يكي از حواشي جشنواره سي‌و‌سوم فيلم فجر حضور بانك پاسارگاد به عنوان سرمايه‌گذار تعدادي از فيلم‌ها بود.
«من ديه‌گو مارادونا هستم»، «مرگ ماهي» و «بهمن» سه فيلمي بودند كه نام بانك پاسارگاد به عنوان حامي توليد آنها به ميان آمده بود. هيچ كدام از اين سه فيلم هنگام نمايش در جشنواره مورد توجه مخاطبان قرار نگرفتند و البته قاطبه منتقدان نيز به هيچ كدام از آثار روي خوش نشان ندادند. تهيه‌كننده جايزه ويژه هيئت داوران را گرفت و يكي از فيلم‌هاي «فاخر» قلمداد شد.با اين حال تهيه‌كننده دو فيلم از اين آثار يعني جواد نوروزبيگي در اختتاميه جشنواره جايزه ويژه هيئت داوران را از آن خود كرد!
همه اين اتفاقات در كمتر از پنج ماه گذشته رخ داد تا اينكه ديروز اولين شكست و به بياني بزرگ‌ترين شكست براي سرمايه‌گذار اين فيلم رقم خورد.
شوراي صنفي نمايش به دليل پايين بودن كف فروش، «من ديه‌گو مارادونا هستم» كمدي مغشوش بهرام توكلي را تنها سه هفته بعد از آغاز اكران از سرگروهي كنار گذاشت تا بيشتر از اين سبد اكران در اختيار فيلمي قرار نگيرد كه توانايي ارتباط برقرار كردن با مخاطب را ندارد.
اين اتفاق در شرايطي رخ مي‌دهد كه تهيه‌كننده اثر به واسطه حضور بازيگران شناخته شده در اين فيلم پيش‌بيني فروش بالايي را براي آن مي‌كرد، اما نارضايتي مخاطبان عام از تماشاي اين فيلم سبب افت فروش فاحش آن در انتهاي هفته گذشته و در نهايت حذف آن از سرگروهي گرديد.
براي آگاهي از عمق شكست تجاري «من ديه‌گو مارادونا هستم» همين قدر بدانيد كه طبق آمار رسمي براي توليد فيلم حدوداً يك ميليارد و نيم هزينه شده اما فيلم بعد از گذشت سه هفته از اكرانش به زحمت رقم ۳۵۰ ميليون تومان را رد كرده است!
به عبارت بهتر، حتي اگر سينمادار و پخش‌كننده هم سهم خود را از فروش فيلم به تهيه‌كننده هديه كنند باز هم ضرري بيشتر از يك ميليارد براي پروژه رخ داده است.
شك نكنيد كه اگر سرمايه‌گذار فيلم، بخش خصوصي بود اين يك ورشكستگي كامل قلمداد مي‌شد و شايد حتي سرمايه‌گذار بدبخت مجبور بود به زندان بيفتد. با اين حال در اين مورد قطعاً چنين اتفاقي روي نخواهد داد...
بايد منتظر ماند و ديد كه آيا اين سرنوشت در انتظار دو فيلم ديگر از محصولات بانك پاسارگاد يعني «بهمن» و «مرگ ماهي» نيز خواهد بود؟
