يكي از محورهايي كه روزنامههاي وابسته به جريان خاص تلاش كردند روز چهارشنبه روي آن تمركز كنند و در قالب يادداشت و گزارش به تفسير آن بپردازند، سخنان رئيسجمهور در روز بزرگداشت «فناوري فضايي» بود.
روزنامههاي اين طيف تلاش كردند با درج تيترهايي نظير «كار دولت اين است كه بهانه را از دشمن بگيرد» اهدافي خاص را دنبال كنند، به عنوان نمونه روزنامه ايران رسانه انحصاري دولت با اختصاص عكس نخست خود به رئيسجمهور محترم، اين گزاره را به عنوان تيتر انتخاب كرد: «برخي موضع گيريهاي داخلي، بهانه به دشمن ميدهد.»
در حالي رسانههاي حامي دولت و از جمله روزنامه ايران تلاش كرده با استناد به سخنان رئيسجمهور «طيف منتقد دولت را سركوب» و «عامل بهانهگيريهاي غرب در مذاكرات » وانمود كند كه مرور سخنان برخي از دولتمردان طي ماههاي گذشته به خوبي نشان ميدهد، جماعتي كه با سخنان و موضعگيريهاي خود بهانه به دست دشمن دادند عمدتاً دولتمرداني بودند كه داعيه تدبير و اميد را داشتند نه منتقداني كه همواره تلاش كردند با توجه به مصالح و منافع نظام اعلام موضع كنند.
يادمان نرفته در حالي كه مذاكرات در اوايل پاييز 92 وارد مرحله جدي براي حصول به توافق هستهاي شده بود و غربيها به افكار عمومي جهان اين را القا ميكردند كه تحريمها ايرانيان را پاي ميز مذاكره كشانده، رئيسجمهور و برخي ديگر از شخصيتهاي برجسته قوه مجريه به صراحت اعلام كردند كه « خزانه خالي است.»
يا در ايامي كه امريكا و متحدانشان بحث موشكهاي ايراني و صنعت دفاعي كشورمان را وارد متن مذاكرات كرده بودند، وزير امور خارجه كشورمان در دانشگاه تهران در سخناني قابل بحث و تأمل رو به دانشجويان بيان ميكند: «اگر امريكاييها بخواهند ميتوانند تنها با يك موشك تمام سيستم دفاعي ما را از كار بيندازند.»
هنوز فراموش نكردهايم در شرايطي كه مقامات سياسي غرب در تريبونهاي مختلف موازي با مذاكرات هستهاي سعي ميكردند عزت نفس ملي ايرانيان را مخدوش و شعار « ايرانيها نميتوانند» را در مردم كشورمان نهادينه كنند، اكبر تركان يكي ديگر از دولتيها در جمع خودروسازان داخلي بيان ميكند: «جز در پخت آبگوشت و قورمهسبزي در هيچ صنعتي برتري نداريم.»
رئيس دولت يازدهم همچنين با انتقاد از محدود كردن مردم در ايران توسط حاكميت و تأكيد تلويحي به ناديده گرفتن حقوق ملت بيان ميكند: « فقط دو چيز بلديم؛ ديوار و فيلترينگ.»
وي همچنين طي سخناني قابل تأمل در همايش بيمه سلامت همگاني ميگويد: « نميتوان با زور و شلاق مردم را به بهشت برد!»
اين تنها بخش كوتاهي از مواضع پرتعداد دولتمرداني است كه بارها با سخنان خود نه تنها بهانههاي مناسبي به دست دشمن داده و عزت نفس ملي را زير سؤال بردهاند بلكه تا توانستهاند قدرت چانهزني ايران را در مذاكرات هستهاي هم كاهش دهند.
حال چگونه ميتوان پذيرفت كه جريان منتقد دولت، بهانه به دست دشمن ميدهد در حالي كه طي دهها سخنراني دولتمردان پالسهاي قابل تأملي به غرب دادهاند؟