گروه فرهنگی مشرق - «بصیرت» یعنی هشدارها، آگاهی ها، راهنمایی ها، خط دادن ها، جهت دادن ها؛ می توانی این هشدارها و نشانه‌ها را ببینی و درک کنی، می توانی هم چشمت را به روی آنها ببندی. گاهی انسان در امور مهم، گرفتار و اسیر "منیت‌ها" می شود و تصمیماتی را می گیرد که نه تنها غیر قابل قبول است، بلکه تاثیرات آن مسیر تاریخ را عوض می‌کند و انسان‌های زیادی را در دچار لغزش و اشتباه می کند.
عافیت طلبی، هوای نفس، شهوات، جاه طلبی، حب مقام و منافع شخصی از جمله عواملی هستند که مانع از اقدام برخی انسان‌ها در دفاع از «ولایت حق» شده‌اند و همین لغزش‌ها بارها موجبات صدمه زدن به مسیر حق و حقیقت را فراهم کرده است.
نمایش آیینی «غبار» داستان افرادی است با عافیت طلبی، هوای نفس، جاه‌طلبی و حب مقام دست و پنجه نرم می کنند. در این نمایش افرادی به تصویر کشیده می شوند که خود را مدافع خوبی‌های جهان می‌دانند ولی به عکس آنچه می‌پندارند عمل می‌کنند و توانایی تحلیل درست مسائل و تشخیص راه از بیراهه را ندارند.
تئاتر «غبار» به سه مقطع تاریخی اشاره دارد که با محوریت موضوع فتنه، وصف حالی دارد از ظلم تاریخی وارد شده بر امیر مومنان علی(ع) و در پی آن شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) که از منظری نو به محتوای آن پرداخته شده است. همچنین فتنه‌های اخیر و حوادث پیشامده‌ی جهان در مقابله با افراط گرایان و تکفیری‌ها مقاطع دیگر تاریخی هستند که این نمایش به آنها اشاره دارد.
این اثر نمایشی به نویسندگی "
انوش معظمی" و کارگردانی "
محمدرضا مداحیان"، ویژه ایام فاطمیه به اجرا در آمده است.
*اولین اثر حامد زمانی و صابر خراسانی در صحنه تئاترصابر خراسانی در نمایش آیینی «غبار» به سرودن اشعاری در مدح مولای متقیان علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) و همچنین حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) می‌پردازد و صحنه هجوم مردم مدینه برای گرفتن بیعت از امیرالمومنین علی(ع) را به تصویر می‌کشد.
در این نمایش جهانگیر الماسی پس از مدت‌ها روی صحنه تئاتر رفته است و میرطاهر مظلومی، آتش تقی پور، محمد ساربان، سیروس کهوری نژاد، منوچهر علیپور، انوش معظمی، حسین کشفی، علی کریمی و یحیی ایراندوست به ایفای نقش پرداخته اند.
*گفتگو با صابر خراسانی در حاشیه اجرای تئاتر شاعر خوش صدای این اثر هنری با بیان اینکه کار «غبار» اولین کار تئاتری وی محسوب می شود، گفت: من در ابتدا تصوری که از این کار داشتم این بود که کار «غبار» همانند سایر کارهای اجرایی من باشد، به همین خاطر در ابتدا فکر می کردم تنها شاعر این کار نمایشی هستم ولی وقتی با آقای مداحیان -کارگردان این تئاتر- صحبت کردم، ایشان به من گفت این کار با سایر اجراهای من متفاوت است و من باید در «غبار» به جز شعرخوانی نقش هم بازی کنم.
خراسانی در مورد اجرای این تئاتر ارزشی در ایام فاطمیه می گوید که "از روز اول اعتقاد داشتم چون کار برای حضرت صدیقه(س) است قطعاً خوب خواهد شد و مردم از آن حمایت خواهند کرد. با گذشت پنج شب از اجرای این نمایش در تالار وحدت، خدا را شاکریم که این نمایش با استقبال خوبی همراه بوده است."
وی با تاکید بر اینکه من در این کار تنها یک شاعر نبودم بلکه می‌بایست شعرخوانی من هماهنگی دقیقی با میزانسن و فضای کلی تئاتر می داشت، گفت: کار «غبار» برای من خیلی آموزنده بود و نسبت به سایر اجراهای من تفاوت داشت، چرا که باید شعر را طوری تنظیم و تهیه می کردیم که با موسیقی، طراحی صحنه، نور، لباس، دکور و حتی دیالوگ های بازیگران همخوانی داشته باشد تا مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد.
صابر خراسانی با بیان اینکه ما در «غبار» تنها یک شعرخوانی ساده و دیالوگ های بهم پیوسته نداریم، عنوان کرد: ما در «غبار» باید احساس را در قالب نقشی که به عهده داشتیم برای مخاطب به تصویر می کشیدیم، این هم دشواری کار من را دو چندان می کرد و هم میزان تاثیرگذاری بر روی مخاطب را زیاد می کرد، به همین خاطر هم بود که ما اشعار را با موسیقی، دکور و دیالوگ های بازیگران هماهنگ کردیم.
صابر با بیان اینکه تهیه اشعار این کار حدود یک ماه زمان برد، عنوان کرد: ما در «غبار» بر خلاف آنچه مرسوم بود عمل کردیم، یعنی قرار شد واقعه به آتش کشیدن درب خانه امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) را از درون خانه برای مخاطب روایت کنیم. به همین خاطر تصمیم گرفتیم شعرخوانی و روایت واقعه را از زبان یکی از بچه های داخل خانه به تصویر بکشیم و این سختی کار من را چند برابر می کرد.
صابر خراسانی در ادامه گفت: من در این نمایش در نقش امام حسن مجتبی(ع) به بیان وقایع حمله به خانه امیرالمومنین(ع) را روایت می کنم.
خراسانی با تاکید بر اینکه دو قسمت از پنج قسمت شعرخوانی برایم خیلی سخت و جانسوز بود، اظهار داشت: یکی آن قسمتی که من باید در نقش امام حسن مجتبی(ع) مدح حضرت زهرا(س) را بگویم و از جایگاه والای ایشان در آسمان و زمین روایت کنم و پس از خاطرات کوچه بگویم.
می رود پشت در چه کار کند؟
من که از خاطرات گریه پُرم
من مگر مرده ام که او برود
کاش این بار من زمین بخورم
(واقعا اجرای این قسمت خیلی برایم سخت است)
قسمت بعدی که من را در روی صحنه خیلی متاثر می کند اشاره به ارتباط فاطمیه و عاشورا دارد. در پرده آخر می خواهیم بگوییم این آتش زدن درب خانه مولا امیرالمومنین(ع) بود که زمینه آتش های بعدی را فراهم کرد که با این اشعار به اتمام می رسد.
بعد 50 سال بی کسی و بعد 50 سال در به دری
بعد 50 سال دق کردن، بعد 50 سال همسفری
بعد 50 سال در گودال، گیسوانی به دست شمر افتاد
شمر وقتی به روی سینه نشست، خواهرم مثل مادرم جان داد
مداحیان کارگردان این اثر نمایشی نیز با بیان اینکه استقبال خوبی از «غبار» در شب‌های گذشته صورت گرفت، اظهار داشت: تمام سعی خود را کردیم تا بعد از مدت‌ها مخاطب را با یک صحنه خوب، موسیقی و بازی قوی و عوامل قدرتمند مواجه کنیم تا بتواند ارتباط خوبی با نمایش برقرار کند.
مداحیان در توضیح این نمایشنامه افزود: در این نمایش به نکاتی پرداخت شده که کاملاً عاری از شعار زدگی است و در آن با ظرافت گروه‌های تکفیری و مسائل حال و گذشته جهان اسلام تلفیق شده است.
مداحیان با تاکید بر اینکه تصور چنین استقبالی را از سوی مردم نداشتیم، افزود: خدارا شاکریم که همدلی عوامل و دست اندرکاران این نمایش موجب شد تا کار خوب و قوی را بتوانیم در ایام فاطمیه(سلام الله علیها) روی صحنه اجرا ببریم و مورد استقبال مردم قرار بگیرد.
در این نمایش عرفان خداپرست (تهیه کننده)، موسسه فرهنگی هنری بشارت (مجری طرح)، سعید نقد‌زاده (دستیار کارگردان و برنامه ریز)، بهرنگ قدرتی (آهنگساز)، عامر مسافر آستانه و حمید جوکار (طراحان حرکت)، پیام حسین سوری (طراح صحنه)، حسین اسفندیاری (طراح لباس)، امیر قادری (طراح گریم)، ارشا اقدسی (طراح بدل کاری) و مهدی سربازی (روابط عموی) عوامل اجرایی این اثرند.
نمایش آیینی «غبار» از روز پنجم اسفندماه، تا تاریخ 26 اسفندماه در تالار وحدت به نمایش در می‌آید. 
