روز دوشنبه حدود 10 هزار نفر در شهر «درسدن» در شرق آلمان در تظاهراتي شركت كردند كه نام آن را مخالفت با «اسلامي شدن غرب» گذاشته بودند. شهر «درسدن» زاد‌گاه جنبشي است كه تحت عنوان «اروپايي‌هاي ميهن‌پرست عليه اسلامي شدن غرب» شكل گرفته است.
اين راهپيمايي از چنان اهميتي بر‌خور‌دار بود كه صدر‌اعظم آلمان نيز نسبت به آن واكنش نشان داد و از مردم كشورش خواست اجازه ندهند افراط‌گرايان از آنها سو‌ء‌استفاده نمايند. زني كه 80 كيلو‌متر را براي رسيدن به اين راهپيمايي طي كرده بود به يك خبر‌نگار مي‌گويد: «من راستگرا نيستم، نازي نيستم، من فقط نگران كشورم هستم، نگران نوه‌ام هستم.» در خصوص علل اين راهپيمايي و نگراني‌هاي منجر به آن نكات تأمل‌بر‌انگيزي وجود دارد كه مي‌تواند منشأ اصلاح نگرش ما در جهان شرق و خصوصاً در حوزه جهان اسلام شود.
1- سؤال اول اين است كه چرا اين گونه راهپيمايي‌ها در جهان اسلام عليه «غربي شدن جهان اسلام» صورت نمي‌گيرد؟ چرا غربي‌ها به اسلامي شدن جوامع خود حساس هستند اما شرقي‌ها از اين ضريب حساسيت بر‌خور‌دار نيستند؟ شايد پاسخ به اين سؤال در قامت اين وجيزه نباشد اما پاسخ اجمالي مي‌تواند اين باشد كه در شرق، روند «توسعه خطي» غرب به نوعي پذيرفته شده است. تنها راه رسيدن به توسعه و رفاه را الگوي «اروپا محور» فرض گرفته‌اند و به صورت ناخودآ‌گاه در مقابل آن منفعل هستند. لذت‌پرستي نيز كه رهاورد فرهنگ غرب است در برخي جوامع جا افتاده است و اين اعتياد قابل بازگشت به نظر نمي‌رسد. از سوي ديگر رسانه‌هاي غرب توانسته‌اند استاندارد‌هاي سبك زندگي غربي را به عنوان استاندارد‌هاي جهاني جا بيندازند و نخبگان جوامع شرقي نيز به دليل تحصيل در غرب از يك سو به مثابه سفير غرب و از سوي ديگر به عنوان تحقير‌كننده هويت بومي عمل مي‌كنند.
2- سؤال دوم اينكه چرا چنين راهپيمايي‌هايي در غرب صورت مي‌گيرد؟ پاسخ اين است كه آنان به حفظ هويت فرهنگي خود باور دارند و بر انسجام فرهنگي در درون جامعه خويش اصرار مي‌ورزند. علاوه بر آن تولد جرياناتي مانند القاعده، طالبان،داعش و بوكوحرام باعث شده است «هراسي بنيادين» از اسلام در برخي از جوامع غربي نهادينه شود. دولت‌هاي غربي از يك سو گروه‌هاي خشن و فاقد منطق را در جهان اسلام تقويت مي‌كنند و از سوي ديگر رفتار آنان را به عنوان سيماي مسلماني بازتاب مي‌دهند. بدين سان «سيماي هراسناك مسلماني» برخي از مردم غرب را نگران كرده است و اين دقيقاً همان چيزي است كه سياستمداران غرب مي‌خواهند. بنابر‌اين مي‌توان راهپيمايي شهر «درسدن» آلمان را محصول مشترك امثال داعش و رسانه‌هاي غرب دانست.
3- در حالي كه باور به غربي شدن جهان سوم و خصوصاً جهان اسلام هر روز تقويت مي‌شود و پروسه جهاني‌سازي را به مثابه غربي شدن جوامع غير‌غربي مي‌دانند، اين حركت در غرب نشان مي‌دهد كه اسلام در اروپا پيش‌رونده است. راهپيمايي مذكور به خاطر چند نفر مسلمان نيست بلكه حكايت از رشد روز‌افزون اسلام در جوامع غربي دارد. آرمان امام خميني مبني بر اين كه «امروز جهان تشنه اسلام ناب محمدي (ص) است» در حال خود‌نمايي است. بنابر‌اين قوه عاقله و نخبگان جهان اسلام بايد نگرش نااميدانه خود را اصلاح نمايند كه به‌رغم همه فشار‌هاي فرهنگي- رسانه‌اي غرب، اسلام روز به روز در حال نفوذ به قلب اروپا است. حال اگر براي اين نفوذ بر‌نامه‌ريزي بلند‌مدت صورت گيرد با‌رقه‌هاي نور و اميد بيشتر هويدا خواهد شد. بشر ماشيني غربي احساس مي‌كند نياز به چيزي فرا‌تر از كار و خورد و خواب دارد كه اسلام مي‌تواند اين گم شده را پاسخ گويد. وحشت امروز جهان غرب از اسلامي شدن خويش در حالي است كه آن چهره خشن از اسلام هر روز توليد مي‌شود. حال اگر مسائل درون گفتماني نيز بر منطق و اخلاق استوار شود، جذابيت و نور‌انيت اسلام بهتر براي آنان قابل درك است و آرمان جهانشمول بودن اسلام به جاي «جهانشمول بودن استاندارد‌هاي زيست غربي» به سمت تحقق عيني و عملي پيش خواهد رفت. شرط اساسي آن خود‌باوري است.
درلیبرالیسم تمام حب نفسهای انسانی بعنوان خط مشی مورد قبول در نظر کرفته شده است 
