نكند غرق شده ا‌‌يم كه آمده‌ايد؟!

ملت براي حماسه‌سازان خود، حماسه ساخت، پايتخت به احترام شهيدان قيام كرد. معروف است كه انسان اگر غرق شود، مي‌ميرد، چه در آب، چه در خواب، چه در هوس، چه در هراس، چه در هوي، چه در رؤيا، چه در حسد، چه در حرص، چه در فساد، چه در رفاه، چه در سازش و چه در تسليم.

معروف است كه انسان اگر غرق شود، مي‌ميرد، چه در آب، چه در خواب، چه در هوس، چه در هراس، چه در هوي، چه در رؤيا، چه در حسد، چه در حرص، چه در فساد، چه در رفاه، چه در سازش و چه در تسليم. آري انسان اگر در صلح هم غرق شود، مي‌ميرد! بايد همواره در مبارزه بود. تا ظلم هست و تا استكبار هست، مبارزه هم هست و صلح و سازش، غرق شدن است و فنا!
ديروز غواصان شهيد آمدند. خودشان آمدند و اين روزها را با محاسبه دقيق خود براي بازگشت انتخاب كردند. گرچه از قول آنها نوشتند: «مادر مرا ببخش اگر دير آمدم/ يك مشت استخوان شدنم طول مي‌كشيد!»
اما شهداي غواص، نجات‌غريق‌هاي ما هستند. نكند ما حالا غرق شده‌ايم كه آنها آمده‌اند؟! نكند غرق رفاه و حرص و هوي شده‌ايم؟! نكند در هراس و در هوس افتاده‌ايم؟! شايد همگي در رؤيا يا در خواب غفلت رفته‌ايم؟! نكند ما غرق سازش يا غرق تسليم شده‌ايم؟!
شهدا! خوب كرديد كه 30 سال ديرتر آمديد! مي‌گويند سازمان‌هاي اطلاعاتي دنيا 30 سال پس از هر واقعه‌اي اسناد آن را منتشر مي‌كنند تا رازها و رمزها پنهان نماند. شما هم اسناد ما بوديد، اسناد معتبر ما، سند هويت ما. خوب و دقيق محاسبه كرديد تا درست وقتي به ميان ما بازگرديد كه خطر بحران در كمين هويت ماست.
شما آمديد و يك بار ديگر خلق را به خدايشان نزديك كرديد. ديروز دل‌هاي مردم به ياد خدا مي‌تپيد، صداهاشان با نواي معنويت و دست‌هاشان از تقواي الهي مي‌لرزيد و اين نشانه‌ها جز با آمدن شما ممكن نبود.
ديروز خبرگزاري‌ها نوشتند كه «تهران به احترام شهدا قيام كرد»، تيتر زدند كه «مردم براي حماسه‌سازان حماسه آفريدند». ديروز مردم از ميدان بهارستان تهران تا معراج شهدا با حضورشان فرش راه شهدا و خاك پاي غواصان شهيد شدند تا بگويند چشم! ببخشيد كه گهگاه كمي از يادمان مي‌رويد!
ديروز را شما بي‌نظير كرديد و برگي به تقويم تاريخ افزوديد تا همگان بدانند ملت ما در فرهنگ عاشورايي خود، نجات غريقي دارد به نام «شهيد» و چون شهيد هرگز نمي‌ميرد، ملت بزرگ ايران نيز هرگز در سازش و تسليم غرق نخواهد شد.