فرهنگ از جمله اموري است كه با وجود اهميت زياد در مظلوميت و مهجوري زيادي قرار دارد. همه مدعي فرهنگ و فرهنگ‌سازي و فعاليت فرهنگي هستند اما در عمل تنها انگشت‌شمارند كه حضور مجدانه و دلسوزانه دارند و به نوعي حوزه فرهنگ را مي‌چرخانند. بي‌شك كشوري كه مباني فرهنگي نداشته باشد يا فرهنگ ضعيف، در مقابل بيگانگان زود از پا مي‌افتد و مضمحل مي‌شود اينجاست كه در مقابل دشمن هويت خودش را از دست مي‌دهد. پروژه امريكايي‌سازي در دنيا براساس همين مسئله شكل گرفته است. ديگ تمدن ذوب‌كني كه همه را در فرهنگ و تمدن امريكايي حل مي‌كند تا مردم كشورهاي مختلف را به واسطه تهاجم فرهنگي به برده‌هاي فكري و عملي يكساني كه مطيع هستند دربياورد به طوري كه حتي كشوري با فرهنگ و هنر هفت هزار ساله مانند ايران هم ممكن است بر اثر اهمال در حوزه فرهنگ از پا دربيايد و اين زنگ خطري براي متصديان امر است.
برهمين اساس و به دنبال دغدغه‌هاي مقام معظم رهبري درخصوص فرهنگ، چندسالي مي‌شود كه شوراي انقلاب فرهنگي پارادايم مهندسي فرهنگي را دنبال مي‌كند؛ طرحي جامع كه ازسوي انديشمندان و صاحب‌نظران حوزه فرهنگ مطرح شد و با تحقيق و مطالعات گسترده تلاش كردند چارچوبي منطقي و اصولي براي فرهنگ در نظر بگيرند. در اين راستا همايش‌ها و نشست‌هاي متعددي برگزار گرديد تا به اجماع نظري منطقي برسند و از سوي مقام معظم رهبري هم اين حركت عالمانه در حوزه فرهنگ مورد تأييد واقع شد و در اواخر دولت دهم درپي اجراي آن بودند، كه كار چنداني صورت نگرفت. با روي كار آمدن دولت يازدهم انتظار آن مي‌رفت كه با جديت مهندسي فرهنگي اجرايي و عملياتي شود. در همان ابتدا طرح از سوي رئيس‌جمهور به حسام‌الدين آشنا واگذار شد كه تصميم گرفتند مجدداً آن را مورد مطالعه بيشتر قرار بدهند اما متأسفانه هنوز كه هنوز است با گذشت دو سال از عمر دولت يازدهم همچنان طرح مهندسي فرهنگي در حال مطالعه دوباره است و مسكوت مانده و به نوعي خاك مي‌خورد.
متأسفانه كم‌كاري فرهنگي و بي‌توجهي نسبت به اين حوزه مهم و زيربنايي، تنها به دولت خلاصه نمي‌شود بلكه ارگان‌ها و سازمان‌هاي مختلف هركدام به نوعي در زمينه فرهنگي كم‌كار هستند تا جايي كه مقام معظم رهبري در سخنراني ماه رمضان امسال برروي انجام كارهاي عميق نه سطحي توصيه زيادي داشتند؛ چراكه بسياري از سازمان‌ها و نهادها و مجموعه‌ها چه دولتي و چه غيردولتي عمدتاً كارهاي سطحي و موازي در عرصه فرهنگ انجام مي‌دهند و بيشتر هدفشان ارائه بيلان كاري قطور و آمارهاي بلند بالاست، تا كار كيفي فرهنگي ماندگار و اثرگذار.
لذا اينجاست كه براي نمونه مي‌بينيم با هر سخنراني مقام معظم رهبري، بسياري از پروژه‌هاي فرهنگي قبل كه ناتمام هستند به يكباره متوقف مي‌شوند و پروژه‌هاي جديدي برمبناي سخنراني ايشان كليد مي‌خورد و با افتخار آن را تداوم در راستاي سخنان رهبري مي‌دانند و معرفي مي‌كنند؛ درحالي رهبر انقلاب به كارهاي عميق، ماندگار و البته تأثيرگذار تأكيد دارند كه بتواند فرهنگ اسلامي را تقويت و تثبيت كند و اما در ميان اين دنباله‌روان سخنان رهبري بيشتر مجموعه‌هاي غيردولتي هستند كه تلاش مي‌كنند بدون وابستگي خودجوش فعاليت داشته باشند، متأسفانه كمتر يا اصلاً حمايتي هم نمي‌شوند؛ درصورتي كه هرچند دولت بخش عظيمي از بودجه و امكانات را در اختيار دارد در عمل بيشتر شاهد بي‌بند و باري فرهنگي حتي هزينه‌هاي هنگفت كم‌تأثير و خنثي هم هستيم كه همه اينها به دليل نبود چارچوب منطقي درست و يك مهندسي فرهنگي است.
بايد گفت بحث از مهندسي كشور يكي از وظايف درجه اول نظام اسلامي است كه مسئولان امر مي‌بايست بلافاصله پس از تأسيس نظام جمهوري اسلامي به آن اقدام مي‌كردند و عملياتي كردن آن را وجهه همت خودشان قرار مي‌دادند، اگرچه عمل نشدن اين امر مهم، مي‌تواند عوامل مختلفي داشته باشد، و تنها يكي از مقصران را مي‌توان كوتاهي متصديان امور فرهنگي نام برد، كه البته اين امر فقط به متصديان فرهنگ مربوط نشده بلكه تمام اقشار جامعه را شامل مي‌شود، بحث مهندسي فرهنگي كشور در سطح پايين‌تر آن، مهندسي فرهنگي ارگان‌ها و سازمان‌هاست؛ به عبارت ديگر تمامي ارگان‌ها چه دولتي و چه غيردولتي مورد هدف و در تيررس ناتوي فرهنگي هستند و در مقابل نيز اين نهادها هستند كه در كنار اقشار مختلف جامعه بايد به پاسداري از روش‌هاي اصيل شيعي ايراني خود همت گمارند.
