به گزارش نکته آنلاین ، ایران با توجه به بهره گیری از منابع طبیعی در بخش کشاورزی و دامی و همچنین در اختیار داشتن ظرفیت‌های متعدد در زمینه تولیدات محصولات خوراکی، امکان تولید این نوع محصولات را با کیفیت بسیار بالا دارد و از جایگاهی مناسب در سطح منطقه برخوردار است.
اگر بخواهیم ریشه‌های گرایش مردم به استفاده از کالاهای خارجی را مورد بررسی قرار دهیم دو عامل از اهمیت فراوانی برخوردار خواهند بود. یکی کیفیت محصولات خارجی و دیگری ارزانی برخی از آنها.
در بخش کیفیت شاید ما نتوانیم به این زودی‌ها محصولات با کیفیت صنعتی مثل کالاهای الکترونیکی و خودرو تولید نماییم اما در بخش کالاهای خوراکی که البته از اهمیت فراوانی هم برخوردار هستند، از امکانات و منابع مناسبی برخورداریم و می‌توانیم در کنار مصرف داخل، صادراتمان را هم تقویت کنیم.
برای دسته بندی کالاهای خوراکی در ابتدا باید بین محصولات کشاورزی و دامی از یک سو و محصولات تولید شده از مواد اولیه ازسوی دیگر تفکیک قایل شویم و برای هر یک برنامه ریزی مشخص و منسجمی داشته باشیم.
زعفران، پسته و برنج، سرآمد محصولات کشاورزی
از مهمترین محصولات کشاورزی می‌توان به تولید چای، برنج، گندم، انواع میوجات، زعفران، پسته، زیتون و ... در داخل کشور اشاره کنیم که به دلیل کیفیت بالای این محصولات، مردم با استقبال کامل به خرید این کالا‌ها می‌پردازند.
در این میان زعفران، پسته و برنج ایرانی حرف اول را نه تنها در منطقه بلکه در کل دنیا می‌زند. زعفران ایرانی با عطر و بوی عالی و همچنین کیفیت مطلوب خود، مشتری‌های فراوانی در بازار‌های جهانی دارد و می‌تواند بخشی بیشتری از صادرات غیر نفتی کشور را به خود اختصاص دهد. این محصول که به آب زیادی هم نیاز ندارد در مناطق وسیعی از ایران به عمل می‌آید و دولت باید برای حمایت از تولید زعفران، اقدامات عملی و حمایتی اش را افزایش دهد.
پسته نیز از دیگر محصولات منحصر به فرد ایران است که در مناطق خشک به عمل می‌آید. پسته ایران در دنیا زبان زد خاص و عام است و نقش موثری در صادرات محصولات کشاورزی خواهد داشت.
برنج هم از دیگر محصولات با کیفیت ایران به شمار می‌رود که البته به دلیل شرایط دشوار تولیدی، نمی‌تواند به عنوان محصول صادراتی به حساب بیاید اما در صورت حمایت از کاشت برنج و جلوگیری از واردات آن از خارج، ما در زمینه تولید این محصول خود کفا بوده و مصرف داخل را پاسخگو خواهد بود.
در خصوص سایر محصولات کشاورزی از جمله میوه جات کشورما به دلیل چهار فصل بودن از شرایط بسیار مطلوبی برخوردار است و بسیاری از میوه‌ها مثل پرتغال، هندوانه، سیب، خیار، طالبی، خربزه، گیلاس، آلبالو، انگور و ... هم نیاز داخل را تامین می‌کند و هم ظرفیت صادرات دارد. البته در مواردی متاسفانه شاهد واردات میوه به کشور هستیم که به صنعت کشاورزی ما آسیب هایی وارد نموده است.
محصولات دامی و لبنی
در بین محصولات دامی و لبنی هم شرایط تولیدی نسبتا مطلوبی وجود دارد و مردم گوشت، مرغ و ماهی ایرانی را به نمونه‌های خارجی اش ترجیح می‌دهند و شاهد محصولات لبنی مثل کره، پنیر، شیر و ... از نوع خارجی اش در بازار نیستیم چرا که بهترین و باکیفیت‌ترین نوع این محصولات را خودمان در داخل کشور تولید می‌کنیم.
در محصولات دامی با وجود کیفیت مطلوب، گاهی اوقات با مشکل کمیت مواجه می‌شویم به طوری که دولت مجبور به واردات گوشت و مرغ از سایر کشورها می‌شود. با توجه به وجود مراتع وسیع در ایران و همچنین امکانات پرورش دام در کشور ، به نظر می‌رسد که با افزایش ظرفیت تولیدی می‌توان واردات این محصولات را به حدالق رساند و حتی در آینده به صادرات آن نیز توجه داشت.
صنعتی شدن و توجه به اصول حرفه ای تولید از اهمیت فراوانی در جهت افزایش پرورش دام در کشور برخوردار است که باید مورد توجه مسئولان قرار گیرد.
محصولات لبنی از شرایط ایده آل و ممتازی برخوردار است و بر خلاف گذشته شاهد کالاهای خارجی در این خصوص نیستیم. اگر روزگاری پنیر دانمارکی به کشور وارد می‌شد در حال حاضر بهترین نوع پنیر در کشور تولید و صادر می‌شود و ظرفیت تولیدی خوبی در این عرصه در کشور وجود دارد.
تولید و صادرات فراوده‌های جانبی
در تولید محصولات جانبی مثل شکلات، بستنی، انواع کیک و ... نیز در موقیت مناسبی قرار داریم و نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت خوبی در صنایع خوراکی داشته ایم به طوری که در حال حاضر بخش مهمی از صادرات کشور را همین تولیدات خوراکی تشکیل می‌دهند.
امروز دیگر کسی به دنبال خرید شکلات ترکیه ای نیست و بستنی و شکلات ما به بسیاری از کشورهای همسایه صادر می‌شود.
همه اینها نشان از ظرفیت‌های تولیدی کشور در صنایع خوراکی دارد که می‌تواند نواقص موجود در تولیدات صنعتی دیگر را تا حدی جبران نماید.
توسعه چشمگیر محصولات کشاورزی و تولیدات خوراکی پس از انقلاب
میزان خودکفایی در کشاورزی و محصولات دامی در کشور پس از انقلاب توسعه فراوانی داشته و رضایت بخش است اما با توجه به ظرفیت‌های تولیدی امکان توسعه نیز وجود دارد.
هر کدام از بخش هایی که اشاره شد با مشکلاتی ی دسته و پنجه نرم می‌کنند به خصوص کالاهایی که نیاز مستقیم مردم محسوب شده و به زندگی آنها وابسته است.
در محصولات کشاورزی و دامی مانند گوشت و مرغ هر از گاهی شاهد واردات از کشورهای دیگر هستیم و شاید نتوان توجیه مناسبی برای واردات این محصولات از کشوری مانند برزیل با وجود مسافت زیاد پیدا کرد.
به هر حال هر یک از شهرهای ایران زمین در تولید محصولی خاص، شهره است و همانطور که نمی‌توان از پرتغال بم و انگور تاکستان گذشت، نمی‌توان از کنار زعفران مشهد و پسته رفسنجان بی توجه عبورکرد.
با وجود این همه ظرفیت انتظار می‌رود که محصولات کشاورزی و دامی جایگزین تولیدات صنعتی شوند و با توجه به مرغوبیت کالا هم در داخل کشور و هم برای صادرات، بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند. بدیهی است که باید از این مزیت برتری نسبت به کشورهای همسایه استفاده کرد و زیرساخت‌های تولیدیمان را در این بخش‌ها تقویت نمود.
