گيشه‌هاي سينما آرامتر از روزهاي پيش هستند؛ مي‌فروشند اما نه با هجمه ابتدايي سال. بايد نشست و ديد كه آثار جديد بالاخره كي رنگ پرده را مي‌بينند. البته اگر برخي‌ها با تبليغات بي‌منطق، تركيب اكران چندماه بعد را از همين الان به نفع خود نچينند. بعد از گذشت تقريباً يك ماه از تنور گرم گيشه سينما براي فيلم‌ها و فروش آنچناني، شاهد روزهاي ساكتي هستيم. كساني كه مخاطب سينما هستند و به اصطلاح سينمارو، فيلمشان را ديده‌اند و منتظر آثار تازه‌اند. خبر خاصي هم از اكران دوم نوروز نيست، جز سه فيلمي كه قراردادشان را انگاري رسماً ثبت كرده و در انتظارند تا بلكه فيلم‌هاي فعلي از پرده كنار بروند. «رسوايي2»، «اژدها وارد مي‌شود» و «خنده‌هاي آتوسا» گويا روي پرده رفتنشان قطعي شده ولي بقيه در حد اما و اگر است. البته با روندي كه گيشه دارد، بعيد است در اين يكي دو هفته بتوان روي فيلم‌هاي جديد حساب جدي باز كرد. به خصوص در حال حاضر كه اكران‌ها مي‌تواند حتي تا هفت الي 10 هفته نيز ادامه يابد.
نكته جالب اينكه با وجودي كه هنوز تركيب و سبد اكران جاري مشخص نشده، برخي براي نوبت بعدتر كه عيدفطر باشد، دندان تيز كرده‌اند. به هرحال تجربه مي‌گويد اين بازه زماني حداقل مساوي است با بازگشت سرمايه و چه بهتر از اين براي تهيه‌كننده. گرچه هميشه فيلم‌ها در اين نوبت فروش ايده‌آلي را به خودشان ديده‌اند.
اين اتفاق دلچسبي نيست كه فيلمساز تايم فعلي و خالي سينما را ول كرده و به اکران عید فطر بچسبد. البته خيلي‌ها نيز مي‌ترسند در اين روزها فيلمشان را روي پرده بفرستند؛ چرا كه تب گيشه ميلياردي نوروز خوابيده و خصوصاً با ايام امتحانات و بعد نيز ماه رمضان مواجه خواهيم شد. جز اينكه پخش‌كننده قوي داشته باشد و بتواند همه سالن‌هاي تهران و شهرستان را قبضه كند، مثل كاري كه «من سالوادور نيستم» كرده با نزديك به دويست سالن!
بگذار از راه برسي بعد اكران بخواه!گرچه اين اصل را نيز يادمان نرود كه فيلم خوب و صد البته فيلم كمدي، در هر زماني مي‌فروشد؛ حرف ثابتشدهاي كه شامل حال طنز آبكي تا نسبتاً محترم هم مي‌شود و گويا در سينماي ايران تبديل به قاعده شده است.
اسامي برخي فيلم‌هاي كمدي ديگر مثل «يك دزدي عاشقانه» نيز براي اكران دوم بهار شنيده شده و اين يعني با يك تير، دو نشان زدن. با فروش كمدي هم خيال فيلمساز راحت است و هم مديريتي كه با اين آمار دادن‌ها پُز مي‌دهد. گرچه فعلاً خبرها رسمي نيست.
با ذكر اين نكته كه بعيد به نظر مي‌رسد بتوان با تحكم، خبر از موفقيت آثار جديدي داد كه هنوز تعيين تكليف نشده‌اند. به همان دلايلي كه اشاره شد شايد حتي جذب مخاطب، به نوعي ريسك باشد بالاخره قشر جوان عمدتاً درگير فصل امتحانات هستند.
فيلمي مثل «سلام بمبئي» كه حتي هنوز نسخه‌اش آماده نشده يا «زاپاس» و «نيمه شب اتفاق افتاد» و غيره كه موفقيت خاصي حداقل از نظر آرا نتوانستند در جشنواره پيدا كنند، سراغ روزهاي فطر رفته‌اند و البته «ايستاده در غبار» كه خيلي‌ها روي ساخت باكيفيت و متفاوتش نظر مشترك دارند كه اتفاقاً خود سينماست. كمي بيشتر صبر كنيد خيلي‌هاي ديگر مدعي مي‌شوند كه ما نيز هستيم. دريغ از اينكه ثبت قراردادي شود، پس صرفاً تبليغ الكي است. كمي در صف ماندن براي فيلم‌هاي تازه از راه رسيده مثل فيلم قربان محمدپور بد نيست. قرار نيست چون محمدرضا گلزار دارد و چند قيافه هندي به يكباره زنبيلش را جلو بگذارد.
وقتي تعداد سالن و فيلم‌مان به هم نميخورداينها وظيفه شوراي صنفي نمايش است كه در توزيع سالن‌ها نيز هدفمندتر ورود كند تا همه در اختيار فيلم خاصي قرار نگيرد. بالاخره وقتي همه سينماها در اختيار فلان فيلم است به زور هم كه باشد مردم مجبورند پاي آن بنشينند چون حق انتخابي ندارند خصوصاً در شهرستان‌ها. فيلم‌هاي رزرو مانده كه عام‌پسند باشند، به نظر زيادند اگر بخواهيم صرفاً دل به آثار جشنواره فجر قبلي ببنديم. وگرنه مي‌شود چاله چوله‌هاي زمان‌هاي بي‌مخاطب اكران را با فيلم‌هاي كمدي پر كرد. همه چيز به تصميمات درست برمي‌گردد و نزديك به 60 فيلمي كه در طول سال روي پرده خواهند رفت.
به نظر دو ماه اكران به‌طور ميانگين، براي فيلم‌ها آن‌هم براي سينماي ايران كه فيلم زياد دارد، اما سالن نه، تصميم بجايي نيست، چون باعث از رده خارج شدن و يا موكول شدن اجباري آثار به تايم‌هاي پرت مي‌شود. كاش يكبار هم كه شده جلوي اين تبليغات و حتي هوچي‌گري برخي‌ها را كه «اين و آن زمان براي ماست» مي‌گرفتند. اكران را درست تقسيم مي‌كردند، اعم از تنوع ژانر تا روزهاي نمايش. هركدام نمي‌فروشد را سريعاً جايگزين مي‌كردند تا همه جور مخاطبي اعم از بچه‌ها و خانواده‌ها را بهتر در سالن‌ها مي‌ديديم.
