بحث برگزاري كنسرت‌هاي موسيقي در اماكن تاريخي در روزهاي گذشته حسابي خبرساز شده و انتقادهايي را به همراه داشته است؛ آيا واقعاً اين مكان‌ها ظرفيت حضور گروه‌هاي موسيقي، استقرار تجهيزاتشان و نيز جمعيت مخاطب آنها را دارند؟ اگر هم پاي آسيب رسيدن به اين مكان‌ها در ميان نباشد، منطق چه چيزي را درباره آنها حكم مي‌كند؟
يك گروه موسيقي قصد دارد آلبوم جديد خودش را طي مراسمي در كاخ نياوران رونمايي كند اما ترديدهايي وجود دارد مبني بر اينكه حضور اين گروه و ابزارآلات موسيقي آنها در كنار ازدحام جمعيت مخاطبانشان در اين موزه منجر به تخريب و آسيب رسيدن به آن شود.
چند سال پيش كه گروه و عوامل سريال «تبريز در مه» محمدرضا ورزي براي تصويربرداري سكانس‌هايي از اين سريال وارد كاخ گلستان شدند شايد آنها نيز تا به اين حد از خودشان مطمئن بودند كه حضورشان در اين كاخ خسارتي به آن وارد نمي‌كند؛ سكانس‌هايي از اين سريال كه مدنظر بود با موفقيت تصويربرداري شد اما آنچه براي كاخ گلستان ماند يك تير چراغ برق شكسته بود؛ كاخ گلستان با اين حال پس از آن نيز باري ديگر محل تصويربرداري سكانس‌هايي از سريال «معماي شاه» شد. پيش از آن هم حضور يك گروه سريال‌سازي در كاخ نياوران منجر به شكستن يكي از لوسترهاي ارزشمند اين كاخ شده بود؛ باز هم چندين سال قبل‌تر و در فرآيند ساخت سريال «مدار صفر درجه» حسن فتحي شرايط وخيم‌تري پيش آمد و طي يكي از سكانس‌ها در محوطه تخت‌جمشيد، به يكي از نقش نگاره‌هاي 2هزار‌و500 ساله اين محوطه آسيب جدي وارد شد و كف و ديواره‌هاي كاخ خشايارشاه نيز در سكانسي ديگر پر از لكه‌هاي قرمز رنگ شيميايي شد.
حالا بعد از عوامل فيلم و سريال‌ساز، پاي گروه‌هاي موسيقي به اماكن تاريخي باز مي‌شود؛ اين گروه اعلام كرده كه مراسم رونمايي از جديدترين آلبومشان آسيبي به فضاي كاخ وارد نمي‌كند اما در سطحي‌ترين حالت مي‌توان تصور كرد كه نصب تجهيزاتي چون باندهاي قوي با فركانس‌هاي صوتي مختلف تا چه حد مي‌تواند براي آينه‌كاري‌ها و كاشيكاري‌هاي سالخورده اين بنا مضر باشد. موزه‌ها و اماكن تاريخي در تمام دنيا كاربري در حد بازديد مردم، يادآوري تاريخ و عبرت از گذشته را دارند؛ آيا واقعاً نمي‌توان براي برگزاري كنسرت و هر رويداد ديگري فضاي ديگري غير از اماكن تاريخي تعريف كرد؟!
