كرده تا براي رفورميست هاي ديروز و تجديد نظر طلبان امروز وجهه و شمايلي مردمي و دمكراتيك را ايجاد كند. در اين رابطه چند نكته قابل تذكار است.

يكم؛ سردبير روزنامه شرق در اين سرمقاله با ايجاد يك فضاي مونولوگ گونه سعي دارد ذهنيت طبقه بندي شده و گاه متأثر از نگاه امنيتي اش را به رسانه هاي منتقد تجديد نظر طلبان تعميم داده و به مخاطب بقبولاند كه اولاً تا پيش از استعفاي دسته جمعي عناصر حاضر در كيهان فرهنگي، آن نشريه يك فضاي آوانگارد و روشنفكرانه اي را ايجاد كرده بود و ثانياً پس از رفتن اين افراد كه بعدها مجله و حلقه كيان را با ميدان داري فرج دباغ(عبدالكريم سروش) و شمس الواعظين تشكيل دادند، كيهان فرهنگي و بلكه موسسه كيهان دچار ركود و اضمحلال محتوايي گرديد.

دوم؛ احمد غلامي در اين سرمقاله بدون كمترين اشاره اي به سرنوشت و اوضاع و احوال امروز گردانندگان مجله كيان، سعي دارد با يك پرش مختصر تمام خباثت ها و خيانت هاي آنها را به نوعي ماست مالي كند. بريدگي و فشل شدن معتقدات به ظاهر انقلابي و مكتبي افرادي نظير گنجي، سروش، اشكوري، حجاريان و ... كه تب تند و پر حرارت شان به همان سرعت به عرق نشست و ذيل عناوين متنوعي كه جملگي در قاموس غربگرايي و غرب پرستي و مرعوبيت نسبت به هيمنه امريكا و اروپا قابل ترجمان است در مقابل اسلام عزيز، انقلاب ، نظام و مردم صف آرايي كردند. اين صف آرايي و دشمني ، كينه توزي و حقد را مي توان در جريانات و اتفاقاتي مثل كنفرانس ننگين برلين، دادگاه ميكونوس، فتنه سال 78، تحصن نمايندگان در مجلس ششم، لوايح دوقلو و نهايتاً فتنه نانجيبانه سال 1388 جستجو و پايش كرد.

سوم؛ سردبير روزنامه شرق در حالي اصلاح طلبان ديروز و  تجديد نظر طلبان امروز را داراي پايگاه وسيع و قوي مردمي قلمداد و توصيف مي كند كه در جريان راه اندازي فتنه امريكايي – اسرائيلي و نانجيبانه سال 88 و پس از توهين به امام خميني(ره)، اصل ولايت فقيه، اصل حاكميت نظام اسلامي و در نهايت به آتش كشيدن خيمه هاي عزاداري امام حسين(ع) در روز عاشوراي همان سال؛ با حركت توفنده و تودهني محكم مردم در روز نهم ديماه مواجه شدند. اين مواجهه مردم كه به تعبير رهبر انقلاب در سايه سار و حمايت دست قدرت الهي انجام گرفت به خوبي نشان داد كه پايگاه واقعي مردمي از آنِ ولايت فقيه و رهبري انقلاب و نظام اسلامي است و نه هيچ جريان و حزب و نحله ديگري كه كسي مدعاي دارا بودن آن را مطرح كند.

چهارم؛ نكته پاياني اينكه بر سياق چند سال اخير كه شاهد سكانداري دولت يازدهم در كشور هستيم در اين مطلب هم سعي شده تا روي كار آمدن دولت هاي نهم و دهم را بر اساس تقسيم بندي اوليه و ذهنيت متوهمانه تجديدنظر طلبان مبني بر جايگاه اصلاح طلبي در ميان مردم و به نوعي نمايندگي كردن آنها از افكار عمومي، خواسته نظام و حاكميت ترجمه و تفسير كرده كه در نقطه مقابل اراده و خواست اصلي ملت بوده است! به كلام ديگر غلامي سعي دارد بار ديگر تهمت ناروا و دروغين تقلب در انتخابات را به نظام و حاكميت نسبت داده و وصله كند.