چند سالي است با شدت گرفتن نفوذ شبكه‌هاي ماهواره‌اي در جامعه با معضلات و پديده‌هاي جديدي روبه‌رو هستيم؛ پديده‌هايي كه بايد به سبك‌هاي مختلف آن را مديريت كرد وگرنه نبض مديريت آن به دست دشمنان و بازيگردانان شبكه‌هاي مبتذل و منحرف ماهواره‌اي مي‌افتد. دراين ميان مقوله خوانندگي از مسائلي است كه شبكه‌هاي ضدانقلاب سعي داشته‌اند به وسيله نيازي كه در جوانان اين دوره در مقوله فوق ايجاد شده آنها را به سمت خود بكشانند. برنامه‌هايي همچون آكادمي و استيج از آن دسته هستند.
دراين ميان صداوسيما نيز بيكار ننشسته و با توليد برنامه‌اي مانند «شب كوك» تا حد ممكن اين نياز را برطرف كرده است چه آنكه درغير اينصورت جوانان مشتاق براي ارزيابي توانايي‌هاي خود سفر به كشور مبدأ برنامه‌هاي ضد‌اخلاقي را جزء برنامه‌هايشان قرار مي‌دادند. اين يك واقعيت است كه در دنياي امروز ديگر محدوديت‌هاي انتخاب به سبك سنتي برداشته شده اگر مبادي قانوني جديد براي رسيدن به اهداف جوانان با توجه به تكنولوژي ايجاد نشود نمي‌توان انتظار اتفاقات خوب همانند گذشته را داشت. يكي از موضوعاتي كه در كنار خوانندگي به دليل محدوديت‌هاي شديد در كشور جوانان با استعداد را به سمت ماهواره‌ها كشانده هنر دوبله است. شايد تا چند سال پيش كه شبكه‌هاي ماهواره‌اي از دوبله‌هاي بسيار ضعيف براي آثار خود به زبان فارسي استفاده مي‌كردند اين نياز به آن شكل احساس نمي‌شد اما با رشد تكنولوژي و روي كار آمدن نسل جديدي كه با فضاي مجازي بزرگ شده است بحث دوبله در ماهواره‌ها وشبكه‌هاي زيرزميني به سرعت رشد كرد و استعدادهاي خوبي هم از همين كانال‌هاي غيرقانوني بيرون آمدند كه اگر مبادي سنتي و قانوني ما هدفمند ومعقول‌تر بود مطمئناً از حضور همين استعدادهاي توانمند در داخل استفاده مي‌كرديم.
دراين راستا پس از موفقيت برنامه «شب كوك» برنامه تلويزيوني «جادوي صدا» با همان سبك وسياق روي آنتن رفت اما اين برنامه از همان ابتدا مشخصه‌هايي داشته كه موفقيتش را چندان تضمين نمي‌كند؛ شايد اولين مشخصه همان غرور كاذبي است كه صنف دوبلورها براي رأي خود قائل شده‌اند؛ غروري كه برنامه «جادوي صدا» را نه در شبكه نسيم كه در يك شبكه رسمي‌تر يعني شبكه سه به روي آنتن برد. در مسابقه «جادوي صدا» جوانان مستعد و علاقه‌مند به صداپيشگي شركت مي‌كنند تا صداي خود را محك بزنند.
در كنار مزيت‌ها، نقايصي هم دراين مسابقه وجود دارد. مثلاً صدا كردن شركت‌كنندگان آقا با اسم كوچك به سبك برنامه‌هاي زرد هرچند شايد بگويند اين شيوه براي ايجاد صميميت و رابطه دوستانه است تا استرس استوديو براي شركت‌كنندگان مبتدي و تازه كار كم شود اما به نظر راهكار زيبا و جالبي نيست چه آنكه برخي شركت‌كنندگان از نظر سني يا موقعيتي بزرگ‌تر از مجري و حاضران هستند و خطاب اسم كوچك فرد بدون پيشوند آقا وجهه خوشايندي ندارد؛ ايراد ديگر اين برنامه توقع و انتظار بالاي داوران از شركت‌كنندگان بعد از تست صدا و دوبله است. اين داوران چنان نظراتي مي‌دهند كه فراموش مي‌كنند زماني خودشان هم اين مراحل ابتدايي را شايد در وضعيتي بدتر گذرانده و حالا آب ديده شده‌اند. جالب اينجاست كه در پايان هر قسمت و پس از انتخاب برنده مسابقه مجري كه خودش هم يك دوبلور و بازيگر است در كمال ناباوري به جاي تشويق، آب پاكي را روي دست برنده مي‌ريزد و مي‌گويد اميدوار نباشيد! انگار كه از ابتدا قرار نيست كسي از ميان شركت‌كنندگان مشتاق در اين برنامه به جايي برسد. لحن و برخورد مجري و داوران گاه به شكلي است كه گويي به سبك سال‌هاي نه‌چندان دور كه تلويزيون براي پر كردن آنتن خود مسابقه مجري‌گري مي‌گذاشت و جوانان مشتاق را به اشكال مختلف به تمسخر مي‌گرفت تا كار مجريان را سخت نشان بدهد خروجي خاصي از اين برنامه هم نبايد انتظار داشت.
ابتكار جالبي كه در برنامه هست مانند مراحل پاياني «شب كوك» حضور كارشناس در استوديو كنار دوبلورهاي جوان است كه در عمل فوت و فن كار را آموزش مي‌دهد اما اين كار كارشناس يك مشكل بزرگ دارد و آن هم بداخلاقي و عصبي بودن شديد وي است به شكلي كه از پشت قاب تلويزيون بدخلقي وي به صورت استرس به بيننده منتقل مي‌شود چه برسد به شركت‌كننده تازه‌كار كه فضاي كارش سراسر استرس است.
اشكال ديگر برنامه آن است كه با پخش صدايي از فيلمي از شركت‌كننده مي‌خواهند نام دوبلورهاي پلان پخش شده را اعلام كنند چيزي كه در عمل غيرممكن است زيرا در پايان هيچ فيلمي نام دوبلورها قيد نمي‌شود. اين نشان مي‌دهد كه سازندگان برنامه دنبال رسالت انتخاب صدا و توانمندي نيستند كه چنين كنكورهاي عجيبي را براي افراد بااستعدادي كه صدايشان مي‌تواند نوستالژي نسل آينده شود انتخاب كنند. لذا اميدواريم اين مسابقات حقيقتاً استعداد‌ياب باشند و بتوان در عرصه‌هاي هنري از وجودشان استفاده كرد و نيروهاي مفيد هنري پرورش داد.
احسنت، به نظرم حرفهای درستی زده اید و نظر من هم همین بوده است 
