«فيلم سبز» هم به جشنواره‌هاي سينمايي كشور افزوده شد

وقتي علي جنتي وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي و حجت‌الله ايوبي، رئيس سازمان سينمايي كشور شدند با حذف برخي جشنواره‌هاي سينمايي و هنري مثل كنفرانس «هاليووديسم» اين تصور به وجود آمد كه شايد سياست مديران جديد فرهنگي كشور قرار است به سوي كاهش كمي تعداد جشنواره‌هاي فرهنگي سال برود و هزينه‌هاي برگزاري اين رويدادها به بدنه فرهنگ كشور تزريق شود. با اين اوصاف در ايام جشنواره‌هايي ارزشي مثل جشنواره عمار كه حداقل داراي استراتژي و هدف مشخصي است در گفت‌وگوهاي راديويي و تلويزيوني آنچه كه مدام به صورت سؤال مطرح و بايد مستمرا از سوي مديران به آن پاسخ داده مي‌شد اين بود كه آيا اين جشنواره موازي‌كاري با ساير جشنواره‌هاي ارزشي نيست يا چرا اصلاً اين جشنواره به راه افتاده است. پرسشگران چنين سؤالاتي اما هرگز به تعداد بي‌شمار جشنواره‌هاي سينمايي كه در طول سال برگزار مي‌شود فكر نكردند؛ آنها آنقدر كه كنجكاو برگزاري جشنواره ارزشي مثل عمار بودند اين مسئله را ناديده گرفتند كه اصولاً برآيند برگزاري بسياري از جشنواره‌هاي سينمايي سال چيست كه به پشتوانه كارنامه و نتايج‌شان سال ديگر هم از بودجه فرهنگي كشور برايشان سهمي در نظر گرفت؟  بودجه‌هاي فرهنگي كشور هر سال صرف برگزاري رويدادهاي مختلفي مي‌شود كه جشنواره فيلم‌هاي صنعتي، جشنواره فيلم شهر، جشنواره رويش و غيره بخشي از آنها هستند و بي‌شك برگزاري رويدادي مثل جشنواره فيلم عمار يا مقاومت خيلي جاي اين جشنواره‌هاي پرشمار را تنگ نمي‌كند؛ از بين جشنواره‌هاي فرهنگي هم بيشتر از هر چيز رشد قارچ‌گونه جشنواره‌هاي سينمايي جالب توجه است، هرازگاهي بر تعداد دسته بندي‌هاي موضوعي جشنواره‌هاي سينمايي افزوده مي‌شود، كافي است كه مناسبتي وجود داشته باشد تا حلقه وصل سينما و ساير موضوعات روز جامعه شكل بگيرد؛ چند روز پيش و همزمان با روز درختكاري هم رئيس سازمان سينمايي از احياي جشنواره «فيلم سبز» بعد از وقفه‌اي 10 ساله و برگزاري پنجمين دوره آن با دبيري فرهاد توحيدي خبر داده است. درست است كه زبان سينما مي‌تواند يكي از مؤثرترين و قوي‌ترين زبان‌ها براي تغيير نگرش افراد نسبت به مسائل پيرامونشان باشد اما كيست كه نداند امروز بحران زيست‌محيطي كشور آنقدر شرايط بغرنجي دارد كه كار از افزايش آگاهي مردم نسبت به اين موضوع حساس گذشته است و بيشتر از هر چيز منابع طبيعي كشور مثل جنگل‌ها يا مواهبي چون درياچه اروميه بيشتر از هر چيز نياز به مراقبت و سياست‌هاي صحيح مقامات دولتي دارند تا مردم. آن بودجه‌اي كه قرار است از اين پس صرف برگزاري يك رويداد سينمايي ديگر به نام «فيلم سبز» شود چه بهتر كه خرج زخم محيط‌زيست و اقدام عملي براي درمان آن شود تا آنكه بخواهد هزينه بولتن‌ها و بنرها و هزينه‌هاي مديريتي آن شود. آيا منتقدان جشنواره‌هايي مثل «عمار» كه زماني دل‌نگران برگزاري اين رويداد و هزينه‌هاي آن بودند امروز نگران روند رو به رشد برگزاري جشنواره‌هاي سينمايي متعدد در دسته‌بندي‌ها و اشكال مختلف اما مشابه يكديگر نيستند؟ به نظر نمي‌رسد كه كاهش كمي جشنواره‌هاي فرهنگي هدف و اولويت مديران فرهنگي كشور باشد چه بسا افزوده شدن بي‌حساب و كتاب جشنواره‌هاي فرهنگي چنين چيزي را نشان مي‌دهد. حساب و كتاب اسامي جشنواره‌هاي سينمايي كه از دست خارج شود بررسي و تحليل برآيند آنها نيز پشت گوش انداخته خواهد شد، جشنواره‌اي مثل جشنواره فيلم شهر امسال هم با مشاركت مردمي برگزار شد اما همه مي‌دانند كه تا مانند كشورهاي توسعه‌يافته قوانين فراگيري براي رعايت برخي مسئوليت‌هاي شهروندي وضع نشود بسياري از معضلات اجتماعي شهر با ساخت فيلم و مشاركت چند شهروند حل نخواهد شد. امروز ما همچنان با مشكل تراكم جوي‌هاي شهر از زباله‌ها، مشكل ريختن زباله در خيابان، عدم‌رعايت صف، تردد موتور در خطوط ويژه و پياده‌رو و شمار ديگري از معضلات شهري مواجه هستيم. با اين حساب بهتر است كه واقعاً در برخي مواقع بودجه‌هاي فرهنگي كشور پاي انجام اقدامات عملي براي بهبود اوضاع ريخته شود تا آنكه بخواهد پاي برگزاري برخي جشنواره‌هاي سينمايي دولتي ريخته شود كه هميشه هم در توصيف آنها بر مشاركت مردمي تأكيد مي‌شود؛ براي درياچه اروميه، جنگل‌هاي شمال كشور و زمين‌خواري در نقاط خوش‌آب و هوا و آلودگي هوا و گرد و غبار در خوزستان هم مسلماً اقدام عملي فوري از سوي دولت بهتر از خرج كردن از جيب و جلب مشاركت مردمي است.