گفت‌وگوي اخير رئيسجمهور با مردم در شبكه اول سيما يكي از كم‌حاشيه‌ترين گفت‌وگوهاي رئيس‌جمهوري بود اما هميشه در ذهن‌ها يك سؤال ثابت در گفت‌وگوهاي رسانه‌اي زنده رؤساي جمهور ايران شكل مي‌گيرد و آن اينكه چرا فضاي اين گفت‌وگوها هميشه تصنعي و نچسب است.
دو مجري و كارشناس گفت‌وگوي رسانه ملي يك‌شنبه شب رودرروي رئيسجمهور قرار گرفتند و سؤال‌هاي خود را مطرح كردند؛ پرسش‌هايي كه قطعاً نتيجه همفكري كارشناسان در اتاق فكر رسانه ملي بوده است و احتمالاً پيش از طرح شدن در برنامه زنده به سمع، نظر و تأييد نهاد رياست جمهوري نيز رسيده است. به نظر مي‌رسد كه چنين ساز و كاري تنها منحصر به دوره و دولت كنوني نباشد؛ سؤال‌هايي كه به شكلي كلي پرسيده مي‌شوند؛ مجريان اتوكشيده‌اي كه در مقابل بلندپايه‌ترين مقام دولت عصبي و مضطرب به نظر مي‌رسند و فضاي جدي حاكم بر مكالمات ميان رؤساي جمهور و مجري گفت‌وگو، نكاتي هستند كه اغلب در گفت‌وگوهاي زنده تلويزيوني رؤساي جمهور ايران در دوره‌هاي مختلف به چشم مي‌خورند. فضاي گفت‌وگوي زنده يك‌شنبه شب تلويزيون نيز آنقدر خشك بود كه مزاح كوچك رئيسجمهور با صداوسيما درباره رصد بيش از اندازه رسانه ملي بر برجام، يك تغيير حال و هواي كوچك در اين فضا محسوب مي‌شد. اين فضاي خشك و تصنعي باعث شده كه مردم از گفت‌وگوهاي زنده رئيسجمهور در تلويزيون تصويري ثابت و پيش‌بيني شده در ذهن داشته باشند؛ فضايي خشك و چارچوبي قابل پيش‌بيني و مشخص كه جذابيت و دلچسبي در آن مشاهده نمي‌شود. در مقابل گفت‌وگوي شبكه‌هاي خارجي با مسئولان كشورمان هميشه از جذابيت خاصي نزد مردم برخوردار بوده است، طوري كه هيچ كس دوست ندارد بازپخش اين قبيل گفت‌وگوها را از رسانه ملي يا ساير رسانه‌ها از دست بدهد؛ حتي فضاي طراحي شده براي اجراي اين گفت‌وگوها و روش لم دادن و نشستن راحت مجري طرح سؤال بر صندلي هم مؤلفه‌هاي مؤثري هستند براي جلب توجه و اعتماد مخاطب به اينكه فضاي پيش‌رويشان يك فضاي تصنعي از پيش طراحي شده نيست. مجريان خيلي راحت باب گفت‌وگو را با مقام طرف گفت‌وگويشان باز مي‌كنند، شوخي مي‌كنند، تيكه مي‌اندازند، تعريف و تمجيد مي‌كنند و گاه سؤال‌هاي جنجالي، عام و مردمي مي‌پرسند. شهرت مجرياني چون لري كينگ و برنامه‌هاي گفت‌وگومحورشان به واسطه وجود همين مؤلفه‌هاي جزئي همچنان بر سر زبان‌هاست اما مردم در گفت‌وگوهاي زنده تلويزيوني با رؤساي جمهور ايران خواه در اين دولت يا دولت‌هاي گذشته هميشه شاهد فضايي شبيه به فضاي رسمي مصاحبه‌هاي شغلي بوده و هستند.
آن اينكه چرا فضاي اين گفت‌وگوها هميشه تصنعي و نچسب است. 
