فيلم «پنجاه كيلو آلبالو» كه در كارنامه سينمايي سازنده آن كاري متفاوت است، با سوء استفاده از نياز تماشاگران به اميد و شادي و به قصد سوداگري در گيشه ساخته شده است. اين فيلمفارسي مدرن بدون در و پيكر كه كپي دست چندم فيلم‌هاي ضد ارزشي و ضد اخلاقي امريكايي است نه تنها داراي ساختار، فيلمنامه، بازي و كارگرداني حرفه‌اي نيست كه هيچ ارتباطي هم با ژانر كمدي و طنز ندارد. آنچه در اين فيلم سبك و جلف به تصوير كشيده شده، شما و نمايي از هجمه به اخلاقيات و مناسبات خانواده‌ها و به ويژه نسل جوان است.
سازنده اين فيلم آشكارا با زير سوال بردن روابط و ارزش‌هاي جاري در جامعه، مفاهيم و ارزش‌هاي اخلاقي، خانوادگي، ديني و اجتماعي را به سخره گرفته و گمان كرده مبلغ زندگي امريكايي در مقابل زندگي ايراني و اسلامي است. توليد فيلم‌هاي غيراستاندارد و غيرارزشي و صرفاً تجارتي مانند فيلم‌هاي «من سالوادور نيستم» و «پنجاه كيلو آلبالو» نشانگر غفلت، اهمال و انحراف مديران و مسئولان سينمايي كشور و جمعي از سينماگران شيفته غرب است. از همين رو توليد چنين آثار ناپسند كه گرچه به دليل فراوان نبودن آثار خوب و با محتوا و كوتاهي مسئولان و نياز به خنده و شادي با استقبال رو به رو شده گذرا و سطحي بوده و نمي‌تواند در معادلات سينمايي، فرهنگي و اجتماعي ما جايگاهي مناسب و اصولي داشته باشد. «پنجاه كيلو آلبالو» زهرخند فيلمسازاني چون حقيقي به حقيقت سينما و فرهنگ والاي جامعه و اهانتي بزرگ به مقام و شخصيت انسان‌هاي شريف و تمام آنهايي است كه حامل و پاسدار ارزش‌ها هستند. نكته مهم ديگر اينكه فروش بالاي فيلم‌هاي شبه كمدي اكران مرهون تبليغات ممنوع ماهواره‌اي است. جاي تعجب دارد كه چرا مسئولين سينما به‌رغم ممنوعيت تبليغات ماهواره‌اي با سازندگان اين فيلم‌ها برخورد قانوني نمي‌كنند؟ آيا اين به دليل همسويي و همپالگي آنها با اين قبيل فيلم‌ها و فيلمسازان نيست؟ به علاوه اگر قرار است روي فروش خوب فيلم‌ها حساب باز شود، بايد استقبال مردمي و فروش ميلياردي امثال «باديگارد» ملاك قرار گيرد، چراكه اين فيلم ارزشي از هيچ نوع تبليغات ماهواره‌اي استفاده نكرده و حاميانش مردم كشور هستند.
حرف آخر اينكه معمولاً شبكه‌هاي ماهواره‌اي از برنامه‌ها و فيلم‌هايي كه مورد پسند آنها بوده و نمايشگر تلخي‌ها و سياهي‌هاي جامعه باشند، حمايت مي‌كنند و اين نوع فيلم‌ها در شبكه‌هاي آنها تبليغ مي‌شود. اگر جز اين بود فيلم‌هاي سالم اجتماعي و ارزشي هم مي‌توانستند در ماهواره‌ها تبليغ شوند اما پر‌واضح است كه آنها چنين آثاري را نمي‌پسندند و در پي سودجويي و حمايت از فيلم‌ها و فيلمسازاني هستند كه مبلغ فرهنگ غربي باشند. «پنجاه كيلو آلبالو» از منظر سينمايي و محتوايي حتي از فيلم‌هاي دهه‌هاي 40 و 50 ايران عقب‌تر و نمونه‌اي از انحراف و ابتذال فرهنگي در سينماي كشور است.
