وقتي سربازان انگليسي در زمان دولت احمدينژاد به اسارت نيروي دريايي سپاه درآمدند، دولت مستقر دو كار را همزمان انجام داد؛ اول تقدير از فرمانده يگان و اهداي نشان به ايشان توسط رئيسجمهور و دوم محبت افراطي به سربازان انگليسي آن هم در حد مواجهه حضوري رئيسجمهور با آنان. رفتار اول احمدينژاد هميشه مورد تشكر واقع شد، اما حركت دوم وي بارها تقبيح شد. در ماجراي سربازان امريكايي هيچ تشكر علني، رسانهاي و حتي خشك و خالي نيز توسط رئيسجمهور صورت نگرفت. ديروز مقام معظم رهبري در ديدار دستاندركاران انتخابات به اين موضوع كه «از اين عزيزان تشكر نكرديم» اشاره كردند كه شايد تذكر و كنايهاي باشد به آنهايي كه مسئول اين كار هستند. طبيعتاً اين تشكر در حوزه امنيتي است و چه مقامي بالاتر از رئيس شوراي عالي امنيت ملي براي اين كار؟ علاوه بر آن تقديم مدالهاي ملي نيز بر عهده رئيسجمهور است. ظاهراً دولت قاعده «ديگر هر حرفي را نبايد زد» را به «ديگر هر كاري را نبايد كرد» تعميم داده است و احساس كرده اگر از فرمانده اين گروه تقدير كند، امريكاييها مكدر خواهند شد و موجب شرمندگي دولت جمهوري اسلامي در مقابل كدخدا ميشود.