تخصصي نبودن تأليفات اغلب ناشران هم مزيد بر علت شده تا با وجود تمام تلاش‌ها براي دسته‌بندي و نظم‌دادن به غرفه‌ها، همواره يك نوع به هم ريختگي در كل نمايشگاه وجود داشته باشد. اكثر قريب به اتفاق ناشران كتاب، تقريباً همه چيز منتشر مي‌كنند و تعداد كمي انتشارات وجود دارد كه با كار كردن در يك زمينه تخصصي، خود را به مخاطبان بشناساند و اعتماد آنان را جلب كند. اگرچه سامانه‌هاي اطلاع‌رساني نمايشگاه بازديدكنندگان را براي پيدا كردن كتاب يا غرفه دلخواهشان ياري مي‌كند، اما تراكم جمعيت و مسائل ديگر باعث مي‌شود همه نتوانند از اين اطلاعات استفاده كنند و سيستم اطلاع‌رساني نمايشگاه كتاب در عمل فقط در موارد خاص به كار مي‌آيد.
در اينجا بايد به بي‌برنامگي بازديدكنندگان هم اشاره كرد كه اغلب بدون شناخت قبلي به نمايشگاه مي‌آيند و با تماشاي ويترين غرفه‌ها و طرح روي جلد كتاب‌ها تصميم به خريد مي‌گيرند. البته اين دسته از بازديدكنندگان، اگر تا حدودي اهل مطالعه باشند، حداقل نام پديدآورنده كتاب‌هاي مورد علاقه‌شان را در ذهن دارند، اما ممكن است ناشر آثار را نشناسند. اساساً اين مشكل هم وجود دارد كه اهالي قلم، به ويژه چهره‌هاي شاخص و مورد توجه مردم، بعيد است كه فقط با يك انتشارات خاص كار كنند. اين نبود ثبات و پراكندگي آثار نويسنده در ميان ناشران متعدد مشكل ديگري است كه كار دستيابي مخاطبان را به آثار مورد نيازشان دشوارتر مي‌كند.
روشن است كه بهبود اين شرايط مغشوش تا رسيدن به وضعي كه همه كتابخوان‌ها بتوانند به سهولت اثر متناسب با نياز و علاقه خود را تهيه كنند، نيازمند ساماندهي اساسي صنعت نشر و بازار كتاب در كشور است؛ وظيفه‌اي كه بر دوش سياستگذاران فرهنگي دولت سنگيني مي‌كند. ايده‌آل اينطور است كه از هنگام توليد اثر و قبل از آن، دسته‌بندي انجام شود و ناشران تشويق شوند با تخصصي كردن كتاب‌ها و برنامه منسجم به تأليفات خود اعتبار ببخشند، اما سخن ما در مورد وضعيت فعلي نمايشگاه كتاب تهران است و پيشنهاد ايجاد بخشي در نمايشگاه كه كتاب‌هايي را بر مبناي نام نويسنده دسته‌بندي كند.
به اين ترتيب كه در قسمتي از نمايشگاه، غرفه‌هايي به تفكيك نام چهره‌هاي شناخته شده و پركار در زمينه نگارش و تأليف كتاب بر پا شود كه در هر غرفه آثار شخص مؤلف، از هر انتشاراتي كه باشد به نمايش و فروش گذاشته شود. با اين طرح، كساني كه به قلم يك نويسنده خاص علاقه دارند، مي‌توانند همه آثار وي را يك جا در دسترس داشته باشند. شخصيت‌هاي علمي و فرهيختگاني كه مورد وثوق مردم هستند نيز به اين ترتيب آثار و حاصل جهد و هنر خود را در معرض ديد مي‌گذارند و به اين شكل نوعي اصالت‌بخشي به صاحب اثر نيز انجام مي‌پذيرد. البته اين طرح در وهله اول بايد مختص چهره‌هاي برجسته و استادان تراز اول باشد كه نوعي تكريم آنان نيز به حساب مي‌آيد. ضمن اينكه نويسندگان مي‌توانند در محل غرفه‌هاي مربوط به خود حضور پيدا كنند و با مخاطبانشان ارتباط مستقيم برقرار كنند.
پيشنهاد اختصاص غرفه به نويسندگان مي‌تواند توسط خانه كتاب كه مسئوليت خدمت‌رساني به اهالي قلم را برعهده دارد، پيگيري شود و در سال‌هاي بعد با افزودن تعداد غرفه‌ها، جمع بزرگ‌تري از اهالي قلم را پوشش دهد.
محل تازه برگزاري نمايشگاه كتاب در شهر آفتاب، با وجود تمام نقايصي كه ممكن است داشته باشد، داراي اين مزيت هست كه جاي كافي را براي گسترش ابعاد نمايشگاه دارد. به همين خاطر طرح‌هاي اينچنيني مي‌توانند به غناي بخش‌هاي جنبي نمايشگاه كمك كند و به بهانه‌هاي مختلف اهالي كتاب و فعالان فرهنگي را جذب كند. شايد نگراني از ريزش مخاطبان در پي انتقال نمايشگاه به شهر آفتاب، با پر حجم كردن برنامه‌ها و خدمات به اهالي قلم مرتفع شود. نمايشگاه محل قرار سالانه ياران مهربان كتاب است و اگر در 15 تا 25 ارديبهشت، شهر آفتاب به پاتوق كتاب‌دوستان تبديل شود، يقيناً نمايشگاه مراجعه‌كنندگان بيشتري را خواهد ديد. چون اين نخبگان هستند كه مخاطبانشان را همراه خود به نمايشگاه مي‌آورند.
