«هروه تله» (Hervé Tullet) تصويرگر خلاق فرانسوي است كه كتاب‌هاي زيادي براي كودكان و نوجوانان نوشته و خودش هم تصويرگري كرده است. او كه عاشق دنياي كودكان است همواره سعي كرده در قالب داستان و تصويرگري به آنها آموزش‌هاي لازم تربيتي بدهد. تله قبل از اين مدت 10 سال درعرصه تبليغات كار مي‌كرد و به عنوان كارگردان هنري فعاليت داشت اما پس از مطالعه درمورد تصوير و ارتباطات بصري و البته تأثيرگذاري بالايي كه دارد، آن را كنار گذاشت و به دنبال علاقه‌اش يعني دنياي كودكان رفت تا براي آنها كاركند و كتاب‌هاي متعددي هم براي آنها نوشته است مانند «براي شما با خط ناخوانا»، «كتاب رنگ‌آميزي»، «مداد آشپزخانه» و... كه موفق به دريافت جوايز بين‌المللي هم شده است از جمله: جايزه Pichou به عنوان كتاب كودكان و نوجوانان و در سال 2009 با «كتاب بزرگ از احتمال» حضور پيدا كرد كه به 25 زبان شناخته شده دنيا ترجمه شده است. «هروه تله» معتقد است هنر خودش را تا زماني‌كه فقط سه امتياز زرد، آبي، قرمز و سحر و جادو در تأثيرگذاري طرح‌ها مؤثر است ادامه مي‌دهد؛ براي همين او را به عنوان نويسنده كليدي در عرصه ادبيات كودكان و نوجوانان مي‌شناسند.
آيا شما قبل از اين هم براي بچه‌ها تصويرگري مي‌كرديد و با دنياي آنها سروكار داشتيد؟
نه اصلاً. من قبل از اين در دهه 80 تنها كارگردان هنري در عرصه تبليغات بودم كه اين كار را در سال 1994 كنار گذاشتم و به تصويرگري روي آوردم. در واقع، بايد بگويم با تولد اولين فرزندم فعاليت‌هاي تبليغاتي‌ام متوقف شد و وارد دنياي كودكان شدم.
حالا چرا تصويرگري را براي بچه‌ها انتخاب كرديد؟
من كتابي داشتم براي كودكان تا چيزهاي مختلف را آزمايش كنند، چون اين كتاب‌ها آن زمان رايج شد و با استقبال خوبي مواجه گرديد بعد از آن به اين نتيجه رسيدم تا كتابي بنويسم كه محتواي بيشتري داشته باشد و همه چيز براي آنها در آن كتاب گنجانده شود و حتي در آن ارتباط پدر و مادرها با بچه‌ها از طريق بازي هم آورده شده است تا حين بازي، آموزش هم داده شوند و كم‌كم به كار براي بچه‌ها روي آوردم.
تصويرگري براي بچه‌ها كار سختي است؟
اوايل احساس مي‌كردم كار سخت و پيچيده باشد براي همين مديريت كار برايم سخت بود، به گونه‌اي كه وقتي طرح‌هايم را مي‌كشيدم شايد حدود 10 نسخه براي هركدام مي‌شد تا يكي از آنها را انتخاب كنم اما الان ديگر لازم به طراحي ممتد نيست و اين هم شايد شانس من بود تا بتوانم شيوه خودم را دنبال كنم و توسعه بدهم مانند يك عمل، طراحي سريع كنم!
از قرار كتاب‌هاي شما هم به همين سرعت چاپ و منتشر ميشوند؟
به تدريج اين شرايط براي كتاب‌هايم وجود دارد. ابتدا من كتاب‌هايم را به مدارس مي‌بردم و به معلمان و اولياي مدارس معرفي مي‌كردم تا كم‌كم نسبت به كتاب‌هايم شناخت پيدا كنند و خب موفق هم شدم.
پس با توجه به سابقه تبليغاتي كه داشتيد كارتان در ابتدا به نوعي شبيه بازاريابي بوده است؟
بله و خيلي زود از اين كار جواب گرفتم. در سال 1999، من مي‌خواستم شيوه‌هاي سنتي آموزش را در مدارس تغيير دهم براي همين شيوه كاري من به سرعت در مدارس جواب داد و سريع به رسميت شناخته شد، به اين ترتيب آزادي زيادي براي انجام كار پيدا كردم. حالا به اين نتيجه رسيدم كه بايد هنرمندان در عرصه‌هاي مختلف اعم از نقاشان، طراحان، گرافيست‌ها و... در مدارس بين بچه‌ها بيايند و به‌خصوص در مناطق محروم حضور زيادي داشته باشند.
شيوه كار شما به چه صورت است؟
من با بقيه طراحان و تصويرگران ارتباط كم و محدودي دارم. كارم را به تنهايي انجام مي‌دهم و بيشتر در سفر به مناطق مختلف هستم تا تجربه اندوزي كنم.
آيا شما مي‌خواهيد از طريق تحريك پدر و مادرها كتاب‌هايتان به فروش برسد؟
نه به هيچ وجه! ما كتابي براي تحريك پدر و مادرها منتشر نمي‌كنيم تا به فروش بالا برسد. بخشي از توفيق كار، خوش شانسي من بوده كه سردبيران نشريات به من اعتماد كرده‌‌اند؛ زيرا وقتي كه مي‌توانم در يك كتاب جديد فقط درمورد يك نياز حرف بزنم كارجديدي، برخلاف كارهاي قبلي‌ام انجام داده‌ام براي همين آنها راغب به خريد كتاب ميشوند. البته در درجه اول معلمان، كتابداران و كتابفروشان هستند و در نهايت پدر و مادرهايي كه هيچ شناختي در اين زمينه ندارند كتاب مي‌خرند؛ زيرا زماني‌كه آنها نياز به مشاوره براي ارتباط با فرزندانشان دارند به كتابخانه يا كتابفروشي‌ها رجوع مي‌كنند تا نيازشان را برآورده كنند بنابراين اين حرفه من است كه احساس مي‌كنم به عنوان نويسنده و تصويرگر كودك و نوجوان بايد به كارم ادامه دهم و نياز آنها را برآورده كنم.
چه رابطه‌اي بين ادبيات كودكان و ادبيات كلاسيك وجود دارد؟
من براين باور هستم كه اين دو رسانه نفوذناپذير به يكديگر و جداي از هم هستند. تا آنجا كه مي‌دانم دنياي ادبيات كودكان بسيار خوب، اما ناشناخته و مغفول مانده است، اگركارهاي متفاوت در اين‌باره انجام شود باز يك انرژي مشترك بين همه آثار كودك وجود دارد؛ بااين وجود مي‌خواهم بگويم كه از كار براي كودكان قدرداني خيلي كمي شده است و تعهد افراد هميشه بيشتر از آثار توليد شده بوده كه همه آنها هم كيفيت بالايي نداشته‌اند.
