تعزيه هنر نمايشي خاص كشور ما كه مي‌توانيم از آن به عنوان كامل‌ترين نوع هنرهاي نمايشي ياد كنيم، قابليت و ارزش‌هاي بسياري دارد. خوشبختانه در طول سال‌هاي اخير تعزيه ما به شكلي روند بازآفريني خوبي را طي مي‌كند. شايد تا چند سال پيش اين نگراني بود كه تعزيه اين هنر قديمي كشور ما به مرور زمان از حافظه‌ها پاك شود و مورد كم‌توجهي قرار بگيرد و نسل جوان كمتر با آن ارتباط برقرار كنند، اما در سال‌هاي اخير اتفاق‌هاي خوبي در اين زمينه شكل و هنر تعزيه مورد توجه نسل جوان تئاتري قرار گرفته است. به خصوص اينكه ما در شهرها و نقاط مختلف شاهد تعزيه هستيم و نسخه‌هاي مختلف تعزيه كه بيشتر به واقعه عاشورا و كربلا مي‌پردازند در حال گسترش هستند؛ اين اتفاق منجر به اين شده كه به خصوص در شهرستان‌ها اجراي تعزيه شور و اشتياق خاصي هم براي مخاطبان و هم براي اجراكنندگان به دنبال داشته باشد، اما اين روند در شهرهاي مختلف كمي متفاوت است.
با توجه به ويژگي كلانشهر تهران ما نياز داريم يك مكان ثابت براي برگزاري تعزيه ايجاد شود، نكته‌اي كه سال‌هاست عموم كارشناسان هنري و تئاتري به آن اشاره مي‌كنند و حتي در چند مقطع چند نهاد هم خبر تأسيس يك مكان دائمي را اعلام كردند اما تا به امروز هيچ اتفاق عملي در اين حوزه رخ نداده است. با توجه به پراكندگي جمعيت و تمركز جمعيت در نقاط شهري تهران، ايجاد يك مكان دائمي مي‌تواند يك پايگاه مناسب براي اجراي نمايش‌هاي تعزيه در زمان ماه‌هاي محرم و صفر و حتي در ساير ماه‌هاي سال باشد. ما ميراث دار يك هنر قديمي هستيم كه به باورها و اعتقادات مردم جامعه ما پيوند خورده است، تعزيه نمادي از يك هنر كامل ديني است، ما اگر بخواهيم تعريفي از هر ديني داشته باشيم تعزيه نمادي از چنين هنري است و ضرورت دارد كه به اين هنر توجه شود. تعزيه يك هنر مردمي است كه با تلاش عاشقان اين رشته زنده باقي مانده و دوباره احيا شده است و نبايد مراجع دولتي در اين هنر نفوذ كنند اما از اين نكته هم نبايد فارغ شويم كه ساخت يك مكان دائمي براي اجراي تعزيه از طريق كمك مردمي و هنرمندان ميسر نمي‌شود و نهادهاي دولتي بايد در اين امر همكاري داشته باشند. از اين جهت به نظر من ساخت يك مكان دائمي بزرگ براي اجراي تعزيه، مكاني كه يادآور تعزيه‌هاي كهن و تعزيه‌هاي تكيه دولت باشد، ضرورتي است كه كمك بزرگي به اين هنر ديني و سنتي ما مي‌كند و اميدوارم كه اين اتفاق به زودي زود بيفتد.
