سخنان اخير مقام معظم رهبري درباره اهميت پرداختن به سوژه‌هاي ناب هشت سال دفاع‌مقدس را مي‌توان چاره راه آينده سينماي ايران دانست.
سينماي بعد از انقلاب ما، به‌خصوص در دهه ابتدايي، بيش از هر ژانر ديگري به‌واسطه ژانر جنگ كه در ايران با عنوان سينماي دفاع‌مقدس مي‌شناسيم شناخته مي‌شود. اين نسل تازه‌نفس و انقلابي سينماگران جوان و مستعد بودند كه سعي كردند چه با حضور در جبهه‌ها و ثبت واقعه‌نگاري مستندوار جنگ و چه استفاده از داده‌هاي جنگ براي ساخت آثار داستاني سهم سينما در پاسداري از ارزش‌هاي هشت سال دفاع را بجا آورند. اگر بخواهيم مهم‌ترين فيلمسازان بعد از انقلاب را هم نام ببريم بيش از هر كس ديگر به چهره‌هايي چون ابراهيم حاتمي‌كيا، رسول ملاقلي‌پور و عزيزالله حميدنژاد برمي‌خوريم كه به واسطه پرداختن به سينماي جنگ رشد كردند و البته در دهه‌هاي بعد همان تجربيات سينماي جنگ را مجالي براي ساخت درام‌هاي اجتماعي كردند.
ژانر جنگ را بيش از اينها مورد توجه قرار دهيممقام معظم رهبري در سخنان اخير خود به صراحت به سينماي كشورهايي چون ايالات متحده و كره‌جنوبي اشاره مي‌كنند كه سال‌ها بعد از درگيري‌هاي خود در جنگ، همچنان به تصويرسازي درباره آن مي‌پردازند و به اين واسطه هم به مخاطبان جوان و نوجوان خود خوراك فرهنگي اساطيري مي‌دهند و هم توجيهاتي براي سياست‌هاي فعلي خويش مي‌تراشند. آنها تاريخ نداشته خويش را با سينما به شهروندان خويش حقنه مي‌كنند و ما نيز براي ثبت تصويرسازي آن هشت سال دفاع جانانه چاره‌اي جز استفاده بيشتر و بيشتر از زبان سينما نداريم.
سينماي ايران وظيفه دارد همچنان ژانر جنگ را به عنوان يكي از ژانرهاي اصلي خود امتداد دهد و البته كه برخلاف نظر رئيس سازمان سينمايي كه از ساخت فيلم‌هاي دفاع‌مقدس كم‌هزينه مي‌گويد اتفاقا راه‌حل اسطوره‌سازي سينمايي صرف هزينه‌هاي كافي براي توليد محصولي استاندارد است. اين يك واقعيت است كه در همه دوران بعد از انقلاب يك سينماي آوانگارد و شبه‌روشنفكرانه كه سعي دارد با دلبري در جشنواره‌هاي آن طرفي رخ بنماياند در كشور ما وجود داشته ولي مشكل آنجاست كه حتي اگر به آمارگيري رسمي در ميان مخاطبان سينما هم بپردازيم اين نوع سينما كه سردمدارانش فيلم‌هايي چون «مشق شب» و «طعم گيلاس» هستند در قياس با سينمايي كه به واسطه «آژانس شيشه‌اي» و «از كرخه تا راين» شناخته مي‌شود سينماي گمنامي است. همين حالا اگر در يكي از خيابان‌هاي تهران راه رويد و به صورت اتفاقي آدم‌هايي از طيف‌هاي مختلف اجتماع را مخاطب قرار دهيد شك نكنيد تعداد كساني كه «افق» رسول ملاقلي‌پور را ديده‌اند به مراتب بيشتر از كساني هستند كه «نار و ني» سعيد ابراهيمي‌فر را ديده‌اند.
يعني در درازمدت هم باز مخاطبان ايراني به واسطه روحيات خاص خويش تمايل فراوان دارند آثاري را كه بازگوكننده واقعي تاريخ خويش است، ببينند نه آثاري اگزوتيك كه همه چيز را در ژست خلاصه كرده‌اند. پس از همين امروز برنامه‌اي مدون براي توليد آثار درجه يك دفاع‌مقدس بچينيد. البته كه در انتخاب نيروهاي اجرايي نيز قبل از هر كس ديگر به سراغ امتحان پس‌داده‌ها برويم. سينمايي كه مي‌خواهد دفاع ما را به درستي تصوير كند نياز دارد به صرف هزينه لازم و نه اتلاف هزينه و البته آدم‌هايي كه امتحان خود را پس داده‌اند.
