زنگ خطر براي ورزش ايران

وضعيت قهرمانان ورزش كشورمان در فاصله يك سال مانده تا المپيك نگران‌كننده است و نتايجي كه برخي از آنها در چند وقت اخير گرفته‌اند، زنگ خطر را به صدا در آورده است تا نگراني‌هاي درباره نتايج احتمالي كاروان ايران در المپيك 2016 بالا بگيرد. آخرين آن هم مقام بيست و چهارم احساس حدادي در مسابقات قهرماني جهان بود. حدادي در حالي در پكن نتوانست حتي از مرحله مقدماتي هم بالا برود كه مدال برنز دوره گذشته قهرماني جهان و نقره المپيك را در كارنامه‌اش دارد. او با توجه به اين كارنامه يكي از شانس‌هاي اصلي ايران در المپيك سال آينده است اما نتيجه‌اي كه او در قهرماني جهان به دست آورد، نشان از روند نزولي قهرمان شاخص كشورمان دارد. قبل‌تر از آن شكست حميد سوريان در جام بين‌المللي پيت لاسينسكي لهستان در كنار وضعيت نامشخص ديگر مدال‌آوران كشتي كه بعد از المپيك لندن مورد بي‌مهري قرار گرفتند، باعث شده تا ترديدها درباره تكرار نتايج درخشان المپيك 2012 در المپيك سال آينده در برزيل بيشتر شود. البته اين تنها نتايج كشتي و دووميداني نيست كه به نگراني‌ها دامن زده است، وزنه‌برداري ديگر رشته مدال‌آور كشورمان در المپيك هم با توجه به نتايجي كه سال گذشته در جهاني آذربايجان گرفت، نشان داد كه پولادمردان ايران هم از روزهاي خوبشان فاصله گرفته‌اند. اوج آن هم از دست رفتن مدال طلاي سنگين وزن و قرار گرفتن بهداد سليمي روي سكوي دوم جهان بود. در اين وضعيت موضوعي كه بيشتر از همه اهميت دارد، واكاوي دلايل اين شكست‌هاست. اينكه گفته شود اين نتايج يك اتفاق است و اين ورزشكاران با همين وضعيت بهترين نتيجه را مي‌گيرند تنها پاك كردن صورت مسئله است و بايد اين نتايج ضعيف مورد بررسي قرار بگيرد كه چرا چنين اتفاقي افتاده است، اتفاقي كه آينده روشني را از نتايج ايران در المپيك برزيل تبيين نمي‌كند.
مسئولان وزارت ورزش و كميته ملي المپيك و همچنين فدراسيون‌هاي مربوط نقش زيادي در بازگشت دوباره مدال‌آوران المپيكي ايران براي المپيك سال آينده دارند. المپيك بزرگ‌ترين ميدان ورزشي دنياست و ورزشكاران نزديك به 200 كشور دنيا براي كسب مدال به اين رقابت‌ها مي‌آيند و از چندين سال قبل براي گرفتن مدال در اين مسابقات برنامه‌ريزي مي‌كنند. با توجه به اينكه بيشتر كشورهاي دنيا با تدارك لازم آماده اين بازي‌ها مي‌شوند، مدال‌ها به ورزشكاران آماده‌ترين كشورها مي‌رسد و به همين خاطر بايد در كشورمان نيز شرايط مناسب براي درخشش نمايندگان ايران در المپيك 2016 فراهم شود. هرچند با توجه به شرايط اقتصادي كشور، بودجه كافي براي آماده‌سازي ايده‌آل ورزشكاراني كه مي‌خواهند به المپيك بروند، وجود ندارد اما با مديريت همين پول اندك نيز مي‌توان شرايطي را به وجود آورد كه قهرمان يك رشته ورزشي كه مي‌خواهد در المپيك مسابقه بدهد، از اينكه امكانات كافي ندارد، گلايه نكند و بتواند با انگيزه بالا آماده مسابقات شود. نمونه اين كار را امروز كميته ملي المپيك انجام مي‌دهد و آن هم تخصيص بودجه به فدراسيون‌ها براساس شانس مدال‌آوري است.
البته افت برخي مدال‌آوران المپيكي كشورمان در فاصله كمتر از يك سال تا المپيك، بيشتر از اينكه جنبه‌هاي مالي داشته باشد، دلايلي ديگر دارد. مانند ناكامي احسان حدادي كه همه چيز از اردوهاي خارج از كشور تا امكانات لازم به گفته مسئولان فدراسيون براي او فراهم بوده اما در قهرماني جهان و در حالي كه 11 ماه ديگر در المپيك بايد مسابقه بدهد، نمي‌تواند حتي از مرحله مقدماتي صعود كند. اين عدم موفقيت‌ها بيشتر مي‌تواند جنبه روحي و رواني داشته باشد و بديهي است كه مشكلات ورزشكاران كشورمان در اين رابطه نيز بايد مورد توجه قرار بگيرد. اينكه يك ورزشكار به دلايل مختلف انگيزه‌اي براي موفقيت ندارد بايد بررسي شود و با مشخص شدن دلايل آن توسط كارشناسان و متخصصان، جلوي اين موضوع گرفته شود تا ورزشكار بيشتر از اين ضربه نخورد و بتواند با يك ريكاوري در چند ماهي كه تا المپيك زمان باقي مانده است، به شرايط خوب برگردد و بتواند در برزيل انتظارات را برآورده كند.