چقدر جماعت كم تحملي شدهايم! كمدي بايد عفيف باشد قبول؛ اينكه حق توهين به هيچ صنف و جماعتي براي هيچ گروهي، حتي ستارگان جعبه جادو، مجاز نيست كاملاً مغتنم؛ اما راستي وقتي گروههايي از خاصترين و منوّر الفكرترين گروههاي صنفي كه سالهاي نهچندان دور در همين مرز و بوم، حكيم خطابشان ميكرديم، بزرگترين مشكل سال را شوخي با خودشان ميدانند، فرياد به كجا بايد برد؟ بزرگان و اطباي صاحب كمال و وكلا و بزرگان اهل حقوق، شايد (و فقط شايد) همكاران ما در شوخي با شما كمي هم زيادهروي كرده باشند (كه البته بعيد است) آيا لبخند تنها يك كودك سرطاني، يك مادر مبتلا به افسردگي پس از زايمان، يا... كفايت نميكند تا شما هم با لبخندي از سر اغماض يا سكوتي از سر سخاوت و وسعت طبع همين فرصت ساده براي لبخند را لااقل براي آن گروهي كه دل به همين فرصتهاي ساده لبخند خوش كردهاند، به رسميت بشناسيد؟ بزرگان اهل حقوق! وكلاي دعاوي! عاليجنابان! اگر شما تحمل نقدي حتي گزنده را نداشته باشيد، از مخاطبان عادي با حداقل تحصيلات و سواد عمومي چرا بايد به درست طاقت صبر در بخش فوريتهاي پزشكي يا راهروهاي دادسرا را داشته باشيم؟ و چرا بايد از همين مردم ظرفيتي را طلب كنيم كه وقتي پاره جگري پس از تلاشهاي به ثمر نرسيده يك گروه پزشكي از دنيا ميرود يا متهمي پس از تلاشهاي حقوقي وكيل خود محكوم ميشود، زمين و زمان را قاتل فرض نكند؟ حضرت حكيم! شما صبور باش! اينگونه گلايهها برازنده رهروان شيخ الرئيس نبود. از جنابانتان بعيد است... بعيد نيست؟ من تهيهكننده نسبتاً تازه كار مجموعه برنامه طنزي هستم كه اتفاقاً با كمدي مورد انتقاد شما كمترين نسبتي ندارد و احتمالاً به همين خاطر هم ميتوانم مدعي باشم سليقه ديداري و شنيداريام با سازندگان اين كمدي متفاوت است. من جوانم و كوچك، اما لطفاً كمي بزرگتر باشيم...