كشور تركيه از محل فروش سريال‌هاي تلويزيوني 200ميليون دلار درآمد داشته است. روزنامه حريت به نقل از محمد بيوتيشكي، رئيس شوراي صادرات تركيه اعلام كرده است كه اين كشور از محل صادرات سريال به 100 كشور جهان سالانه 200 ميليون دلار درآمد به دست مي‌آورد.
ترك‌ها اعلام كرده‌اند كه با اين رقم از صادرات بعد از ايالات متحده امريكا دومين كشور صادر‌كننده سريال در جهان هستند. البته كره جنوبي آمار متفاوتي دارد، كرهايها مي‌گويند در سال 2011، بيش از 4 ميليارد و 156 ميليون دلار ارزش صادرات فيلم و سريالهايشان بوده است. كرهايها همچنين اعلام كرده‌اند كه بين سال‌هاي 2005 تا 2009 ميزان صادرات فيلم و سريالشان 52 درصد افزايش يافته است.
اين ارقام بسيار درشت را مي‌توانيم با فعاليت‌هاي صدا و سيما و مجموعه سينماي ايراني مقايسه كنيم. با فرض قرار دادن رقم خريد و فروش ارز در بازار آزاد كه هر دلار حدود 3 هزار و 200 تومان است تازه به عمق فاصله بين ما كه ادعاي داشتن تلويزيون و صنعت سينما هستيم با آنهايي كه به سينما به صورت حرفه‌اي و صنعتي نگاه مي‌كنند، مشخص مي‌شود. جالب‌تر اينكه بخش عمده‌اي از درآمد تركيه مربوط به فروش سريال «حريم سلطان» مي‌شود و سريال «جواهري در قصر» كه در ايران با نام «يانگوم» بيشتر شناخته شده است از جمله مهم‌ترين محصولات صادراتي تلويزيون كره جنوبي به شمار مي‌رود.
صادرات محصولات فرهنگي در كنار صنعت توريسم، در راه افزايش درآمد ناخالص ملي كشور‌ها نقش عمده‌اي بازي مي‌كند به طوري كه در گزارش «سهم اقتصادي صنايع فيلم و تلويزيون كره جنوبي» به اين نكته اشاره شده است كه در سال 2006 اقتصاد كره جنوبي رشد 8/3 درصدي را تجربه كرد و در همين سال صنعت فيلم و تلويزيون رشدي بالغ بر8/11 درصد را تجربه كرد. رشد ميزان اشتغال نيز در بخش فيلم و تلويزيون 6/8 درصد بوده است اما در كل اقتصاد كره 9/2 درصد رشد داشته است. صادرات محصولات فرهنگي مانند فيلم و سريال علاوه بر ارزآوري باعث مي‌شود تا فرهنگ كشور در ميان ساير ملت‌ها نشر پيدا كند. كره جنوبي تمام تلاش خود را دارد تا در غالب سريال‌هاي تاريخي مانند «جواهري در قصر» تاريخ خود را با عظمت و مقتدر نشان دهد، در صورتي كه اين كشور در طول تاريخ خود مدت‌هاي طولاني زير سايه حكومت چين به عنوان خراج‌گذار و تابع پكن به شمار مي‌رفته است. اما تلاش‌هاي كرهايها در حال تغيير ديدگاه‌هاي تاريخي است. در سريال‌هايي كه ما از كره مي‌بينيم مردم اين كشور در تلاش مستمر براي ارتقاي جايگاه ملت خود هستند. تركيه هم چنين سياستي را در سريال‌هاي خود دارد، از سريالي مانند «كليد اسرار» كه به صورت خيلي سطحي و ناقص به رفتار‌هاي اجتماعي و سزاي بدي‌ها اشاره دارد تا سريال تاريخي مانند «حريم سلطان» كه در آن تركيه تلاش دارد خود را به دوران اوج و اقتدار امپراتوري عثماني گره بزند. تاثير كاملاً ساده پخش اين سريال از ماهواره‌هاي فارسي زبان اين بود كه در مدت كوتاهي همه كتاب‌هاي تاريخي كه درباره امپراتوري عثماني و دوران سلطان سليمان در بازار كتاب ايران موجود بود، همگي خريداري و ناياب شدند.
تركيه و كره جنوبي هيچ كدام جزو كشورهاي توسعه‌يافته به شمار نمي‌روند اما به سينما و تلويزيون خود ديدگاهي كاملاً صنعتي برپايه سود و ارزآوري داشته‌اند و آمار‌هاي فروش فيلم‌ها و سريالهايشان نه توسط چند پخش‌كننده خرده‌پاي فيلم، بلكه از سوي مراكز معتبر اقتصادي‌شان اعلام مي‌شود. ما براي آنكه بتوانيم در مسيري كه اين كشور‌ها قرار دارند، حركت كنيم نيازمند تغيير نگاه به سينما و تلويزيون به عنوان صنايع فرهنگي و ارزآور هستيم.
