«سلمان بن عبدالعزيز»، شاه جديد سعودي، يك هفته پس از مرگ شاه سابق، در 37 فرمان سلطنتي كابينه را دوباره تشكيل داد و بر اساس آن پسر شاه سابق را از امارات مكه حذف كرد.
به گزارش فارس، در ادامه تغييرات «سلمان بن عبدالعزيز»، شاه جديد سعودي در پست‌هاي كليدي عربستان، روز گذشته، ملك سلمان، 37 حكم جديد در ابقا يا جابهجايي افراد و مرتبط با نهادهاي مختلف صادر كرد.
پيش از اين سلمان، هفته گذشته، ساعاتي پس از انتشار خبر مرگ ملك عبدالله، و قبل از دفن او، در دستوراتي مهره‌چيني ملك عبدالله را بر هم زد، و با ناديده گرفتن «متعب بن عبدالله»، محمد بن نايف را به جانشيني ولي‌عهدي خود برگزيد. به گزارش پايگاه خبري شبكه العربيه، سلمان بن عبدالعزيز، در پي اين دستورات، تغييرات گسترده وزارتخانه‌اي انجام گرفته است و همچنين سعي شده است از شاهزادگان جوان در پست‌هاي مختلف استفاده شود. طبق دستور ملك سلمان، «خالد بن بندر» از رياست سازمان اطلاعات (استخبارات) بركنار و به جاي وي «خالد الحميدان» تعيين شد. (پيش از خالد بن بندر، بندر بن سلطان رئيس دستگاه اطلاعاتي بود). «خالد بن بندر» از رياست استخبارات و «بندر بن سلطان» از رياست شوراي امنيت ملي بركنار و هر دو به منصب مشاور شاه منصوب شدند.
همچنين شوراي سياست‌گذاري آموزش و كميته خدمات شهري الغا و به جاي آن شوراي امور سياسي و امنيتي به رياست «محمد بن نايف» جانشين وليعهد تشكيل شد. دكتر «وليد بن محمد‌بن صالح الصمعاني» به عنوان وزيز دادگستري انتخاب شد و اين در حالي است كه «شيخ نمر باقر النمر» يكي از موضوعات مربوط به وي خواهد بود. مشعل بن عبدالله از امارات مكه بركنار شد و «خالد فيصل» به عنوان مشاور پادشاه و حاكم مكه و امير فيصل بن بندر، به عنوان حاكم رياض، منصوب شدند.
نقش «نايف» در ترسيم سياست خارجي يك رسانه عرب زبان با اشاره به انتقال قدرت در عربستان و انتخاب محمد بن نايف به عنوان جانشين وليعهد به نقش وي در ترسيم سياست خارجي اين كشور پرداخته است. روزنامه الشعب با اشاره به تغيير و تحولات جديد در عربستان آورده است: انتخاب محمد بن نايف به عنوان وليعهد در عربستان پس از مرگ ملك عبدالله در واقع تفسير بارز سياست داخلي و خارجي عربستان است. با روي كار آمدن ملك سلمان و انتخاب مقرن بن عبدالعزيز به عنوان وليعهد، پست محمد بن نايف اهميت پيدا مي‌كند و وي را به عنوان حاكم كنوني عربستان مطرح مي‌كند و اين به دليل اوضاع جسماني و سياسي پادشاه و وليعهد است.
ملك عبدالله در سال 2014 وي را مامور پرونده سوريه پس از شكست استراتژي بندر بن سلطان تا آن هنگام كرد. محمد بن نايف به سبب نفوذ گسترده و جايگاه خاص در ميان قبايل سعودي شانس بالايي براي انتخاب به عنوان جانشين وليعهد به دست آورد. به نوشته بن نايف اقدامات جسورانه‌اي به عنوان سياستگذار سوريه انجام داد. وي حامي جبهه جنوبي ارتش آزاد سوريه در مقابل ائتلاف ملي سوريه در خارج است. اين رويكرد جديد ممكن است كه نتايج بهتري براي عربستان در مقايسه با تلاش‌هاي بندر بن سلطان به دنبال داشته باشد.
راهكار سعودي ها براي بحران سوريه تشكيل دولت انتقالي سوريه است. بن نايف به دنبال كسب حمايت آمريكا در اين زمينه است و در راستاي بهبود روابط آمريكا با عربستان پس از افول نسبي حركت مي‌كند و مشاركت در ائتلاف تحت رهبري آمريكا عليه داعش در اين راستاست. محمد بن نايف پراگماتيست (عملگرا) نيز هست. باوجود بي‌اعتمادي عربستان سعودي به تهران اما سعودي ها نفوذ ايران در منطقه را به عنوان يك واقعيت كه به آساني نمي توان از كنار آن گذشت درك كرده است و اين سبب شده است كه در عراق و يمن به شكل پراگماتيستي عمل كند در همين راستا از تغيير دولت در عراق و انتقال از نوري المالكي به حيدر العبادي حمايت كرد و در يمن كانال‌هاي خود را با حوثي ها با وجود ناخرسندي از عملكرد حوثي ها حفظ كرد. احتمال دارد كه ادامه حضور داعش به عنوان دشمن مشترك عربستان سعودي و ايران، رياض را به سوي كنار آمدن با تهران در آينده سوق دهد كه اين موضوع بر سرنوشت كشورهايي مانند لبنان اثر آرام بخش دارد زيرا بحران سياسي كنوني اين كشور حاصل رقابت سعودي- ايراني است.
