نگاهي تحليلي به برخي اقدامات پوپوليسيتي براي تثبيت رياست جمهوري دوازدهم

راهبردهاي «دولت» براي فرار از «مستعجل» بودن

طي چند وقت اخير برخي اقدامات و تحركات دولتمردان با هماهنگي و ميدان داري رسانه هاي سمپات و همگرا كه وظيفه فضاسازي در بين لايه هاي مختلف جامعه را بر عهده دارند، جملگي مؤيد اين نكته است كه اقدامات تبليغي و انتخاباتي دوازدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري، پيش از آنكه در بين برخي احزاب، جريان ها و چهره هاي سياسي كشورمان شروع شده و در ميان آنها جنب و جوش هاي انتخاباتي كند؛ براي رئيس جمهور و برخي اعضاي كابينه دولت آغاز شده است.

جوان آنلاين: ولی الله سیف رئیس بانک مرکزی ایران که به واشنگتن سفر کرده است روز گذشته در شورای روابط خارجی آمریکا حضور یافت و ضمن صحبت در رابطه با مسائل اقتصادی مربوط به توافق هسته ای اظهار داشت كه اگر اقدامات اخیر آمریکا بر علیه ایران منجر به رویارویی ایران با بانکهای بین المللی شود توافق هسته‌ای شکست خواهد خورد.

پس از حضور سال گذشته محمدجواد ظريف وزير خارجه دولت يازدهم در شوراي روابط خارجي امريكا كه منجر به اعتراضات زيادي از جانب نخبگان و چهره هاي سياسي كشورمان در تقبيح و نادرست دانستن اقدام ظريف براي حضور در مركزي كه حكم مغز متفكر تئوريزه كردن اقدامات ضد ايراني است؛ سخنراني ولي الله سيف رئيس كل بانك مركزي و شركت در جلسه پرسش و پاسخ دومين اقدام بر خلاف معمول در حوزه سياست خارجي كشورمان به حساب مي آيد.

هر چند در طول مسئوليت و صدارت دولت يازدهم بر قوه مجريه تا كنون به انحاي مختلف و به بهانه موضوع هسته اي به نوعي تابو مذاكره يك مقام عاليرتبه ايراني و امريكايي شكسته شده كه در جاي خودش قابل مباحثه است، اما حضور مرد شماره يك دستگاه پولي كشور(رئيس كل بانك مركزي) در شوراي روابط خارجي امريكا داراي پيامهاي متفاوت و متنوعي خواهد بود كه فضاي تحليلي ديگري را طلب مي كند كه هدف اين قلم نيست.

عصبانیت روحانی از صحبت های سیف!

پس از انتشار اظهارت رئیس کل بانک مرکزی در مورد بدعهدی آمریکایی در توافق هسته ای و اذعان وی به اینکه گشایشی در روابط بانکی ایران به وجود نیامده است، شنیده شده که روحانی در تماسی تلفنی او را مواخذه کرده است.

برخی اطرافیان روحانی از احتمال عزل وی در روزهای آینده خبر می دهند اما برخی دیگر از منابع خبری اعلام کرده اند که رئیس جمهور سیف را مکلف به اصلاح سخنانش البته بعد از نشست های یاد شده کرده است.

رئیس بانک مرکزی ایران در سخنرانی خود در شورای روابط خارجی آمریکا بر لزوم انجام تعهدات آمریکا و اتحادیه اروپا براساس توافق هسته‌ای میان ایران و گروه 1+5 تاکید کرد.

روي ديگر سكه!

در رابطه با عصبانيت يا به عبارتي ناراحتي دكتر روحاني از صحبت هاي رئيس بانك مركزي تذكار برخي نكات و ملحوظ داشتن نگاهي تحليلي خالي از لطف نخواهد بود.

در حالي از جانب «برخي اطرافيان» و يا «منابع خبري و آگاه» واكنش رئيس جمهور نسبت به اظهارات رئيس بانك مركزي منعكس مي شود كه هر مخاطب آگاه و آشنايي كه اخبار و گزارشات رسانه اي منتشره در فضاي رسانه اي كشور اعم از راديو و تلويوزيون، فضاي مجازي، مطبوعات و ... را دنبال كند به خوبي مي داند كه رئيس مهمترين مركز پولي و اقتصادي يك كشور آن هم كشوري مانند ايران اسلامي كه حساسيت هاي بسيار يادي نسبت به ريزترين اتفاقات و وقايع آن براي رسانه هاي داخلي و خارجي وجود دارد؛ نمي تواند به جايي همانند شوراي روابط خارجي امريكا برود و سخنان و مواضعش از قبل با تيم ديپلماسي و سياست خارجي كشور هماهنگ و تنظيم نشده باشد. از طرفي، سيف به عنوان رئيس كل بانك مركزي به خوبي مي داند كه بر روي تك تك جملات و حتي كلماتش حساسيت هاي اقتصادي و سياسي بسيار زيادي وجود دارد بنابراين نمي تواند حرفهايي را بزند كه از قبل با مسئولان ارشد دولت بخصوص رئيس جمهور هماهنگ شده نباشد. بنابراين دولت و برخي رسانه هاي همسو و همگرا مايلند از دكتر روحاني يك چهره انقلابي كه در صدد اعتبار بخشيدن به پاسپورت ايراني است، به نمايش بگذارند!

نكته ديگر اينكه سيف همان حرفهايي را زده كه برخي ديگر از مسئولان اقتصادي و سياسي كشورمان در چند وقت اخير به صورت مكرر بر آنها تاكيد داشته اند.

موضوع قابل توجه ديگر اينكه برخي اظهارات سيف در شوراي روابط خارجي امريكا صحت مدعاهاي چند وقت اخير رسانه هاي اصولگرا و بعضاً منتقد دولت درباره عدم گشايش هاي اقتصادي از جمله سوئيفت را تاييد مي كند. چه اينكه رئيس كل بانك مركزي به روشني گفته است:« ایران هنوز به اقتصاد جهانی وصل نشده است باید به ایران اجازه استفاده از سیستم مالی آمریکا و امکان لمس تراکنشهای مالی ایران به سیستم مالی آمریکا(UTurn) داده شود. انتظار ما این است که بعد از اجرای برجام، ایران به تجارت بین‌الملی متصل شود؛ از طرفین خود در مذاکرات هسته‌ای می‌خواهیم که به تعهداتشان پایبند باشند.»

هيچ كدام از اظهارات سيف حرف عجيب و تازه اي نيست كه روحاني از گفتن آنها عصباني يا ناراحت بشود، اما علت اصلي اعلان اينگونه اخبار چيست؟

برجام و اقتصاد بهانه است انتخابات رياست جمهوري نشانه است!

واقعيت اين است كه نه روحاني و نه هيچ كدام ديگر از دولتمردان نمي توانند نسبت به انتخابات آينده رياست جمهوري كشورمان كم توجه باشند و از همين الان و چه بسا قبل تر در حال برنامه ريزي هاي مفصل و متواتري براي تئوريزه و اجرايي كردن اهداف و اغراض انتخاباتي شان هستند.

بنابر آنچه گفته شد سيف نمي تواند بدون هماهنگي با تهران و دولتمردان حتي يك جمله بر خلاف منافع سياسي و حزبي دوستانش بر زبان جاري كند و به تجربه ثابت شده كه برخي از دوستان براي به دست آوردن كرسي رياست جمهوري و قدرت در كشور حاضرند چشم شان را بر برخي منافع و مصالح ملي ببندند.

شاهد مثال ديگري كه مي توان در راستاي پوپوليستي و انتخاباتي بودن چنين تحركاتي از سوي رسانه هاي همگرا و سمپات دولت براي ايجاد فضاسازي هاي لازمه در جامعه و مردم تحت عناوين «منابع خبري آگاه» و يا «منابع نزديك به رئيس جمهور» ذكر كرد، زمزمه هاي مخالفت دولت با حذف 24 ميليون يارانه بگير از دريافت يارانه است.

در حالي كه كميسيون برنامه و بودجه مجلس و برخي نمايندگان از ميدان داري و موافقت دولت با طرح چنين مسئله اي مي دادند و حتي بعد از اظهار نظرهاي موافق نمايندگان دولت در اين كميسيون تخصصي، يكباره و به صورت خودجوش برخي رسانه ها و محمدباقر نوبخت سخنگوي دولت از مخالفت دولت با «طرح نمايندگان مجلس» خبر دادند!

بهت و حيرت نمايندگان از اين اتفاق در اظهارت و مصاحبه هاي متنوعي كه بعد از اين اقدام مردم مدارانه سخنگوي دولت در حمايت از اقشار متوسط به پايين و يارانه بگير كشور كاملاً معلوم و مشهود بود.

كلامي ديگر...

به هر ترتيب اقدامات پوپوليستي كه در چند وقت اخير و در سطوح مختلف شاهد آن بوديم به خوبي نشان مي دهد كه اولاً به رغم فاصله داشتن با ايام و بازه زماني برگزاري انتخابات رياست جمهوري دوازدهم، اين انتخابات و كسب نتيجه مطلوب در آن از مهمترين دغدغه هاي امروز دولتمردان است. ثانياً با توجه به عدم تحقق برخي وعده هاي كليدي و اساسي انتخاباتي دولت يازدهم در حوزه هاي مختلف از جمله مسئله ايجاد اشتغال، بالا بردن قدرت خريد مردم، بهتر كردن سطح رفاه جامعه و ... استفاده از تكنيك نخ نما شده فرافكني و همچنين بهره گيري از اقدامات پوپوليستي مانند دو نمونه اي كه در بالا به آنها اشاره شد از جمله راهبردهاي ديگر براي رسيدن به صندلي رياست جمهوري دوازدهم هستند.