مگر مي‌شود اين همه مخاطب روشنفکر يا بچه مثبت سينمارو اعلام کنند که «باديگارد» را دوست دارند، ولي داوران جشنواره فجر، موضع‌شان برعکس باشد؟ لابد مي‌شود! کاري به دو فيلم خوب «ايستاده در غبار» و «ابد و يک روز» نداريم چون فيلم اولي‌اند و حسابشان جدا. دمشان گرم که در ميان کله‌گنده‌ها نيز اسم و رسمي گرفته‌اند.
حرف ما فعلاً بر سر قديمي‌هاست و اسامي کانديداهايي که اعلام شده و همه را متعجب کرده است. جاي فيلم‌هاي خوب قديمي‌ها در ميان آرا کجاست واقعاً؟ اختلاف رأي نظر مردم با داوران تا اين حد فاحش و متفاوت! طوري که «باديگارد» فقط در بخش‌هاي فرعي ديده شود و نشاني از او در فيلم و کارگرداني و فيلمنامه نبينيم؟ راستي يکي مثل «بايکوت» و بقيه خوش‌ساخت‌ها کجاي اين ليست هستند؟ کاري به «سيانور» و بقيه نداريم، اما مگر مي‌شود بي‌خيال «باديگارد» حاتمي‌کيا شد؟
اين همه مردم و منتقدان سينما که برادر و خواهر حاتمي‌کيا و دو، سه فيلمساز کاربلد جشنواره نيستند که به آنها چراغ مثبت داده باشند و الکي از کارش تعريف کنند، اتفاقاً کساني که پز روشنفکري مي‌دهند، امسال «باديگارد» را جزو خوش‌ساخت مي‌دانند، اما کو نشاني از او در بين برترين‌ها. جالب‌تر اينکه غير از دو فيلم اولي که به حقشان رسيده‌اند، کدام‌ها با حاتمي‌کيا قابل قياس بودند؛ هستند اما مع‌الفارق.
برسيم به خوش‌‌شانس‌ها از «امکان مينا» گرفته تا «خشم و هيايو». کاش داوران جشنواره سي و چهارم، جسارت را در رأي متفاوت نمي‌ديدند. جسارت چيز ديگري است که تخصص اگر همراهش نباشد مي‌شود هيچ.
«امکان مينا» فيلم دغدغه‌مندي است، اما دليل بر فيلمنامه تا کارگرداني خوب که نمي‌شود و انصافاً هم باکيفيت نيست. در چه بخش‌هايي هم نامزد شده، فيلم و کارگرداني؟ انتخاب‌ها عجيب‌تر از عجيب است، اين شکلي‌اش را ديگر نديده بوديم.
تصور کن در اين بين نام «دختر» رضا ميرکريمي هم نبود با يک جشنواره کاملاً متفاوت روبه‌رو مي‌شديم که متأسفانه همچنان دور از دسترس نيست. بايد منتظر برترين‌ها بود. جز اينکه آرا حتي در بخش سوداي سيمرغ نيز به نفع دو فيلم اولي بچرخد، چون حداقل در مقايسه با ديگر نامزدهاي اين بخش کارشان همه جوره بهتر است. اين ربطي به محتوا هم ندارد. خوش‌ساخت هستند با يک فيلمنامه مخاطب‌پسند.
قبول نداريم که اعتراض‌ها چه از سوي رسانه باشد و چه خود فيلمساز؛ يعني حاتمي‌کيا باعث حذف او نشده، اصلاً ولي نامزدهاي فعلي با اين ترکيب، زيادي نچسب است. راستي داوران اگر امکانش هست سري به نقدها و حتي نگاه‌هاي مردمي بيندازند؛ چقدر متفاوت!
سؤال که زياد است ولي کاش جواب مي‌دادند که به‌طور نمونه مگر تدوين نيما جعفري‌جوزاني و سيمرغي که براي «عصر يخبندان» گرفت، کارش چه تفاوتي در «بايکوت» داشت که ديگر ديده نشد، اينقدر بي‌کيفيت بود؟ اتفاقاً برعکس. مصطفي کيايي مي‌توانست در خيلي بخش‌ها نامزد باشد حتي «اژدها وارد مي‌شود» هم از خيلي‌ها بهتر بود و برخي نمونه‌هاي مصداقي ديگر که کم نيستند. يکباره نام يکي مثل پرويز پرستويي را حذف مي‌کردند والسلام! مي‌شد يک جشنواره استثنايي.
ريزتر هم مي‌شود حرف زد و استدلال کرد و به کرسي نشاند، اما چه فايده؟ فقط حرف است و حرف. آنهايي که بايد رأي بدهند و دادند گويا برخلاف هميشه خودرأي‌تر هستند.
جشنواره‌اي که بد برگزار نشد، فيلم‌هايش نسبتاً با کيفيت بودند و مي‌توان روي يک اکران عمومي متعادل در طول سال اميد بست، ولي گويا با انتخاب‌هايي که از سر بي‌سليقگي رخ داده، کام بهترين‌هاي بالقوه امسال را تلخ کرد. حداقل اميدواري اين است که جشنواره در خدمت دو پديده باشد، چه محمدحسين مهدويان و چه سعيد روستايي تا کمي از سليقه‌زدگي جشنواره و انتخاب‌هايش کم شود.
