فيلم محمد(ص) از راهيابي به مرحله نهايي جشنواره فيلم برلين جا ماند، تا باز هم برلين نسبت به سينماي غيرجشنواره‌اي ايران بي‌محلي كند. البته از ابتدا هم مشخص بود كه براي ژرمن‌ها «محمد(ص)»، نمي‌تواند فيلم محبوبي باشد چون در آن اوضاع سياسي- اجتماعي ايران سياه‌نمايي نشده و فيلمي برخلاف ميل حكومت ايران به شمار نمي‌رود و بالعكس تلاشي است از سوي ايران براي ترويج گفتمان اسلام در قالب سينما كه مسلماً در اروپاي مسيحي و لائيك فرصتي چنين داده نخواهد شد.
نگاهي در سينماي ايران وجود داشته و دارد كه هميشه به دنبال تأييد خود از سوي غربي‌ها است. اين نگاه اميد داشت تا حضور «محمد(ص)» در غرب همراه با موفقيت فيلم و سرازير شدن درخواست‌هاي اكران در سراسر جهان باشد كه با عدم همراهي برلين، نقشه‌ها نقش بر آب شد.
در اينجا بحث بر سر اين است كه آيا «محمد(ص)» نيازي به ديده شدن در برلين يا جشنواره‌هاي مشابه دارد؟
از آنجا كه مجيدي تلاش كرده عوامل فيلم از مشهورترين سينماگران خارجي باشند، قطعاً در ذهن خود بهره‌گيري از عناوين آنها براي داشتن برد جهاني را هم لحاظ كرده است، واقعاً شأنيت فيلمي كه درباره جايگاه پيامبر خاتم(ص) ساخته مي‌شود، استفاده از نام استرابو براي ديده شدن در جشنواره‌هاست؟ اين اشتباه استراتژيك را بايد در كنار لابي ضدايراني دولت‌هاي ارتجاعي عربي قرار داد كه نمي‌خواهند فيلم «محمد(ص)» ديده شود. بايكوت محمد(ص) مجيدي از نظر آنها مساوي است با بايكوت تبليغ تشيع در سينما و سرمايه‌گذاري يك ميلياردي قطر براي ساخت فيلمي درباره زندگي رسول اكرم(ص) نيز در راستاي خنثي‌سازي تأثيري است كه احتمالاً «محمد(ص)» در سطح جهاني خواهد داشت. اما در اين بين چاره چيست؟ آيا بايد مانند رضا ميركريمي خوشحال باشيم كه فستيوال‌هاي غربي باعث ارتقاي سينماي ايران خواهند شد يا همان سياستي را در پي بگيريم كه پيش از اين در مورد سريال‌هاي موفق سيما انجام شده و جواب خود را داده است؟! اعتقاد كساني مانند ميركريمي كه فيلم «امروز» را در اسكار داشت و به مرحله نهايي بهترين فيلم غيرانگليسي زبان راه نيافت، درباره اينكه جشنواره‌هاي خارجي باعث ارتقاي سينماي ايران خواهد شد، مساوي است با اينكه «محمد(ص)» را به جشنواره‌هاي مختلف بفرستيم و آنها هم همان كاري كه برلين با اين فيلم كرد، تكرار كنند تا رضايت عرب‌ها را جلب كنند. اما در نگاه دوم، اگر گفته مي‌شود شأنيت فيلم محمد(ص) بالاتر از آن است كه در جشنواره فجر مسابقه دهد، در ساير جشنواره‌ها هم بايد اين شأنيت حفظ شود! و در عوض فيلم در كشورهاي مسلمان منطقه اكران شود. همان طور كه سريال يوسف(ع)، مختارنامه و پيش از آنها سريال امام علي(ع) در بسياري از كشورهاي مسلمان پخش شدند و تأثير فرهنگي خود را از آسياي مركزي گرفته تا قلب آفريقا برجاي گذاشتند. هم‌اكنون ارتباط برقرار كردن مخاطبان عام در سطح جهان با فيلم «محمد(ص)» بسيار ارزشمند‌تر از آن است كه اين فيلم منتظر دريافت يك جايزه از جشنواره‌اي غربي باشد كه در طول سال فيلم‌هاي گمنام ايراني با كمي بالا بردن در سياه‌نمايي به آن دست مي‌يابند.
