حمايت از القاعده با نام مبارزه با تروريسم

آنچه از مدت‌ها قبل در ادبيات سياسي غربي ـ صهيونيستي و يا رسانه‌اي آنها و ارتجاع عرب درخصوص مبارزه با تروريسم عنوان و مصداق‌هاي آن مطرح مي‌شود با آنچه در واقعيت و صحنه‌هاي جنگ‌افروزي در عراق و سوريه و يمن و شمال افريقا در جريان است متفاوت است و تنگناهاي ناشي از پيروزي‌هاي مقاومت منطقه‌اي در عراق و سوريه موجب شده نقاب‌ها به كنار برود و براي حفظ القاعده و تكفيري‌گري، نظاميان غربي، ‌تركي و سعودي مستقيماً وارد صحنه ديگري در سوريه شوند. موقعيت‌هاي راهبردي در شمال سوريه كه شريان‌هاي حياتي القاعده با نام‌هاي النصره و احرار الشام و جيش‌الاسلام و جيش‌الفتح و لواء التوحيد را قطع كرده و در حال محاصره كامل آنها در حلب مي‌باشد، امريكا و سعودي و تركيه را آنچنان دستپاچه كرده كه راه‌هاي غير مستقيم براي حمايت از تروريست‌ها را كافي نمي‌دانند و اعزام نيروي زميني از تركيه و سعودي و احتمالاً برخي كشورهاي ديگر را به شكل جدي‌تر از قبل مورد بررسي قرار دهند. عنوان اين طرح چنين است كه براي مبارزه با داعش و تروريسم وارد سوريه خواهند شد و در چارچوب ائتلاف امريكايي كه نيروي هوايي خود را در جنوب تركيه و اربيل و بخش‌هايي از فرودگاه جنوب استان حسكه در سوريه مستقر كرده است، وارد عمل خواهند شد. سؤال اصلي اين است كه آيا آنها واقعاً براي مبارزه با تروريسم وارد سوريه مي‌شوند يا هدف آنها حمايت از جريان‌هاي تكفيري و القاعده و مقابله با پيروزي‌هاي ارتش سوريه و نيروهاي مقاومت مي‌باشد؟
در ادبيات سياسي امريكايي  و اسرائيلي و سعودي، نيروهاي مقاومت و نظام سوريه، مصداق تروريسم هستند و تروريست‌هاي القاعده‌اي و تكفيري، نيروهاي معارض و حامي مردم سوريه مي‌باشند!
اگرچه ورود نظاميان خارجي با هر نام و با هر بهانه‌اي در سوريه، اشغال‌گري و نامشروع است ولي مسير فرسايش تروريست‌ها در سوريه كه در چهار ماه گذشته سرعت گرفته است، موجب شده تا تحت هر بهانه‌اي به اشغال بخش‌هايي از شمال سوريه اقدام كرده و سپس آن را مبناي چانه‌زني و امتيازخواهي سياسي و حاكميتي در مذاكرات سياسي قرار دهند. اين اقدام كه قرار است در نشست‌هاي بروكسل بررسي شود و سپس مورد اقدام قرار گيرد، احتمال دارد كه با ژست عمليات عليه داعش در ديرالزور و حسكه و رقه و شمال حلب انجام گرفته و با اشغال اين مناطق و راندن داعش به سمت عراق، هم شرايط امنيتي در عراق را دشوارتر و مبارزه با داعش را كندتر نمايند و هم با اشغال سرزميني در سوريه و حمايت از جريان‌هاي القاعده‌اي در حلب و استان‌هاي ديگر، از روندهاي شكست اين تروريست‌ها جلوگيري و شرايط منطقه‌اي را با يك جنگ گسترده‌تر مواجه كنند. اين مرحله از تحولات منطقه‌اي كه امنيت و منافع ملي و منطقه‌اي ما را تحت تأثير قرار خواهد داد، نيازمند رايزني‌هاي فوري با متحدين منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي و برنامه‌ريزي‌هاي دقيق براي مواجه كردن امريكا و بقيه متحدين ماجراجوي آنها، با هزينه‌هاي خردكننده در جغرافياي فراتر از سوريه است. حتي اگر ژست مداخله‌گري و حمايت از تروريست‌ها در سوريه براي ارعاب و جنگ رواني باشد تا در ژنو3 و پس از آن امتياز سياسي بگيرند، هشدارهاي جدي و عملي اين موازنه‌سازي را براي امريكا و عربستان، به هزينه‌هاي غيرقابل تحمل تبديل خواهد كرد.