عزاداريهاي سنتي يكي از برنامههاي جديدي است كه سيما براي كنداكتور روزهاي پاياني دهه محرم در نظر گرفته است، برنامهاي كه از قضا با استقبال چشمگير مخاطبان روبهرو شده و خيليها را پاي تماشاي اين سبك از عزاداريهاي نقاط مختلف كشور نشانده است. در ميان انواع و اقسام نوحهخوانيها و مداحيهايي كه در سالهاي اخير به تاريخچه عزاداريهاي محرمي اضافه شده، اما هنوز هم كه هنوز است، عزاداريهاي سنتي و قومي، طرفداران پر و پا قرص خودش را حفظ كرده و بينندگان پر شمار مراسم عزاداريهاي شهرستانها و قوميتهاي مختلف كه در روزهاي تاسوعا و عاشورا پاي صفحه جادويي تلويزيون جاي ميگيرند، دليلي است بر اين مدعا. ماجرا چند سالي است كه در صداوسيماي ما كليد خورده، اينكه در روزهاي تاسوعا و عاشورا مراسم مهديهها و تكيههاي معروف شهرهاي مختلف به آنتن زنده رسانه ملي ميروند و استقبال از اين برنامهها تا به جايي ميرسد كه برخي از كساني كه به دليل مراجعه به تكايا و مساجد از تماشاي عزاداريهاي سنتي سيما جا ماندهاند، برنامه ضبط شده را در روزهاي بعدي به تماشا مينشينند و برخي ديگر هم با ضبط اين مراسم در طول سال هر زماني كه دلشان هواي حال و هواي محرم ميكند، بار ديگر فايلهاي تصوير اين مراسم را به تماشا مينشينند و به ياد امام حسين(ع) و يارانش اشك ميريزند.
امسال هم آنطور كه از اظهارات مديران سيما بر ميآيد، ترويج عزاداري سنتي از مؤلفههاي اصلي برنامههاي محرمي اين سازمان است و در اين ميان قرار است از ظرفيت تمام استانهاي كشور در اين زمينه استفاده لازم به عمل آيد؛ اتفاق خجستهاي كه در سالهاي اخير هم با پخش مراسم شورانگيز عزاداري تاسوعا و عاشورا در استانهايي مانند زنجان و اردبيل به آنتن رسانه ملي راه يافت و باعث شد مخاطبان فارسي زباني كه حتي مفهوم مراثي را متوجه نميشدند، تنها از حزن صداي مداح و سبك عزاداري حاضران، حظ عظيمي را از تماشاي اين مراسم كسب كنند. در اين دوره و زمانهاي كه عزاداريهاي محرمي ما با حضور ادبيات گاه نامناسب برخي از شعرا از مسير سنتي خود خارج شده چه بهتر است كه صدا و سيما به عنوان رسانه ملي با پخش مراسم عزاداري حسيني به سبك سنتي با محوريت استانها و قوميتهاي مختلف كشور هم مردم به خصوص جوانان را با سبك سنتي عزاداريهاي محرمي آشتي دهد و هم با تأكيد بر تأثير قوميتهاي مختلف در تداوم نهضت عاشورا، عزاداري شهرهاي مختلف كشور را در برابر ديدگان همه ايرانيهايي قرار دهد كه شايد بدون تماشاي اين برنامهها از تلويزيون تا ابد سعادت ديدن چنين مجالسي را پيدا نميكردند، در نهايت ميتوان اينگونه گفت كه چنين برنامههايي با رويكرد دوباره به سبك زندگي ايراني و اسلامي بهانهاي است براي ديدن دوباره سنتهايي كه شايد با برخي بيتوجهيها، در مسير پيوستن به خاطرهها به سر ميبرند و شايد چنين تدابيري راه را براي بازنمايي دوبارهشان در اين عصر جديد مهيا كند.