با نگاهی به قیمت های اجاره ی روزانه ی این خانه ها تا حدودی متوجه این اشتیاق در بین مالکان میشویم.بهای اجاره یک شب سکونت در این خانه ها از حدود 500 هزار تومان شروع می شود و تا چند میلیون تومان هم می رسد و قیمت گذاری آنها از هیچ الگوی خاصی تبعیت نمیکند و تنها بر اساس سلیقه صاحب خانهها نرخگذاری میشود.
اما تفاوت دیگری که اجاره این نوع خانه ها دارند این است که پرداخت تمامی مبلغ اجاره بها در ابتدای مدت قرارداد است.
متقاضیان این خانه ها معمولا بیمارانی هستند که از سایر شهرهای کشور برای درمان به تهران میآیند یا صاحبان مشاغلی که برای مدت کوتاهی نیاز به سکونت در پایتخت را دارند .
جالب اینجاست که این خانهها کاربردهای دیگری هم دارند؛ برخی تاجران و فعالان اقتصادی برای قرار ملاقاتهای کاری خود که محرمانهبودن جزییات قرارداد برایشان اهمیت دارد، بهویژه با طرفهای خارجی، مشتری این خانهها هستند.
اما اکثر این متقاضیان جوان های مرفهی هستند که این خانه ها را مکان های مناسبی برای برگزاری مهمانی های شبانه ی خود می دانند که البته امکانات لازم نیز برای برگزاری چنین مراسم هایی در این خانه ها وجود دارد.
البته اين همه ماجرا نيست. كساني هستند كه در مرحله آشنايي با فرد جديدي، ميخواهند جلوه ی بهتری از خود به نمایش بگذارند و چه بهتر كه يك شب رويايي براي مهمانهايشان را در مناطق لوكس و شمال شهر برگزار كنند.
در هر حال سوال اصلی که در این میان به آن پاسخ مناسبی داده نشده این است که آیا با افزایش این نوع خانه هاکه حتی به صورت ساعتی هم اجاره داده می شوند و مطمئنا فساد و ناهنجاری را به دنبال خواهد داشت،چه اقداماتی می توان انجام داد؟
آیا با رونق این مسائل می توان امید داشت که نرخ ازدواج بیشتر شود و جمعیت کشور افزایش یابد؟