جدايي همايون اسعديان از شوراي پروانه ساخت سبب‌ساز آن شد كه مازيار ميري به عنوان عضو جديد شوراي پروانه ساخت انتخاب شود. قاعده بر اين اساس است كه در انتخاب ايشان به عنوان عضو جديد شوراي پروانه ساخت نه ارتباطات و دوستي‌ها با فلان تهيه كننده و بهمان فيلمساز كه كارنامه فيلمسازي ايشان باشد كه مورد توجه قرار گرفته باشد اما...
اما نگاهي به كارنامه كارگرداني مازيار ميري يك نكته را بيش از هر چيز ديگر به ذهن متبادر مي‌كند و آن هم سابقه‌اي است كه ايشان در توليد آثار توقيفي دارند. نخستين فيلم ميري «قطعه ناتمام» كه داستاني درباره آوازخواني زنان خراسان داشت، هيچ گاه مجوز اكران پيدا نكرد و البته تهيه‌كننده‌اش محمد قاسمي نيز به واسطه عدم بازگشت مالي دچار شكست سنگيني در سينما شد و براي هميشه عطاي اين كار را به لقايش بخشيد.
«پاداش سكوت» و «كتاب قانون» دو فيلم ديگر ميري بودند كه به دليل حساسيت مضموني مدتي را توقيف بودند و با پاره‌اي اصلاحات اكران شدند. فيلم اول به دليل سوژه ملتهبش در زير سؤال بردن ارزش‌هاي دفاع مقدس مشكل‌ساز شده بود و فيلم دوم به خاطر شوخي‌هاي فراواني كه با مديران رده بالاي مملكتي داشت. فيلم ديگر «سعادت آباد» است كه درامي بود كاملاً متأثر از سينماي فرهادي و درباره خيانت‌هاي پياپي زوج‌هاي جوان و ميانسال نسبت به يكديگر. البته اين فيلم نيز با اعمال مميزي و پاره‌اي اصلاحات روي پرده رفت. تهيه‌كنندگي اين فيلم را همايون اسعديان برعهده داشت كه مازيار ميري جايگزين وي در شوراي پروانه ساخت شده است!
سؤال اينجاست با وجود تعداد بسياري از كارگردانان كاركشته و امتحان پس داده در سينماي ايران كه سعي كرده‌اند منطبق بر چارچوب‌هاي مميزي داخلي فيلم بسازند چرا كارگرداني به شوراي پروانه ساخت مي‌رود كه در نيمي از كارنامه‌اش كم يا زياد با واژه «توقيف» سروكار داشته است؟
