كمدين فرانسوي به جرم توهين به نماد صهيونيست‌ها محكوم شد!

فرانسه ‌مدام بر طبل آزادي بيان و عقيده مي‌زند؛ چنان‌چه اجازه مي‌دهد يك نشريه هتاك فكاهي به ساحت پيامبر اسلام اهانت كند و كاريكاتورهاي موهن از ايشان به تصوير بكشد، هنگاهي هم كه اعتراض ميليون‌ها مسلمان در سرتاسر جهان نسبت به اين اهانت بلند مي‌شود، در كمال آرامش و خونسردي آن را نشان از دموكراسي و آزادي مي‌داند كه حق همه انسان‌هاست. اين در حالي است كه در همين كشور مهد آزادي ديودونه كمدين معروف فرانسوي دو روز قبل به خاطر شائبه توهين نسبت به يهوديان از سوي دادگاه عالي فرانسه محكوم مي‌گردد. ماجرا از اين قرار بود كه ديودونه آهنگ معروف «عقاب سياه» باربارا خواننده سرشناس يهودي اين كشور را با نام «موش سياه صحرايي» به اجرا درآورده است؛ براي همين به نقض حقوق اخلاقي متهم شده زيرا طبق صحبت‌هاي برادرزاده باربارا كه موكل او هم هست، موش نماد يهوديان است و ديودونه در نمايشي طنز آن را به سخره گرفته و با نام موش سياه صحرايي از آن تعبير نموده. اين مسئله باعث شده تا به تمام يهوديان توهين شود؛ به ‌همين خاطر هيئت منصفه رأي به محكوميت ديودونه صادر كرد و دادگاه دستور داد تا او هر چه زودتر كليپ ترانه موهن خود را از شبكه‌هاي اجتماعي بردارد و با هر روز تأخير بايد 1500يورو جريمه بدهد؛ علاوه براين او محكوم شد تا 5000 يورو خسارت بپردازد و تا اطلاع ثانوي هم از اجرا محروم گرديد! جاي سؤال دارد تنها شائبه توهين به جماعت يهوديان، چنين واكنشي را به دنبال آورد ولي اگر افرادي معلوم‌الحال به نام هنر و آزادي نسبت به ارزش‌ها و مقدسات اسلامي توهين ‌كنند و مطالب وقيح منتشر ‌نمايند صدايي هيچ‌كدام از منابع دفاع از حقوق اخلاقي برنمي‌خيزد و برعكس از آنها حمايت هم مي‌كنند.
نمايش كاريكاتوري و وارونه آزادي بيان در غرب بيشتر اين مسئله را نشان مي‌دهد كه غربي‌هاي مدعي آزادي هركجا خطوط قرمز اقليت صهيونيست‌ها به مخاطره بيفتد تمام شعارهاي خود را به طرفه‌‌العيني فراموش مي‌كنند اما در عين حال از توهين به مقدس‌ترين شخصيت‌و ارزش‌هاي جامعه يك ميليارد و ششصد نفري مسلمانان جهان دفاع از آزادي بيان تعبير مي‌شود. در اين قانون پارادوكسيكال ساختگي يك خواننده مبتذل يهودي كه از طريق ترانه‌اي طنز، داستان غم‌انگيزي از ارتباطات جنسي او به نمايش گذاشته مي‌شود در كمال تأسف جايگاهي بالاتر از پيامبر بزرگ‌ترين دين جهان دارد.
بنابر آمارهاي خود غربي‌ها جمعيت مسلمانان از جمعيت مسيحيان جهان بيشتر است و روز به روز هم بر تعداد آنها افزود مي‌شود، اما حتي دموكراسي كه از آن دم مي‌زنند هم نمي‌تواند سران دست‌نشانده فرانسه را در مقابل اربابان صهيونيست نافرمان كند.
به‌نظر مي‌رسد موضوع محكوميت ناعادلانه ديودونه اين كمدين فرانسوي با توجه به سناريوي از پيش نوشته شده شارلي ابدو و تظاهرات تمسخرآميز حاميان تروريست در دفاع از نشريه هتاك، بايد مورد توجه رسانه‌ها و اهالي فرهنگ و هنر جهان اسلام قرار بگيرد كه چگونه يك هنرمند محبوب در كشور خودش فرانسه به‌خاطر اينكه شائبه آن مي‌رود در نمايش خود به صهيونيست توهين كرده محاكمه و مجازات مي‌شود، اما در همان زمان يك نشريه مبتذل به‌خاطر توهين به ارزش‌هاي بزرگ‌ترين دين جهان مورد حمايت همه‌جانبه قرار مي‌گيرد؛ ‌البته اين اولين باري نيست كه فرانسه مستعمره بودن خود را در قبال صهيونيست‌ها به اثبات رسانده‌ است. اگر در تاريخ اين كشور نگاهي بيندازيم مواردي از اين دست بسيار مي‌بينيم كه شايد مشهورترين آن محكوم كردن پروفسور روژه گارودي به جرم تحقيق درباره افسانه هولوكاست است؛ ‌چيزي كه انسان را قبل از هر چيز به ياد گاليله و محكوم كردن او توسط قوانين قرون وسطايي مراكز تفتيش عقايد اروپا براي بيان كردن مباحث علمي مي‌اندازد.
بنابراين با توجه به اين اتفاقات به نظر مي‌رسد فرصتي به دست آمده تا بتوان در عرصه رسانه بر آن مانور داد و چنين دوگانگي در عرصه آزادي بيان غربي‌ها را به گوش مردم جهان رساند و رسالتي بس بزرگ بر گردن اهالي رسانه‌هاي كشورمان و حتي در مقياسي بزرگ‌تر رسانه‌هاي جهان اسلام سنگيني مي‌كند كه هنرمندانه و با زبان رسانه اين تضادها را به صورت مستند بيان كنند و مستعمره بودن فرانسه آزاد را در قبال صهيونيست جهاني فرياد بزنند.