مجموعه مذاكرات يك سال اخير ايران با 1+5- با تمام فراز و فرودش نتوانسته منتج به نتيجه‌اي خاص براي طرف‌هاي درگير شود، به شكلي كه امروز پس از گذشت دهها نشست دو يا چندجانبه هنوز افكار عمومي منتظر پاسخي روشن درباره سند توافق جامع مورد قبول دو طرف است.
هر چند مي‌توان عوامل مختلفي را دليل به بن‌بست رسيدن كنوني مذاكرات ذكر كرد اما آنچه در اين ميان مهم مي‌نمايد اين نكته است كه امريكا در كنار رسانه‌هاي انبوه خود تلاش دارد بن‌بست يك ساله مذاكرات هسته‌اي را به كمك اتفاقات ساده سياسي به نفع خود به اتمام رساند و طرف مقابل را وادار به دادن امتيازات فراوان در طي هفته‌هاي اخير نمايد و اين موضوع نگراني را در افكار عمومي داخل با خود به همراه داشته، كه «نكند تيم مذاكره‌كننده هسته‌اي» كشورمان تحت تأثير طراحي‌هاي پيچيده رقيب قرار گرفته و «مقاومت هسته‌اي» قابل تحسين كنوني را نيمه‌‌كاره رها كند؛ طراحي‌هايي كه امريكا به كمك متحدانش در دور مقدماتي مذاكرات هم پياده‌سازي كرد و با عنوان تقسيم كار فرانسه و امريكا با «پليس خوب و بد» عملياتي ساخت و امروز آن را در قالب « دموكرات‌هاي خوب»، «جمهوري‌خواهان بد» جاسازي كرده است.
فشار به تيم هسته‌اي در مسقط در پرتو انتخابات كنگرهامروز در حالي نهمين دور مذاكرات وزيران خارجه ايران و امريكا در مسقط پايتخت عمان برگزار مي‌شود كه روي كاغذ مي‌توان قائل به اين بود كه مذاكرات فوق تفاوت‌هايي با ادوار گذشته داشته؛ تفاوتي‌هايي كه مي‌تواند مسير گفت‌وگو‌ها را از « بن بست» كنوني به سوي «توافق نهايي» پيش ببرد.
يكي از تفاوت‌هايي كه برخي‌ها معتقدند شرايط مذاكرات كنوني را دچار تحول نموده، بحث به قدرت رسيدن جمهوري‌خواهان در انتخابات امريكاست، بر اين اساس جرياني در داخل تلاش دارد القا كند شرايط به‌وجود آمده در انتخابات كنگره امريكا مي‌تواند بلاتكليفي كنوني بر مذاكرات را رفع كند و رسيدن به يك توافق جامع را ممكن سازد.
عمده‌ترين دليل اين جريان حول اين استدلال شكل مي‌گيرد كه روي كار آمدن جمهوري‌خواهان در ژانويه (دي ماه) - به عنوان جرياني تندرو - مساوي است با محدود شدن اختيارات دولت باراك اوباما در مذاكرات هسته‌اي با ايران، بنابراين تيم مذاكره كننده كشورمان بايد يك ماهه پيش رو را ارج نهاده و با تعديل خواسته‌هاي خود پاي توافق نامه نهايي را به امضا رسانده و ماراتن هسته‌اي را به خط پايان برساند، آن هم در شرايطي كه به نظر مي‌رسد دولت اوباما سخت نيازمند توافق نهايي با جمهوري اسلامي ايران است چراكه خطر پيروزي جمهوري‌خواهان در انتخابات آينده رياست جمهوري ايالات متحده بيش از هر زمان ديگري دموكرات‌ها را تهديد كرده و ناكام ماندن مذاكرات با ايران مي‌تواند احتمال شكست حزب متبوع اوباما را به واقعيت تبديل كند.
در كنار اين، اصل مورد غفلت در تحليل جريان مورد اشاره آن است كه دست به دست شدن قدرت در قواي ايالات متحده امريكا هيچ گاه نمي‌تواند مباني و اصول سياست خارجه اين كشور را دچار تغيير كرده بلكه تنها تاكتيك‌ها را با توجه به مقتضيات زماني دچار تحول مي‌كند و رفتار دولتمردان اين كشور در قبال جمهوري اسلامي ايران در طي سال‌هاي اخير همين موضوع را نشان مي‌دهد كه راهبرد مقابله هيچ‌گاه براي آنها تغييري نداشته بلكه تاكتيك‌هاي مواجهه تنوع يافته است به شكلي كه مهم‌ترين هدف در قبال پرونده هسته‌اي كشورمان در دولت بوش و اوباما «متوقف‌سازي توان روزافزون ايران» بوده اما روش سخت و خشن بوش پسر را اوباما در پوشش «دستكش مخملي» ادامه داد.
يكي از دهها مطلبي كه در اين باره نوشته شده، يادداشتي است كه روزنامه واشنگتن پست آن را درج كرده.
در اين تحليل هدفمند آمده است: «... حوزه‌اي كه مطمئنا تأثير افتادن سنا به دست جمهوري‌خواهان را درك خواهد كرد، ايران است.» ... «تنش ميان رويكرد آشتي‌جويانه دولت نسبت به ايران و تلاش آن براي خاموش نگه‌داشتن كنگره در مورد ديپلماسي هسته‌اي ممكن است تا ۲۴نوامبر- ضرب‌الاجل دور تازه مذاكرات هسته‌اي ايران- تشديد شود.» كرسي‌هايي كه به دست جمهوري‌خواهان افتاده مي‌تواند نتيجه مذاكرات هسته‌اي را تحت‌الشعاع قرار دهد، مگر آنكه هردو طرف از فرصت طلايي باقي‌مانده تا ۲۴ نوامبر استفاده كنند.
البته برخي از روزنامه‌هاي داخلي هم به انتشار همين نگاه پرداخته و فرصت كنوني را تكرار ناشدني دانسته و از دست دادن آن را اشتباهي بزرگ دانسته‌اند، يكي از اين رسانه‌هاي نشان‌دار مي‌نويسد: ... به تعويق انداختن اين تصميم سخت نهايي باعث مي‌شود كه فرصت بيشتري به كساني كه مخالف مسير ديپلماتيك هستند، بدهند تا اين روند مذاكرات را از بين ببرند. هزينه شكست مذاكرات نيز بايد در ذهن‌ها يادآوري شود. اين شكست مي‌تواند منجر به يك نظارت ضعيف بر برنامه هسته‌اي ايران و باعث افزايش تحريم‌ها و تنش‌ها شود.
در طرف ايراني نيز هزينه شكست غيرقابل محاسبه است. براي برخي از مخالفان در هر دو طرف چنين نتيجه‌اي مي‌تواند خوشايند باشد.
نرسيدن به توافق پايان همه چيز نيستدر حالي امريكايي‌ها تلاش دارند تا به بهانه خارج شدن طرفين از بن بست كنوني در مذاكرات، با عمليات رواني- رسانه‌اي اينگونه القا كند كه طرف ايراني بايد يك ماه پيش رو را ارج نهاده و به «توافق به هر قيميتي» روي بياورد با اين توجيه كه اين « آخرين فرصت» براي ايراني‌هاست كه عملكرد يك سال اخير كشورهاي غربي با محوريت امريكايي‌ها درقبال عمل به تعهدات توافق نامه ژنو3، باعث شده كه فضاي بي‌اعتمادي به كارگزاران نظام سلطه همچنان جزءلاينفك باور عمومي مردم باشد و به فرض رسيدن به توافق نهايي در طي هفته‌هاي اخير اين نوع نگاه تغييري نداشته باشد.
به هر روي انتظار مي‌رود كه تيم هسته‌اي كشورمان با هوشمندي كامل مذاكرات يك ماه اخير را دنبال كرده و «رويكرد مقاومت هسته‌اي» را فراموش نكرده و تحت تأثير بازهاي پيچيده طرف مقابل جهت امتياز‌گيري بيشتر از جمهوري اسلامي ايران قرار نگيرد.
كاش ننگ قرار داد تركمانچاي ديگري را در دولت تدبير و اميد نبينيم ! ولي وقتي كه پيام عاشورا كه ايستادگي در مقابل ظلم و هيهات من الذله است به مذاكره و تعامل با دشمن تحريف مي شود ديگر خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل ! 
