وي در مصاحبه با «اعتماد» آرايش مجلس آينده را نه اصولگرا- اصلاحطلب که دوگانه برجاميان - نابرجاميان ناميده است. چرا وي اصرار برهويت اصلاحطلبي درباره خودشان را ندارد؟ و چرا يک توافق را مبناي آرايش سياسي قرار ميدهد؟ اول اينکه شرايط را براي جدايي از دولت فراهم نميبيند و حاضر است از مفاهيمي استفاده کند که در سبد دولت هم ديده شود. دوم اينکه برجام را مطلع و بهانهاي براي «غرب مالي» و غربگرايي ميداند. لذا ادبيات مبتني بر درونگرا – برونگرا را ترجيح ميدهد. اصرار دارد پرچم گرايش به غرب نو به نو شود.
علت ديگر اين است که ميخواهند نيروهاي انقلاب را نقطه مقابل توافق هستهاي براي انتخابات بعدي نگه دارند. اين در حالي است که نيروهاي انقلاب با برجام مخالف نيستند، اما در حال بررسي نتايج آن هستند و معتقدند اگر برجام نتايج ملموس براي مردم نداشته باشد نبايد به راحتي از آن گذشت، اما امثال حجاريان اصلاً کاري به محتواي برجام ندارند بلکه دلخوش هستند که سوسويي به سمت امريکا باز شده است.
اگر مردم نتايج برجام را در سفره خود نبينند، اين جماعت پوستين را وارونه ميپوشند و نابرجاميان خواهند شد. مثال اين چرخش را ميتوان در پروسه تبديل عالي جناب سرخپوش به پدر بزرگ اصلاحات ديد.