روز يك‌شنبه گذشته دكتر سيد‌حسن قاضي‌زاده‌هاشمي وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در حاشيه كنگره سلامت به خبرنگاران گفت: ما در حال حاضر(در وزارت بهداشت) گرفتار موشها هستيم كه باعث شيوع بيماري سالك در 17 استان كشور شده و شيوع منطقه‌اي آن در افغانستان است و درگير كنترل شيوع اين بيماري وهمچنين ارتقاي سطح سلامت و پيشگيري از آن در مقابل اين موشها هستيم.
وزيربهداشت با اشاره به اينكه نخاله‌هاي بي‌سرو سامان ساختماني مهم‌ترين علت نزديك شدن محل سكونت موشها به مناطق مسكوني است، تصريح كرد: بايد هرچه زودتر نسبت به اين مهم چاره‌اي انديشه شود و راهكاري عملي و اجرايي صورت بگيرد زيرا موشها خود عامل انتقال برخي بيماري‌ها به انسان هستند كه نزديك شدن موشها به محل سكونت انسان‌ها باعث افزايش شيوع انواع بيماري‌ها، به ويژه سالك در ميان انسان‌ها مي‌شود.
اين در حالي است كه روز گذشته، رضا فدايي، مدير گروه مبارزه با بيماري‌هاي مركز بهداشت استان اصفهان از خطر بروز بيماري سالك در استان اصفهان خبر داد و زمان شروع و وقوع اين بيماري را مرداد‌ماه جاري اعلام كرد.
اما توضيحات اخير وزير بهداشت در مورد بيماري سالك، ناخودآگاه به پيشينه اطلاعاتي شنوندگان در مورد موش‌هاي موجود در پايتخت پيوند مي‌خورد و ياد‌آور تيترهايي است كه گاه به عنوان تيتر يك رسانه‌ها در طول يكي دو سال گذشته به كار رفت تيترهايي مثل: موش‌هاي زنده‌خوار در تهران، احتمال حمله ۵۰ ميليون موش به تهران، شكار موش در تهران،نگراني از حمله موشها به اجساد تهراني‌ها، سهميه هر تهراني چهار موش، سودجويي دلالان از موش‌هاي تهران و...
گرچه عنصر هميشگي كذب و تحريف و بزرگ نمايي آميخته با برخي تيترهاي ياد شده بود اما آنچه كه غير قابل كتمان است، محتواي و مدعاي آخرين تيتر است كه مي‌گويد: «سودجويي دلالان از موش‌هاي تهران» چراكه آفتي همچون آفت موش‌هاي عظيم‌الجثه پايتخت در حكم مرغ و مسما در سفره متولياني است كه در ظاهر داعيه مبارزه با موشها را دارند و اين حيوانات موذي براي شهروندان تهراني و شهروندان ساير شهر‌ها و استان‌هاي كشور«شر» داشته و دارند، اما در عوض براي متوليان مبارزه با موشها، سراسر «انفع الامور و خيرتُ القصور» است، چراكه بسياري از مسئولان و متوليان مستقيم و موظف مبارزه با موشها، در اوج پروژه موش‌كشي اعلام كردند كه سرانه معدوم كردن هر موش براي تهراني‌ها ۱۲۰ هزار تومان آب مي‌خورد !حال اگر اين هزينه را بر جمعيت ميليوني موشها ضرب كنيم، رقم قابل توجهي عايد مي‌شود كه اين رقم به واسطه زادآوري و تكثيرقابل توجه موشها، اين الزام را به وجود مي‌آورد كه مبارزه با اين حيوانات به پروژه‌اي مهم تبديل شود و هر ساله مبلغ قابل توجهي را در ليست اعتبارات و سرانه بودجه شهرداري‌ها به ويژه شهرداري تهران، به خود اختصاص دهد.
بنابر‌اين چه تجارتي براي پيمانكاران مبارزه با موش‌هاي موذي و اعوان و انصار اين حيوانات و جسارتاً براي حضرات مرتبط پشت پرده، پرسود‌تر از قايم با‌شك‌بازي با موش‌هايي كه بي‌غرض‌ورزي تنها به اقتضاي طبيعت خود عمل مي‌كنند؟! و سود بازي با جان آنها به حساب تپل بعضي از متوليان واريز يا به عبارتي «سرريز» مي‌شود !
