کد خبر: 714509
تاریخ انتشار: ۳۱ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۶:۳۶
«خاموشي مركز هنرهاي نمايشي حوزه هنري در پي خاموشي‌ سالن‌‌ها؟» تيتر خبري بود كه چندي پيش درباره وضعيت امروزي سالن‌هاي نمايش حوزه هنري منتشر شد.
محراب محمدزاده
«خاموشي مركز هنرهاي نمايشي حوزه هنري در پي خاموشي‌ سالن‌‌ها؟» تيتر خبري بود كه چندي پيش درباره وضعيت امروزي سالن‌هاي نمايش حوزه هنري منتشر شد. تيتري كه در تحليلي متوهمانه در نسبت با نام جناب حجت الاسلام والمسلمين خاموشي، رئيس سازمان تبليغات اسلامي كه حوزه هنري زيرمجموعه آن برشمرده مي‌شود، تفسير شد. تفسيري كه بحث را به انحراف و حاشيه كشاند تا كم‌كاري برخي مديران و بي‌استفاده نگه داشتن ظرفيت‌هاي لجستيكي جبهه فرهنگي انقلاب براي پويا كردن اين عرصه ديده نشود و چند مدير مربوطه كه مي‌بايست به رئيس خود، پاسخ بدهند با طرح معمول بحث‌ها و تفسيرهاي محفلي از اين پاسخگويي گريزان شوند و هنوز معلوم نيست اين مديران چند بار با توبيخ احتمالي يا بازخواست مستقيم و غير مستقيم حجت الاسلام والمسلمين خاموشي مواجه شده‌اند؟
امسال چهاردهمين سال حضور حجت‌الاسلام و المسلمين مهدي خاموشي در سازمان تبليغات اسلامي است. سازماني كه رهبر انقلاب از آن به عنوان حسنات انقلاب اسلامي ياد مي‌كنند. با آغاز سال 94 اميد مي‌رفت كه اين سازمان در عرصه هنرهاي نمايشي دوباره حضوري فعال داشته باشد، اما آنچه تاكنون پديدار شده يادآور اتفاقات چهار سال گذشته است. شايد اگر آن زمان مقصود نگارنده حجت‌الاسلام و المسلمين خاموشي نبود، اما امروز فارغ از برداشت‌هاي صورت گرفته و عملكرد تغيير نكرده موجود، به نظر مي‌رسد حل اين مسئله تنها در گرو رويكرد مديريت سازمان تبليغات اسلامي است.
اگر تئاتر كشور طي دو سال اخير بدترين شرايط خودش را سپري كرده است، حوزه هنري اين روند را از چهار سال پيش آغاز كرده است. روندي كه برخي آن را در مديريت رحمت اميني مي‌بينند، برخي نشئت گرفته از مداراهاي مديريتي محسن مومني شريف و برخي مسئله را بزرگ‌تر از آن يعني در رويكرد حجت‌الاسلام و المسلمين خاموشي جست‌وجو مي‌كنند. حوزه هنري ظرفيت بسيار بالايي در زمينه امكانات دارد، اما محدود شدن آن به برگزاري يك يا دو جشنوار‌ه‌ محدود با اثرگذاري بسيار پايين باعث شده است كه اين انتقادها روز به روز در ميان اهالي هنر و مخاطبان فراگيرتر شود.
در سالن‌هاي حوزه هنري تنها در 10روز برگزاري جشنواره سوره ماه باز مي‌شود و متأسفانه اين روند تبديل به يك اپيدمي در تهران و شهرستان‌ها هم شده است. اين روزها ديگر حوزه هنري مانند گذشته پر فروغ نيست و تالار‌هاي نمايشي‌اش در اكثر ايام سال خالي هستند. برخي هم مغرضانه اين طور تفسير مي‌كنند كه گويا «كفگير هنر انقلاب به ته ديگ خورده است». البته آنها هيچ‌گاه صف هنرمندان متعهد و داراي ايده را نديدند كه تنها مديريت بد، انگيزه آنان را كشته و ذوقشان را در درونشان خفه شده نگه داشته‌ است. بخشي از مديران امروز حوزه در مركز هنرهاي نمايشي گويا با سخنراني در اين نشست و آن نشست يا با حضور در مجالس تكراري بزرگداشت گرفتن‌ها بيشتر سرگرم شده‌اند تا كادرسازي براي جبهه فرهنگي انقلاب. يا حتي سرمايه‌گذاري يا حداقل قرار دادن سرمايه‌ها در اختيار ظرفيت‌هاي مردمي و خودجوش جبهه فرهنگي انقلاب. انگار كه حوزه هنري آدم‌هاي آرماني‌ و انقلابي‌اش را در عرصه نمايش از دست داده است.
حوزه هنري در دل خود يك مجموعه كامل از سالن‌هاي تئاتر، سينما و موسيقي را دارد. اما به نظر مي‌رسد خروجي چند دفتر فرهنگي مستقل كوچك در جاي جاي اين كشور، كه عرض و طولشان يك هزارم اين سازمان و حوزه هم نيست، خيلي بيشتر است. كافيست به مجموعه فرهنگي سرچشمه، دفتر فرهنگي راه و... مراجعه شود تا در برابر پويايي آنها قدري ميرايي روحيه جهادي و انقلابي در حوزه هنري بيش از پيش نمايان شود. اين نهاد در صورت فعال كردن سالن‌هاي خود در سه حوزه تئاتر، سينما و موسيقي مي‌تواند روزانه پذيراي حداقل چند هزار نفر مخاطب باشد. البته اين ميزان مي‌تواند به چند برابر نيز افزايش پيدا كند، اما مسئله اين است كه حوزه هنري اين روزها براي جمعيت 18ميليوني تهران همين ميزان اندك سرانه فرهنگي را نيز در نظر نگرفته و فضاي كارمندي نشئت گرفته از مديريت ضعيف آقايان مدير، بر فضاي زنده و پوياي مورد پسند جامعه هنري هم سايه انداخته است. اين يك فاجعه در عرصه فرهنگي به حساب مي‌آيد و نتيجه حداقلي آن اين است كه اين روزها حوزه هنري بيشتر يك خاطره است تا محيطي فرهنگي براي مردم. حوزه هنري اين روزها تنها به سبب استعداد، مدد و تلاش نيروهاي ادبي و نويسنده‌هاي خردمند و تلاشگري كه آن‌جا فعاليت مي‌كنند، روي پاهايش تاب مي‌خورد و در عرصه لااقل هنرهاي نمايشي، چيزي براي عرض اندام ندارد.
اجراهاي پراكنده تئاتر در حوزه هنري باعث شده است تا اين مجموعه كمتر مورد توجه قرار گيرد و برخي آثار با كمبود مخاطب روبه‌رو شوند. البته در اين ميان آثاري كه بلافاصله پس از جشنواره سوره ماه روي صحنه مي‌روند، با استقبال بي‌نظيري مواجه مي‌شوند، اما چه مي‌شود كه اين استقبال در طول سال استمرار ندارد؟
«محدوديت‌هاي حوزه هنري در ورود و خروج مخاطبان و هنرمندان به محوطه حوزه هنري» ادعايي است كه دستمايه برخي مديران شده است كه اين سيستم را در غياب و پشت سر مديران برتر خود علت و توجيه دم دستي بي‌عملي و ناكارآمدي خود بيان مي‌كنند. آيا مديراني كه اعتقاد به اين سيستم ندارند، در باقي ماجرا هم با مديران رده بالاي خود صادقند؟
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار