امكان ندارد شيعه باشي و گذرت به نجف بيفتد و جاذبه مرقد مطهر امام اول شيعيان ولو براي لحظاتي هم كه شده، قلب و روحت را تسخير نكند. مخصوصاً وقتي كه چشمت به ضريح مولا ميافتد و برادران عرب زبان فرياد «لبيك يا علي» سرميدهند، خودت را كودكي حقير مييابي كه در درياي بيكران كرامت پدر بزرگوار ائمه اطهار چارهاي جز غرق شدن ندارد.
پيش از آنكه به نجف برويم، چند نفر از زائران از جاذبه مرقد مطهر اميرالمومنين علي(ع)گفته بودند، اما وقتي خودمان در اين مكان قدسي حضور مييابيم، قلباً شكوه و عظمت مولا را درمييابيم. شهر نجف براي شيعه از چندين حيث حائز اهميت است؛ نخست به جهت تدفين مولاي متقيان علي(ع) و ديگر اينكه حوزه علميه اين شهر در بسط و گسترش تشيع در جهان اسلام نقش بيبديلي ايفا كرده است. حالا هم كه شهر نجف مبدأ پيادهروي اربعين حسيني قرارگرفته و در همين ايام زائران گروه گروه از نقاط مختلف عراق و همين طور ساير كشورها خودشان را به نجف ميرسانند.
در اينجاست كه معني اصلي شلوغي ايام اربعين را ميفهميم. آنقدر ايراني در سطح اين شهر ديده ميشوند كه گاهي احساس ميكنم در كشورمان حضور دارم. ايرانيها در اينجا موكبهاي بزرگي ايجاد كردهاند، اما جمعيت به قدري زياد است كه دير بجنبي جا براي اسكان پيدا نميشود و ما كه قصد داريم دو، سه روزي را در نجف سپري كنيم، اندكي به مشكل برميخوريم و نهايتاً موكب محبان امام رضا(ع) محل سكونتمان قرار ميگيرد.
قبرستان بزرگ واديالسلام درست كنار موكب ما قرار دارد. از فراز ساختمان موكب كه در واقع يك پاركينگ چهار طبقه است، عظمت اين قبرستان تا حدي ديده ميشود. مثل يك شهر بزرگ است كه در كنار نجف قرار گرفته و با ساختمان قديمي و عجيب برخي از قبور، كم شباهت به يك شهر تاريخي نيست. تا حدي كه يكي از همراهان ميگويد مساحت واديالسلام به اندازه شهر قم است.
مرقد مطهر هود و صالح از پيامبران الهي در همين قبرستان قرار دارد. در مدت حضورمان در نجف، به زيارت اين دو پيامبر گرامي ميرويم و كمي آن طرفتر، مزار عارف و عالم بنام آيت الله علي قاضي طباطبايي و همين طور مزار رئيس علي دلواري نيز از جمله اماكني است كه معمولاً مورد توجه ايرانيان قرار ميگيرد و زائران همزبان بسياري را در كنار مزار اين دو بزرگوار مييابيم.
روز بعد از حضور در نجف، قصد شهر كوفه ميكنيم تا به مسجد سهله، مسجد كوفه و همين طور مزار ميثم تمار، مسلم بن عقيل، كميل بن زياد، مختار سقفي و. . . نيز برويم. عجيب است كه جاي جاي كشور عراق مزار و مرقد بزرگي است و به حتم اگر اين كشور دچار جنگهاي پي در پي نميشد، حداقل به جهت جذب توريستهاي مذهبي، ميتوانست رتبه خوبي در جهان به خود اختصاص بدهد.
قرارمان اين است كه فاصله تقريباً 10 كيلومتري نجف تا كوفه را پياده برويم تا تمريني براي پيادهروي اربعين از نجف تا كربلا باشد. از امروز كه سوم آذر است و هفت الي هشت روز تا اربعين حسيني باقي مانده، ( اربعين در ايران 11 آذر و در عراق دوازدهم است) گروههايي از زائران پيادهروي خود را شروع كردهاند و دسته دسته از سمت كوفه به نجف يعني در جهت مخالف ما راهي شدهاند. موكبهاي پخش اغذيه و اشربه رايگان نيز از همين زمان كار خود را شروع كردهاند و در فاصله بين نجف تا كوفه، به تناوب ديده ميشوند.
بعد از چند ساعت پيادهروي به كوفه ميرسيم. مزار مسلم بن عقيل، خانه امام علي(ع)، خرابه دارالعماره و همينطور ساختمان نسبتاً بزرگ مسجد كوفه، تقريباً در يك مجموعه و كنار هم قرار گرفتهاند و گنبد طلايي مسلم از دور مشخصه و نماد اين مجموعه بزرگ و مقدس به شمار ميرود.
زيارت مجموعه اماكن مقدسه كوفه زمان زيادي ميبرد و با تاريكي هوا قصد مسجد سهله ميكنيم كه دو، سه كيلومتري از شهر فاصله دارد. آوردهاند كه اين مسجد مورد توجه امام زمان(عج) است و ملاقاتهاي زيادي با ايشان در آنجا انجام گرفته است. مقام (محل عبادت) ائمه اطهاري چون امام سجاد(ع)، امام صادق(ع) و شخص امام زمان(عج) در همين مسجد مقدس قرار دارد. بين راه مسجد سهله مردم عراق مهماننوازي را تمام ميكنند و چند نفري از اهالي كوفه از گروه 9 نفره ما ميخواهند شب را مهمانشان باشيم. چون قصد بازگشت به نجف را داريم عذر ميخواهيم و بعد از اداي نماز در مسجد سهله و زيارت مقامهاي متعدد آن، دوباره راهي نجف ميشويم.