تحولات در گـروه‌بنـدي جريان‌هاي سياسي بسيار سريع‌تر از آنچه در ذهن تحليلگران بگنجد، در حال تغيير است و به نظر مي‌رسد برخي حدس‌هاي قبلي درباره امكان ائتلاف بين اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرايان غلط از آب درآمده و ائتلاف‌هاي جديدي در صحنه بازي در حال ظهور است؛ائتلاف‌هايي كه مي‌تواند نگرش‌هاي قبلي را درباره نتيجه انتخابات بر هم بريزد و البته درنتايج نهايي در 9 اسفندماه به شدت تأثيرگذار باشد؛ نتايجي كه به باور بسياري تمام تحولات سياسي ايران را حداقل تا انتخابات سال 1400 رياست جمهوري تعيين خواهد كرد و احزاب و گروه‌هايي كه از صحنه قدرت بيرون بمانند راه بسيار سختي را براي بازگشت به عرصه قدرت در پيش خواهند داشت.
پيش از اين محتمل‌ترين نتيجه براي صف بندي‌هاي جديد از عرصه انتخابات ائتلافي بين اصلاح‌طلبان و دولت براي حضور در انتخابات مجلس بود؛ ائتلافي كه بسیاري آن را حتمي مي‌دانستند و برخي از تئوريسين‌هاي اصلاح‌طلب نيز آن را مقدمه‌اي براي بازگشت به عرصه قدرت مي‌دانستند،كما اينكه سعيد حجاريان يك سال پيش در گفت و گو با ايسنا به صراحت به اين نكته اشاره كرد كه مجلس دهم مي‌تواند راه را براي بازگشت اصلاح‌طلبان به عرصه سياسي فراهم كند. اين مطلب بعدها به عنوان سندي بر اين نكته ارائه شد كه اصلاح‌طلبان تنها به عنوان يك نردبان به دولت يازدهم نگاه مي‌كنند و بحث اطلاق رحم اجاره‌اي نيز به دولت از همين جا مطرح شد.
با اين حال و در ادامه برخي اختلاف‌ها بين دولت و اصلاح‌طلبان به اين نتيجه‌گيري منجر شد كه شايد اين ائتلاف چندان هم به مصلحت نباشد و شايد بايد به فكر همپيمان تازه‌اي در ميان طرف مقابل بود.
ائتلاف با لاريجاني به جاي اصلاح‌طلبان
بحث ائتلاف دولت با علي لاريجاني رئيس مجلس شوراي اسلامي از دل همين اختلافات مطرح مي‌شود و كم كم زمزمه‌هايي از درون دولت و حزب نزديك به آن يعني حزب كارگزاران مطرح شد كه لاريجاني مي‌تواند متحدي معقول براي حضور در عرصه انتخابات باشد.
از نگاه اين طيف لاريجاني به دليل نزديكي به نظام مي‌تواند براي دولت بسيار نفع بيشتري داشته باشد تا اصلاح‌طلباني كه به دنبال سوء‌استفاده از دولت هستند و تنها به اهداف جناحي خود فكر مي‌كنند، البته در اين ميان شروطي هم براي لاريجاني تعيين شد كه مهم‌ترين آن حل مشكل فتنه 88 بخشي از بدنه اصلاح‌طلبان به خصوص كارگزاران با نظام بود، بدون آنكه هزينه سنگيني براي آن پرداخت شود. اين نكته‌اي بود كه محمد قوچاني نيز به صراحت در يكي از سرمقاله‌هاي خود درباره انتخابات بر آن تأكيد كرد.
با اين حال طي يك ماه گذشته تعريف و تمجيد از علي لاريجاني در ميان كارگزاران به اندازه‌اي رسيد كه حتي برخي از اصلاح‌طلبان نيز در اين باره احساس خطر كردند و از احتمال جدا شدن اصلاح‌طلبان از دولت در انتخابات سال جاري خبر دادند.
ياركشي مي‌كنيم
يكي از مهم‌ترين اظهار نظرها در اين باره سخناني بود كه غلامحسين كرباسچي از اعضاي اصلي كارگزاران ارائه داد و به صراحت امكان ياركشي از رقيب را مورد تأييد قرار داد.
كرباسچي در گفت و گوي خود با روزنامه شرق به اين گونه از احتمال ائتلاف با طيف معتدل اصولگرايان سخن گفت: ما اصرار نمي‌كنيم، ولي مي‌گوييم وحدت آنها هم به نفع مردم كشور است. اين سياستي است كه در جهت مصلحت خود آنها هم است اما كار ما بايد اين باشد كه در جهت پيشبرد سياست‌هاي اصلاح‌طلبانه از همه نيروهايي كه به فكر منافع ملي و كشور هستند، يارگيري كنيم و براي ما مهم نباشد كه كسي در گذشته چه مشکلی يا موضعي در برابر ما داشته است. اگر بعضي از آنها الان به فكر منافع ملي هستند، ما حمايت مي‌كنيم، يعني اگر ما براي منافع ملي از همه افرادي كه در جناح مقابل هستند، يارگيري كنيم به موفقيت مي‌رسيم. اگر از همه نيروهاي طرف مقابل يارگيري كنيم، ضرر نمي‌كنيم. در انتخابات ٩٢ و سياست خارجي ما همين كار را انجام داديم. اين سياست درست است به نظر من.
شايد اشاره صريح كرباسچي در اين مصاحبه به يارگيري از طرف مقابل و ائتلاف با علي لاريجاني بود كه ناقوس خطر را براي طرف مقابل به صدا درآورد.
واكنش خشمگينانه اصلاح‌طلبان
اين مسئله به قدري براي اصلاح‌طلبان سنگين بود كه برخي از آنان سعي در تغيير معني سخنان كرباسچي داشتند به نحوي كه سيدمحمود ميرلوحي از نزديكان رئيس دولت اصلاحات نوشت: اصلاح‌طلبان از اصولگرايان ميانه‌رويي كه حاضر نشده‌اند در كنار تندروها قرار گيرند، استقبال و دعوت به همكاري مي‌كنند. به نظر مي‌رسد مراد آقاي كرباسچي از اصطلاح «يارگيري» از اصولگرايان اين باشد، به همين خاطر است كه ايشان به اصولگرايان توصيه مي‌كند جريان اصولگرايي اصيل را با پيوند خوردن با تندروهاي پايداري تضعيف نكنند. اما برخي در مقابل اين سخنان صراحت بيان داشتند و اين ايده را رد كردند.
در همين راستا گروه سياسي روزنامه آرمان‌امروز نوشت: «نيازي به جذب نيرو از رقيب ندارند و خودشان به اندازه‌اي نيرو تربيت كرده و نيروي باسابقه كه قبلاً وزير و نماينده مجلس بودند را دارند كه نخواهند دست كمك به اردوگاه رقيب دراز كنند. آنچه كرباسچي از آن به عنوان انحصارطلبي نام برده است در اين موضوع معنا پيدا نخواهد كرد و زماني مي‌توان اصلاح‌طلبان را متهم به انحصارطلبي كرد كه در درون خود به حذف يكديگر مي‌پردازند. هر چند در گذشته اين انحصارطلبي در جريان اصلاحات به تعداد معدودي به چشم مي‌خورد اما از زماني كه دولت از حيطه اختيار اين جريان خارج و به دست مدعيان اصولگرايي سپرده شد، آنها با انحصارطلبي خداحافظي كردند و به يكديگر نزديك شدند.
شايد صريح‌ترين اظهارنظر را در اين رابطه رسول منتجب نيا داشت. قائم مقام حزب اعتماد ملي با اشاره به سخنان كرباسچي و ليست جداگانه‌اي كه از سوي حزب اعتدال و توسعه مطرح شده است، گفت: تصميم حزب اعتدال و توسعه براي دادن ليست جدا از اصلاح‌طلبان را به صلاح دولت نمي‌دانم ولي بالاخره آنها به اين جمع‌بندي رسيده‌اند و نظر آنها مهم است.
وي افزوده است: بايد تلاش كرد اگر با اصلاح‌طلبان به وحدت نمي‌رسند اختلافي هم با يكديگر نداشته باشند و با آنها رقابت نكنند و در عمل وحدت داشته باشند و دوستانه و صميمانه در انتخابات در كنار اصلاح‌طلبان حضور داشته باشند.
بر اساس اين گزارش، منتجب‌نيا قدرتمند‌ترين پشتوانه دولت ميان مردم و گروههاي سياسي را «جناح اصلاح‌طلب» دانسته و خطاب به دولت گفته است كه اگر اصلاح‌طلب‌ها از دولت فاصله بگيرند براي دولت مشكل به وجود خواهد آمد، لذا به هيچ‌وجه نبايد اجازه داد كه فاصله‌اي بين اصلاح‌طلبان و دولت به وجود بيايد.
در واكنشي ديگر، داريوش قنبري سخنگوي فراكسيون اصلاح‌طلبان مجلس هشتم نيز گفته است: به نظر مي‌رسد برخي افراد كه صاحب رسانه‌ها و تريبون‌هايي هستند و قصد معرفي خودشان را دارند، اسم‌شان را از اين طريق در كنار اسامي فرعي ديگري مطرح مي‌كنند تا از اين طريق براي خود ايجاد حق كنند.
وي تأكيد كرده است: به نظرم به جاي جريان اصلاح‌طلبي، كساني كه اقدام به انتشار اين اسامي مي‌كنند بايد پاسخگو باشند چراكه اين ليست‌ها را جريان اصلاح‌طلب منتشر نمي‌كند و افراد تريبون‌دار اقدام به انجام اين امر مي‌كنند.
تمام اين اظهارنظرها نشان مي‌دهد جدايي دولت و اعتداليون از اصلاح‌طلبان به مرحله‌اي جدي رسيده است و به زودي شاهد از هم گسيختن اين ائتلاف خواهيم بود.
اصولگرايان در چه وضعي هستند
در طرف مقابل هم اصولگرايان از وضعيت چندان مطلوبي برخوردار نيستند و بايد براي حفظ توان وحدت خود با قاطعيت بيشتري عمل كنند. تشكيل گروه رايزني چهارنفره بين لاريجاني، ولايتي، ناطق نوري و همچنين آيت‌الله مقتدايي نشان مي‌دهد جزاير جداگانه قدرت در بين اصولگرايان نيز در حال شكل‌گيري است.
از مدت‌ها پيش حجت‌الاسلام تقوي بحث ايجاد يك وحدت تمام عيار را بين اصولگرايان از طريق جلسات مختلف كليد زدند، با اين حال تنها سه گروه سياسي براي حضور در اين جلسات رايزني اعلام آمادگي كرده‌اند.
حال سؤال اينجاست كه در سايه اختلافاتي كه بر سر تصويب برجام بين برخي گروههاي اصولگرا به وجود آمده است، مي‌توان انتظار داشت اين وحدت به راحتي صورت بگيرد. شايد از هم اكنون بحث ايجاد يك پيوند جدي بين دولت و لاريجاني مطرح باشد.
از اين رو است كه مي‌توان فهميد چرا شريعتمداري در سرمقاله خود در كيهان مي‌گويد: ادعاي پيوند بخشي از اصلاح‌طلبان با بخشي از اصولگرايان فقط و فقط - تأكيد مي‌شود فقط و فقط - براي كسب وجهه از اصولگرايان است، به بيان ديگر قصد دارند دست خالي خود را در انتخابات پيش‌رو با گره زدن خود به اصولگرايان، پُر و پيمان نشان بدهند! و از اين رهگذر براي خود كسب وجهه و آبرو كنند.
و اما، اكنون نوبت اصولگرايان - به معني واقعي كلمه و نه اين يا آن سليقه - است كه به مدعيان اصلاحات اجازه ندهند با اعلام نزديكي‌شان به اصولگرايان، بدنامي بارها تجربه شده خود را به اصولگرايان نيز نسبت بدهند.
باید امیدوار باشیم "در این یارگیری ها"هدف 
