کد خبر: 744126
تاریخ انتشار: ۱۱ مهر ۱۳۹۴ - ۱۶:۵۱
تئاتر پلي براي نزديكي مردم دنيا است
«گري فريدمن» استاد استراليايي تئاتر كودك و نوجوان از جمله مهمانان بخش بين‌الملل بيست و دومين جشنواره تئاتر كودك و نوجوان است كه براي برگزاري كارگاه در اين دوره حضور پيدا كرده است. گفت‌وگويي با اين كارگردان تئاتري استراليايي داشته‌ايم تا از حضورش در ايران و جشنواره تئاتر كودك بپرسيم.
سپيده آماده
«گري فريدمن» استاد استراليايي تئاتر كودك و نوجوان از جمله مهمانان بخش بين‌الملل بيست و دومين جشنواره تئاتر كودك و نوجوان است كه براي برگزاري كارگاه در اين دوره حضور پيدا كرده است. گفت‌وگويي با اين كارگردان تئاتري استراليايي داشته‌ايم تا از حضورش در ايران و جشنواره تئاتر كودك بپرسيم.
    
آقاي فريدمن! چه شد كه براي حضور در بيست و دومين جشنواره تئاتر كودك و نوجوان به ايران آمديد؟
خيلي سال است كه با هنرمندان تئاتري ايران در ارتباط بوده‌ام و در تمام اين سال‌ها هم تمايل داشتم كه اين جشنواره را پيدا كنم اما متأسفانه اين فرصت محقق نشد تا نوامبر سال گذشته با يكي از دوستان هنرمند ايراني‌ام ملاقات كردم و ايشان از من براي حضور در اين جشنواره دعوت كردند و من پذيرفتم.

كارگاهي كه در اين دوره از جشنواره براي هنرمندان تئاتر ايراني برگزار مي‌كنيد در چه موضعي است و به چه مسائلي در اين ورك‌شاپ مي‌پردازيد؟
عروسك‌‌گرداني حوزه تخصصي من در تئاتر است و من 40 سال در اين حوزه فعاليت كرده‌ام و در سال‌هاي گذشته بيشتر به تدريس پرداختم. در اين ورك‌شاپ من به تمام هنرجوها مي‌آموزم كه چگونه مي‌توانند از هر دو نيمكره مغزشان به صورت همزمان بهره ببرند تا بتوانند ترس‌هايشان را كنار بگذارند و بتوانند ارتباطي تأثير‌گذارتر را تجربه كنند. من براي اين ورك‌شاپ از روش كاغذ استفاده مي‌كنم و از هنرجوها مي‌خواهم كه از‌ ترس‌هايشان فاصله بگيرند. اين كاغذها مي‌توانند قالب عروسك يا ماسك را به خود بگيرند. ورك‌شاپ ما بدون كلام است و با محوريت موسيقي اتفاق مي‌افتد. ما در ابتدا به هنرجوها ياد مي‌دهيم كه چگونه مي‌شود به يك عروسك شخصيت و روح داد تا مردم بتوانند دركش كنند و پس از آن به دنبال داستان واقعي زندگي‌هايشان مي‌رويم. معمولاً براي كارگاه‌هاي آموزشي طولاني‌تر اين طرحم را اجرا مي‌كنم كه يك نفر يك داستان شخصي از خودش را تعريف مي‌كند و چند نفر از ميان جمع را انتخاب مي‌كند يكي به عنوان مادرش يكي پدرش و ساير اعضاي خانواده‌اش و دوباره اين داستان را اجرا مي‌كنند، اما اين اجرا بدون حرف زدن و تنها با محوريت موسيقي است. اين روش مي‌تواند به گونه‌اي كاركرد درماني هم داشته باشد كه افراد زندگي خودشان را از زاويه شخص ديگري نديده‌اند و اينكه نمايشي در خصوص زندگي خودشان برايشان اجرا شود مي‌تواند خاصيت درماني هم داشته باشد.

تصوري كه از ايرانيان و هنرمندان تئاتري داريد چگونه است؟
به نظر من ايراني‌ها مهمان‌نوازترين مردم دنيا هستند، خيلي خوشحالم كه اين فرصت را داشتم كه به ايران سفر كنم و خيلي مشتاقم كه ساير شهرهاي ايران را هم ببينم.

چقدر از ايراني‌ها و هنرمندان ايراني پيش از اين شناخت داشتيد؟
متأسفانه برخي از كشورها مانند امريكا عليه ايران جوسازي رسانه‌اي مي‌كنند و باعث مي‌شوند تصور مردم جهان نسبت به ايران با واقعيت هماهنگ نباشد. به همين دليل زماني كه من به دوستان گفتم قرار است به ايران بروم گفتند كه خيلي خطرناك است. برخي فكر مي‌كنند كه وضعيت ايران مانند عراق است در حالي كه اصلاً به اين صورت نيست و ايران پر از آدم‌هاي مهربان و مهمان‌نواز است. به نظر من تئاتر راه خوبي است كه باعث مي‌شود، پلي براي ارتباط نزديك‌تر مردم جهان به هم بسازيم.
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار